Naar aanleiding van hun nieuwste thriller De stille vogel, stelden we een paar vragen aan het schrijversduo Peter Mohlin en Peter Nyström. 

Kun je ons vertellen hoe jullie voor het eerst besloten om samen aan het schrijven van thrillers te werken? Wat bracht dit idee teweeg?

We waren in het bos van Midden-Zweden en vierden midzomer niet ver van Åmål, de stad waar we allebei zijn opgegroeid. De dag na de festiviteiten hadden we een kater en gingen we de stad in om eten te kopen. Op dat moment realiseerden we ons dat we het missen om samen iets creatiefs te doen (zoals we vroeger deden toen we opgroeiden). We waren allebei op een punt in onze respectievelijke carrières gekomen waarop we iets anders wilden. Iets nieuws. Dus besloten we om een boek te schrijven. We hebben niet besproken of het een misdaadroman zou worden of niet. Dat was vanzelfsprekend, omdat we altijd van het genre hebben gehouden.

Kun je ons iets vertellen over jullie nieuwste boek De stille vogel? Wat kunnen lezers verwachten en wat onderscheidt dit boek van jullie eerdere werken?

In De Stille Vogel wilden we de combinatie van diepgaande karakterisering met een hoog tempo en veel wendingen optimaliseren. We denken dat we daarin goed zijn geslaagd. Dus de lezer kan precies dit verwachten: een intrigerend plot bevolkt met personages die hopelijk in het geheugen van de lezer blijven hangen na het lezen.

Hoe zit het met de creatie van het personage John Adderley? Hoe hebben jullie dit personage gecreëerd?

Toen we John Adderley creëerden, wilden we dat hij het tegenovergestelde zou zijn van het standaard beeld van de klassieke detective zoals die meestal wordt afgebeeld in misdaadliteratuur (tenminste in de Scandinavische boeken). Dat wil zeggen, we wilden niet dat hij een blanke dronken man zou zijn die krap bij kas zit en terugverlangt naar het verleden en denkt dat alles toen beter was. Dus...we hebben John totaal omgedraaid. We maakten hem een zwarte, financieel onafhankelijke Amerikaan. Hij is knap en fit, een beetje ijdel. En zijn werkwijze verschilt vaak van het Zweedse systeem. Op deze manier kregen we ook de kans om de Zweedse samenleving te beschrijven vanuit het perspectief van een buitenlander, wat zowel leuk als effectief was.

Samen schrijven kan een uniek proces zijn. Hoe verdelen jullie de verantwoordelijkheden als het gaat om het samen creëren van een verhaal?

We hebben verschillende vaardigheden die we combineren. Hoewel we de meeste dingen samen doen, houdt Mohlin, die veel met redactionele tekst heeft gewerkt als journalist, een extra oog op de taalkundige kant. Nyström komt uit een verleden als toneelschrijver en richt zich op de dramaturgie en de dialogen. Dus, nadat we het verhaal samen hebben uitgewerkt, verdelen we het werk een beetje.

Jullie boeken bevatten vaak complexe verhaallijnen en intrigerende personages. Hoe brainstormen jullie samen en ontwikkelen jullie deze elementen in jullie verhalen?

We lopen veel, haha. We lopen en lopen en praten en praten over wat we willen schrijven en proberen settings en personages te vinden die we leuk vinden. Zodra het plot redelijk compleet is, besteden we veel tijd aan het bedenken van de beste manier om het aan de lezer te presenteren. Het doel is om het verhaal zo snel, verrassend en interessant mogelijk te maken. We zorgen ervoor dat zowel de personages als het plot evenveel aandacht krijgen. Beide zijn altijd even belangrijk.

Kunnen jullie wat inzicht geven in jullie creatieve proces? Hoe vinden jullie inspiratie en welke technieken gebruiken jullie om het verhaal boeiend te houden?

Wij geloven niet zo veel in inspiratie. We geloven in het aantal uren dat je werkt. Een creatief proces is altijd een achtbaan. Sommige dagen krijg je veel ideeën, andere dagen staat alles stil en kan het erg frustrerend zijn. In die situaties is het belangrijk om het proces te vertrouwen; de slechte dagen zijn net zo belangrijk als de goede. Het belangrijkste is om open te staan voor elkaars ideeën, om altijd te onderzoeken waar ze ons naartoe kunnen leiden. Een idee kan op het eerste gezicht eenvoudig lijken, maar het kan een nieuw idee creëren, dat op zijn beurt weer een ander idee creëert, en dan kun je misschien een vierde idee krijgen dat echt goed is. We werken ook hard om zonder ego te zijn, zowel naar elkaar toe als naar uitgevers en redacteuren. We zijn altijd bereid om dingen te verwijderen die niet werken. Het boek is niet van ons; het is op zichzelf en soms moet je gevoelig zijn voor welke richting het wil gaan.

