Max Seeck is een Finse thrillerauteur die bekend is geworden door zijn Helsinki-thrillers. De nieuwste in deze reeks heet Rancune. Hoog tijd om hem wat vragen te stellen.

Hoi Max, kun je onze lezers vertellen wie je bent, waar je vandaan komt, enzovoort?

Ik ben een 38-jarige auteur, scenarioschrijver, filmregisseur en producent uit Helsinki, Finland.

Gefeliciteerd met het winnen van een Finse thrillerprijs voor je debuutroman, De trouwe lezer. Hoe heeft het succes van dit boek invloed gehad op je aanpak bij het schrijven van daaropvolgende romans in de 'Helsinki'-serie met detective Jessica Niemi?

Eigenlijk was De trouwe lezer mijn vierde roman, maar het was de eerste die naar het Nederlands vertaald werd. Het werd in het Verenigd Koninkrijk en de VS gepubliceerd onder de naam The Witch Hunter en haalde de bestsellerlijst van de New York Times. Dit succes heeft me inderdaad geïnspireerd om nog drie Jessica Niemi-thrillers te blijven schrijven. Het is erg motiverend om vervolgen te schrijven wanneer je weet dat zoveel mensen ernaar uitkijken om ze te lezen.

Het personage Jessica Niemi is vrij uniek. Wat inspireerde de creatie ervan, en hoe ga je om met de ontwikkeling van een complexe hoofdpersoon over meerdere boeken?

Ik wilde dat mijn heldin herkenbaar was, maar tegelijkertijd moest ze ook gebreken hebben. Ik kan niet tegen hoofdpersonages die te perfect en glanzend zijn, dus ik creëerde een heel complex verleden en heden voor Jessica. Wat betreft de ontwikkeling van het personage, bleef ik over Jessica schrijven zolang ik het gevoel had dat er nog iets was dat ik zelf niet wist en dat er nog iets nieuws te onthullen viel. Na de vierde Jessica Niemi-roman had ik het gevoel dat ik haar hele verhaal had verteld en dat de karakterontwikkeling compleet was. Daarom besloot ik de serie na vier boeken af te ronden en iets anders te beginnen.

Rancune, het derde deel in de 'Helsinki'-serie, staat op het punt te worden uitgebracht in Nederland. Hoe zet dit boek het verhaal voort van de vorige romans, en welke nieuwe uitdagingen kunnen lezers verwachten dat Jessica Niemi zal tegenkomen?

Rancune is misschien wel het slimste en meest verfijnde van alle Jessica Niemi-boeken tot nu toe. Het boek heeft zijn eigen unieke verhaallijn, maar het wikkelt ook de gebeurtenissen in de twee vorige boeken af. Dus terwijl het tweede boek niet al te veel van de gebeurtenissen in het eerste boek behandelde, zal het derde boek het verhaal afsluiten. Persoonlijk hou ik erg van de moordzaak die plaatsvindt in Rancune, en ik denk dat het mysterie een van de belangrijkste redenen was waarom het de Glass Key Award 2023 heeft gekregen.

Je boeken worden geroemd om hun ingewikkelde plots en intense sfeer. Kun je iets delen over je schrijfproces?

Ik heb ook in de filmindustrie gewerkt en hou in het algemeen van films omdat ik een zeer visueel ingesteld persoon ben. Ik stel me altijd voor hoe mijn schrijven eruit zou zien als een film en daarom probeer ik erg visueel te zijn in het beschrijven van de omgeving en sfeer in mijn boeken. Ook luister ik naar filmmuziek tijdens het schrijven, gewoon om in de juiste stemming te komen.

Je site vertelt ons dat je interesses onder andere goed uitgevoerd onderzoek omvatten, het lezen van Nordic Noir en het luisteren naar filmmuziek tijdens het schrijven. Welke filmmuziek is jouw favoriet en waarom?

Ik luister veel naar Hans Zimmer, John Williams en Ennio Morricone.

Hoe passen jouw boeken in de traditie van Nordic Noir?

Ik denk dat mijn boeken in de categorie van Nordic Noir vallen vanwege de donkere, kille sfeer. Ik vind het ook leuk om bepaalde maatschappelijke kwesties in mijn boeken aan te snijden. Ik denk dat Nordic Noir een geweldig platform is geworden om een stem te geven aan bepaalde grieven.

Je schrijft ook voor films. Hoe beïnvloedt dat het schrijven van boeken? Waar helpt het?

Het zijn twee zeer verschillende vakgebieden. Terwijl een roman op zichzelf een kunstwerk is, is een filmscenario eigenlijk alleen maar een blauwdruk die later een kunstwerk zal worden. Ook is het scenario in feite een reeks instructies voor de regisseur, acteurs, setdecorateurs en editors, om er maar een paar te noemen. Dus als auteur is er een grote verleiding om te gedetailleerd te zijn bij het schrijven van een scenario. In romans is het nodig om alles te beschrijven zodat de lezer het verhaal ingezogen wordt. Bij een scenario is dat minder nodig. Maar ik denk dat de mogelijkheid om beide te schrijven geweldige ontwikkelingskansen biedt als schrijver. Uiteindelijk draait het allemaal om een goed verhaal vertellen.