Clémence Michallon is een Frans-Amerikaanse journaliste. Ze is journaliste bij The Independent in New York. Haar thrillerdebuut De stille huisgenoot was voor verschijning al een internationaal succes: het boek wordt in meer dan 30 landen vertaald.

In De stille huisgenoot maken we kennis met Aidan Thomas, een zo op het oog doodnormale man. Wat niemand weet is dat hij een ook een seriemoordenaar is en dat hij zijn negende (!) slachtoffer, dat hij Rachel noemt, al gevangen houdt in zijn schuur. Als zijn vrouw overlijdt moeten hij en zijn dochtertje verhuizen en hij neemt het gewaagde besluit om Rachel mee te nemen en haar voor te stellen als een oude vriendin van de familie. Overal hangen camera’s en Rachel weet dat ze niet zomaar kan ontsnappen maar ze weet dat ze het moet proberen voor hij volgend slachtoffer op het oog heeft…

De stille huisgenoot kent een bijzondere opbouw: de lezer wordt midden in het verhaal “gedropt”. We maken kennis met ‘de vrouw in de schuur’ waarvan we lange tijd niet weten wie ze is en hoe ze in de schuur terecht is gekomen. Ze is haar identiteit kwijtgeraakt en dat is wat Aidan dan ook telkens tegen haar zegt: “jij bent Rachel en niemand weet wie je bent”. De omstandigheden waarin ze leeft zijn mensonterend: ze zit vastgeketend, mag zich één keer per week wassen en wordt met regelmaat misbruikt. Misschien is dat de reden dat het boek in de bijzondere jij-vorm is geschreven. Doet Rachel dit om afstand van zichzelf te nemen….? Deze vorm is overigens in het begin erg wennen, maar al snel weet de lezer niet beter en blijkt dat deze jij-vorm eigenlijk heel goed bij het verhaal past.

Ondanks dat er ook wel wat saaiere passages in het boek zitten is het een beklemmend verhaal. Je leeft erg met Rachel mee en ondanks al haar ontberingen blijft ze strijdlustig. De perfecte façade van Aidan begint steeds meer af te brokkelen en als lezer zul je je zeker afvragen hoe het mogelijk is dat hij al zo lang wegkomt met zijn daden. We leren Aidan alleen kennen door de ogen van de vrouwelijke personages; er zijn geen hoofdstukken vanuit zijn perspectief geschreven. Het blijft dus grotendeels raden naar zijn motieven.

Het verhaal wordt zoals gezegd verteld vanuit het perspectief van drie vrouwen: Rachel, Celia, de twaalfjarige dochter van Aidan en Emily, de barvrouw die hopeloos verliefd is op Aidan. Ook haar weet Aidan volledig in te pakken en soms wil je Emily toeschreeuwen ‘maak nou niet zo’n stomme beslissingen’.

De stille huisgenoot kent een rustige opbouw: stukje bij beetje geeft Michallon de lezer meer informatie en het boek wordt spannender en spannender totdat wegleggen geen optie meer is. Eén keer in de zoveel tijd verschijnt er een boek dat de hype meer dan waard is…dit is zo’n boek!