Danny Steehouwer (Den Haag, 1990) is in het dagelijks leven rijksambtenaar bij het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Droomjongen is gebaseerd op zijn leven. Danny werd van jongs af aan niet gewaardeerd om wie hij was en zijn talenten bleven onontdekt. Maar hij was vastbesloten zijn dromen na te jagen, wat uiteindelijk lukte. Droomjongen schreef hij om vooral jonge lezers te inspireren en steun te bieden. Hij hoopt dat zij kracht uit zijn verhaal putten om niet op te geven en altijd voor hun doelen te blijven vechten. Een quote die hij al jaren gebruikt en waar hij in gelooft: ‘Droom je leven, leef je dromen.’

Terwijl de klasgenoten van de twaalfjarige Samuel berusten in hun lot, durft hij ondanks dat hij niet op de praktijkschool thuishoort, te dromen over een andere toekomst. Hij is vastbesloten die dromen te laten uitkomen. Gedreven door het acteren, schrijven en fotograferen, bouwt hij bij zijn klasgenoten en leraren een opmerkelijke reputatie op. Het zorgt er zelfs voor dat ze hem arrogant en raar vinden. Docenten peperen Samuel in dat de sociale werkplaats het hoogst haalbare voor hem is, en dat hij maar beter met beide benen op de grond kan blijven staan. Het pesten wordt steeds erger, tot de ergste pestkop hem zelfs met de dood bedreigt. Ook achter deze pestkop schuilt een verhaal, maar of deze wel zo oprecht is, dat valt nog te bezien. Vastbesloten om zijn dromen niet op te geven, zal hij moeten laten zien dat hij talentvoller is dan iedereen denkt.

Moeiteloos wordt er in het personage van Samuel gekropen, wanneer de lezer in dit verhaal begint. Wellicht komt dat omdat dit boek op het leven van de auteur gebaseerd is. De lezer wordt dan ook meteen ondergedompeld in een zee van oprechte emoties en zichtbaar gemaakte gevoelens. Het is opvallend hoe herkenbaar het verhaal al in de eerste hoofdstukken is, zeker voor jonge mensen die in hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten.

De verhaallijn is verdeeld over vier schooljaren van Samuel, die gepest wordt door Nathan, en later ook zelf beschuldigt wordt een treiterkop te zijn. Daarnaast kampt het hoofdpersonage met het verdriet van onder andere zijn overleden oma en Vicky. Het verhaal laat zien dat hij een vechter is, maar vooral een dromer, en dat is iets waar hij vooral om gepest wordt. Een griezelige bijkomstigheid is hoe het karakter van Nathan zich ontwikkelt, waar overduidelijk meer mee aan de hand is.

De auteur maakt dus in dit boek het thema pesten bespreekbaar, en laat zien dat angsten te overwinnen zijn. Daarnaast speelt vertrouwen en jaloezie een grote rol in de verhaallijn. Er wordt sterk laten zien dat met name mensenkennis op sommige vlakken achter kunnen liggen, en dat sommigen onder ons bepaalde fouten als het gaat om inschattingen, niet durven toe te geven, dit vaak ten koste van anderen. Er is subtiel sprake van onder de duim gehouden worden, en het niet gehoord worden. Het onderdrukken van het hebben van vrijheidskeuze speelt hierbij ook een schrikwekkend beangstigende rol.

Er is een sterke connectie tussen Samuel’s levensdroom, acteur, schrijver en fotograaf worden is zijn doel, en de heftige dromen die hij krijgt in de tijd dat hij met school bezig is. In deze symbolische vooraanschouwing komen verontrustende situaties voorbij, die weer verbonden zijn met de pesterijen op de praktijkschool. Daarnaast legt de auteur het onderwerp zelfmoord, achtervolging, het belagen van de medemens, en het overschrijden van grenzen en behoeften aan banden. Het laat maar weer eens zien wat psychische stress met een mens kan doen. Het is tevens een verhaal over doorzettingsvermogen en het niet opgeven van je dromen, en deze dromen waarmaken. Dit alles weet de auteur op een mooie, heldere manier te verwoorden.

Steehouwer zegt vooral dat hij dit boek schreef om jonge mensen te steunen en een hart onder de riem te steken, en dat is wat ons betreft volledig gelukt.