Memoria is de tweede thriller in de reeks van David Lagercrantz rondom Hans Rekke en Micaela Vargas. Het eerste deel, Obscuritas, werd goed ontvangen. Lagercrantz kun je overigens ook kennen door zijn boek Ik, Zlatan en de drie thrillers in de Millennium-reeks die hij schreef als vervolg op het nalatenschap van Stieg Larsson.
In Memoria is een vakantiefoto het begin van een grote zoektocht. Op een foto, gemaakt op het San Marco-plein in Venetië, meent Samuel Lidman zijn overleden echtgenote Claire te zien. Ze verdween veertien jaar geleden spoorloos en werd dood gewaand. Samuel is ervan overtuigd dat ze nog leeft en schakelt Rekke en Vargas in.
De twee zijn in eerste instantie niet overtuigd van het feit dat Claire nog leeft, maar de twijfel slaat al snel toe. Helemaal wanneer Hans Rekke in hun zoektocht zijn aartsvijand Gabor Morovia tegenkomt. Wat heeft hij te maken met de verdwijning van Claire?
In Memoria is de hoofdrol wederom weggelegd voor het toffe duo Rekke en Vargas. Met name Hans Rekke steelt de show. Hij is een wat autistische, van het padje geraakte hoogleraar in de psychologie. Wanneer zijn brein scherp is, ontgaat hem niets. Van het loopje van mensen tot patronen; hij ziet alles. Nou ja, alles; alleen wanneer hij niet aan de pillen zit. En hij strooit in zijn conversaties rijkelijk met Latijnse uitdrukkingen, daarbij regelmatig zijn gesprekspartner in verwarring achterlatend. Overigens is hiermee ook direct de link met de Latijnse titel van de thriller(s) gelegd, wat door de auteur mooi is gevonden.
Micaela Vargas is een jonge agente in opkomst. Als sidekick van Rekke paste ze uitstekend in Memoria. Haar personage wordt door Lagercrantz in dit tweede deel verder uitgewerkt. Met name haar moeizame relatie met haar broer Lucas komt goed naar voren. Hij zit diep in de Zweedse criminele wereld en wanneer ze in de gaten krijgt dat hij dreigt haar persoonlijke leven binnen te glippen, zijn de rapen gaar.
Bovenop de ijzersterke personages bouwt Lagercrantz een interessant plot met als basis de verdwijning van Claire. De zoektocht wordt door de auteur goed opgezet en daarbij hanteert de door de wol geverfde Lagercrantz korte hoofdstukken die vlot en toegankelijk zijn geschreven. De lezer zal daardoor geen enkele moeite hebben om in Memoria te kunnen verdwijnen. Let wel, wat ontbreekt zijn bloederige moordscenes en snelle actie. Het boek is meer een rustige, goed opgezette whodunnit die meer dan toegankelijk is en volgepakt is meer heerlijke dialogen. En dat is verfrissend, waarbij David Lagercrantz een compleet eigen toonsoort in het uitdijende thrillergenre aanslaat.
