De engel van de stad, geschreven door de Spaanse Eva García Sáenz de Urturi, is reeds het vijfde deel waarin Unai López de Ayala (Kraken) een prominente rol vertolkt. Deze keer is het effectief aangewezen om eerst Het zwarte boek van de uren (het vorige boek) te lezen; teneinde geen essentiële details te missen.
De voormalige inspecteur Unai, door zijn jeugdvrienden Kraken genoemd, is momenteel actief als profilerdocent aan de politieacademie in Arkaute. In Venetië brandt een schitterend palazzo af. Spaanse antiquarische boekverkopers zijn ginds aanwezig; vermoedelijk is zijn moeder Ítaca Expósito een van de slachtoffers. Nergens vindt men een spoor van de vermisten. Unai twijfelt niet en hij reist af naar de Italiaanse grachtenstad.
Tegelijk onderzoekt zijn ex-collega, inspecteur Estíbaliz Ruiz de Gauna, in Vitoria een zaak die wellicht verheldering kan brengen over de dood van Krakens vader. Lange tijd geleden liet deze laatste het leven tijdens een overval. In Venetië staat Unai voor de verscheurende keuze: zijn gezin, ofwel verder blijven zoeken naar wat er werkelijk met zijn vader en moeder is gebeurd.
‘Eindelijk – jullie hebben meer dan een halfuur gewacht, het spannendste halfuur van jullie leven – zie je door het grote raam een zwarte gondel bij de aanlegsteiger aanmeren. Vlak erna gaat een deur open en verschijnt zij.’
In De engel van de stad graaft de auteur in het verleden van haar protagonist en dat van zijn beide ouders. Ditmaal ligt de focus vooral op de figuur van moeder Ítaca, zij is immers nog steeds de grote onbekende. De vrouw draagt een zware rugzak, gevuld met een lading obscure en criminele historiek. Deze verhaallijn is knap uitgediept, gespreid over twee tijdlijnen. Het dominante thema heet wraak; een dankbaar onderwerp waarmee de schrijver alle kanten uit kan en zal gaan. Een samenspel van geheimzinnige misdaden, engelen en demonen vormt een coherent geheel.
Deze misdaadroman heeft een stevige structuur, waarin de voornamelijk korte hoofdstukken en de frequente wisselingen van tijd en perspectief zeker een pluspunt vormen. De verhaallijn rond de complexe hoofdpersoon Unai, staat in de ik-vorm. Zijn verdere leven staat op een definitief keerpunt. De andere vertelling over de raadselachtige Ítaca, is weergegeven in de tweede persoon. Inspecteur Estíbaliz zorgt voor een interessante speurtocht; zij speelt een sleutelrol in het verhaal dat zich afspeelt op Spaans grondgebied. Als lezer wandel door het filmische, doch mysterieuze decor van Venetië. García Sáenz de Urturi heeft zich uitstekend gedocumenteerd, zodat de stad een waarheidsgetrouw gezicht krijgt.
De engel van de stad haalt echter niet hetzelfde hoge niveau van de vorige delen. De spanning is niet constant aanwezig, sommige gebeurtenissen zijn voorspelbaar (ja, soms zelfs ongeloofwaardig). In dit geval kan je niet spreken van een onvervalste thriller. Het is jammer dat de uitwerking van Unai’s privésfeer heel zwak is, met name die van zijn levensgezellin Alba en hun vijfjarige dochter Deba. Het gezin dat hij heeft gesticht bevindt zich onterecht op de achtergrond. De meeste trouwe fans van de serie zullen het boek ervaren als onderhoudend, misschien wel als verhelderend. Ze gaan alweer smullen van de verleidelijke schrijfstijl en -taal van de Spaanse bestsellerauteur.