De omgevingen in jullie boeken worden levendig beschreven. Hoe beslissen jullie over de locaties voor jullie verhalen en hoe maken jullie ze integraal voor het verhaal?

De instellingen in de boeken komen vaak vanzelf voort uit de personages die we creëren. In welke omgevingen leven en werken deze mensen? Natuurlijk willen we ook spannende omgevingen creëren die het gevoel van een misdaadroman versterken. Tegelijkertijd proberen we zoveel mogelijk van Värmland (waar de boeken zich afspelen) op te nemen. Värmland en de stad Karlstad zijn een heel mooie plek met veel bos en water. We willen dit bijzondere landschap in de boeken portretteren.

Thrillers vereisen vaak nauwgezet onderzoek om een geloofwaardig en meeslepend verhaal te creëren. Hoe pakken jullie het onderzoek voor jullie romans aan?

We zijn geen geweldige rolmodellen als het gaat om onderzoek, haha. Natuurlijk doen we onderzoek als dat nodig is. Maar we zijn niet de schrijvers die maanden aan onderzoek besteden. Als we dingen moeten uitzoeken, zullen we dat natuurlijk doen. Dingen moeten zo accuraat mogelijk zijn, maar als waarheid en drama tegenover elkaar staan, kiezen we altijd voor het drama.

Zijn er specifieke auteurs of boeken die jullie schrijfstijl hebben beïnvloed of jullie aanpak van het schrijven van thrillers?

Aangezien we zijn opgegroeid met misdaad in al zijn vormen, zijn we natuurlijk door verschillende auteurs beïnvloed in de loop der jaren. Op jonge leeftijd hielden we van Agatha Christie, PD James en Stephen King. Ook Zweedse auteurs zoals Sjöwall-Wahlöö, Stieg Trenter en Henning Mankell. In de afgelopen jaren zijn we sterk beïnvloed door Michael Connelly, zijn detective Harry Bosch was lange tijd een soort godheid voor ons beiden. We houden ook van de boeken van Gillian Flynn. Haar manier van het beschrijven van personages is een grote bron van inspiratie.

De Scandinavische thrillertraditie gaat ver terug. Hoe passen jullie boeken in deze traditie?

Onze boeken zijn op een bepaalde manier trouw aan de Scandinavische traditie. Natuur speelt een belangrijke rol voor ons, met donkere bossen, prachtige meren en bergen. Ook de locatie is belangrijk, Karlstad en Värmland vormen een vrij klein gebied waar een samenhang tussen mensen bestaat. We schrijven ook over nog kleinere plaatsen buiten de stad waar iedereen elkaar kent, en intriges gemakkelijk kunnen ontstaan. Dus, op deze manier weerspiegelen onze boeken het Scandinavische. Wat onze verhalen een beetje bijzonder maakt, is dat we een nieuw element toevoegen, namelijk het hoofdpersonage John Adderley. Integendeel, hij is verre van Zweeds en heeft een verleden als FBI-agent en infiltrant in een Nigeriaans drugnetwerk. Wanneer deze ingrediënten samenkomen in de Zweedse kleine stad, ontstaan veel wrijvingen en botsingen, wat wij heel interessant vinden.

Samenwerken kan soms leiden tot verschillende creatieve meningen. Hoe gaan jullie om met meningsverschillen of verschillende visies bij het samenwerken aan een project?

We zijn jeugdvrienden en zijn al meer dan veertig jaar samen, dus we zijn bijna samengegroeid tot één en dezelfde persoon en denken hetzelfde, haha. Grapje... ten eerste hebben we veel vertrouwen in elkaars meningen en vertrouwen we elkaar. Er is ook geen prestige tussen ons. We hebben in de loop der jaren een regel ontwikkeld in ons werk. We noemen het "de schuurpapierregel" en dat betekent dat als iets in het verhaal of de tekst niet goed voelt voor een van ons, het een probleem is voor ons allebei. Dat wil zeggen, als een van ons iets niet leuk vindt, is het de plicht van de ander om te luisteren en het bezwaar serieus te nemen. Wanneer dit gebeurt, leidt het meestal tot - na een tijdje praten - een nieuw idee waar we allebei denken dat het het beste is. Het is een hele goede regel die in allerlei soorten relaties zou moeten worden toegepast, haha.

Tot slot, is er nog iets dat jullie graag met jullie lezers willen delen of zijn er aanstaande projecten waarover jullie ons een hint kunnen geven?

Allereerst willen we onze Nederlandse lezers een warme en dankbare groet sturen. We zijn erg blij met de ontvangst van onze boeken bij jullie en we hopen dat jullie ook zullen genieten van onze aankomende boeken over John Adderley. Op dit moment werken we hard aan het voltooien van ons vierde boek. Het is een intrigerend verhaal met veel wendingen. Ons gevoel is dat het erg spannend zal worden.