Marieke Frankema is een veelzijdig mens. Ze schrijft, zingt, acteert, danst, doceert, spreekt stemmen in en heeft daarnaast een druk gezinsleven. Inmiddels schreef ze 9 boeken, in het fantasy, science fiction en romantische genre, alsook een magisch muzikaal kinderboek. Enkele titels zijn: Dochter van de Zilv’ren Maan, Sprankels en Dansen tot de zon opkomt. In 2022 schreef ze haar tiende boek, De vloek van de Nevelhorst. 

Floor, journaliste van beroep, neemt haar collega fotograaf Kevin mee naar de plek waar eerder kasteel De Nevelhorst stond. Haar doel is het schrijven van een artikel over geestverschijningen. Als kind zag ze op deze plek een geest en ze wil zien of ze er contact mee kan maken. Kevin staat hier zeer wantrouwend tegenover.

De vloek van de Nevelhorst ontvouwt zich langs drie verhaallijnen, die tegelijk verteld worden: de ervaringen van Floor in het hier en nu, de flashbacks van haar kindertijd, over Floortje, en de geschiedenis van Fredegunde, ver terug in de tijd van het kasteel. Elk hoofdstuk begint met een verschillend vormgegeven letter, zodat meteen duidelijk is in welke verhaallijn je leest.

Floor wordt dieper meegezogen in haar ontmoetingen met entiteiten dan ze vooraf had kunnen bedenken, gelukkig is de nuchtere Kevin er om te relativeren.

“Floor kon geen woorden vinden. Het leek wel alsof de energieën aan de rand van haar waarnemingsveld aan haar trokken, haar leegzogen. Even twijfelde ze of ze deze overweldigende hoeveelheid entiteiten wel aankon. Had ze te veel hooi op haar vork genomen?”

Op deze plek ging het mis met het huwelijk van haar ouders en ontstond de verwijdering tussen hen. Als kind begreep Floortje niet waar dit vandaan kwam, ze waren daarvoor zo gelukkig met elkaar.

“Zelfs pappa en mamma zeiden weinig meer tegen elkaar, ze maakten zelfs nog nauwelijks ruzie. Ze leefden langs elkaar heen. Zodra mamma wel iets zei, weerde pappa haar af. Wanner pappa iets zei, kneep mamma haar ogen samen en kwam er woede of verdriet. Allebei hadden ze weleens blauwe plekken die ze afdeden las klunzigheid, maar ondertussen…”

Voor de lezer wordt gaandeweg duidelijk wat de verbinding met deze plek is en waarom en hoe Fredegunde er nog altijd rondzweeft. 

“Maar Fredegunde had een plan. Een solide plan. Ze pakte haar mooiste jurk uit de kast- de witte, gemaakt van Diederichs geschenk- en ze legde hem schattend tegen zich aan. De ronding van haar borsten zou goed uitkomen. Ze zou het lijfje extra strak rijgen, met een tussenknoop, zodat Diederich het bovenste deel alvast kon lostrekken wanneer ze in de koets terugreden van het feest op de Lunenhorst.”

Fredegunde is niet van plan zomaar te verdwijnen en probeert ook Kevin in haar greep te krijgen. Zal het Floor lukken om samen met hem Fredegunde door naar het licht te sturen? 

De vloek van de Nevelhorst leest als een vlotte bovennatuurlijke thriller, vol spookverschijningen en enge gebeurtenissen. De schrijfstijl van Frankema is prettig, vol bijna filmische beschrijvingen van situaties. Daarbij heeft de auteur volop oog voor hoe de hoofdpersonen deze ervaren. 

Daarnaast zet het verhaal aan het denken rond leven en dood. Wat is de invloed van duistere geheimen? Blijven zielen ronddwalen, als ze hun leven hebben beëindigd, terwijl trauma’s nog onverwerkt zijn? Kunnen zij alsnog geholpen worden om hun weg naar het licht te vervolgen? Interessante vragen waar de lezer desgewenst de tanden in kan zetten.

Maar bovenal is De Vloek van de Nevelhorst een magische en tegelijk spannende thriller.