Toen Stephen E. Ambrose in 1981 bij de Pegasusbrug in Ranville (Normandië) liep, werd hij aangeschoten door majoor b.d. John Howard. Howard leidde zijn mannen op D-Day 6 juni 1944 naar de brug over het Caen-kanaal en was zo de eerste geallieerde eenheid die aan de invasie van Normandië begon. Er was tot die tijd weinig tot niets geschreven over deze actie en historicus Ambrose besloot er na de kennismaking met Howard alsnog werk van te maken. Het resultaat: De Pegasusbrug, alweer stammend uit 1985.

Bij de invasieplannen van Normandië waren de stranden cruciaal, maar was één toevoersweg en een brug dat misschien nog wel meer: over de brug van het Caen-kanaal bij Ranville zouden de Duitsers eventueel met panzers een snelle tegenaanval kunnen lanceren. In het slechtste geval zou dat betekenen dat de geallieerden op de stranden tegenover tanks zouden komen te staan. Het plan was dan ook om deze brug zo snel mogelijk te veroveren.

Het oog van de opperbevelhebbers viel op de 6de luchtlandingsdivisie van de Britten en specifieker op hun zweefvliegtuigeenheden. Zo gezegd, zo gedaan. Om iets over twaalven in de nacht van 5 op 6 juni, landden majoor Howard en zijn soldaten geruisloos met zweefvliegtuigen vlakbij de brug. De brug was al snel veroverd, maar toen was het wachten op de versterkingen…

Wie wijlen Stephen E. Ambrose kent, weet dat de Amerikaan furore maakte met o.a. zijn biografie van generaal Eisenhower. Nog bekender bij het grote publiek is hij van Band of Brothers, een fantastisch boek dat later tot de wereldberoemde HBO-serie leidde. Maar ook De Pegasusbrug mag er zijn. Ambrose heeft voor dit boek zijn kenmerkende research-vaardigheden ingezet. Hij sprak met tientallen veteranen en las honderden verslagen. Met al die puzzelstukjes legde hij uiteindelijk de geschiedenis neer zoals die moet zijn geweest. 

De Pegasusbrug brengt op toegankelijke wijze de gebeurtenissen rondom de brug tot leven. Van een korporaal die er in zijn eentje voor zorgt dat een tankaanval van de Duitsers stukloopt, tot de ervaringen van de Duitse onervaren tegenstanders. Het wordt al snel duidelijk; de aanval op de brug verloopt soepel, maar dan lanceren de Duitsers tig tegenacties en wordt het penibel.

Ambrose besteedt in zijn boek minstens zoveel tijd en aandacht aan de voorbereidingen. Die waren precies en gedetailleerd. Er werd niks aan het toeval overgelaten. Wat de Amerikaan ook pijnlijk blootlegt, is het ‘erna’. Want na de heroïsche actie bij de Pegasusbrug (genoemd naar het insigne van de Britse divisie) werden de para’s een gewone infanterie-eenheid en liepen ze veel verliezen op. De Amerikaan waagt zich er zelfs een beetje aan om na te denken ‘wat als?’. Wat als de brug niet veroverd was? Wat zou dit voor gevolgen hebben gehad voor de invasie? En iets dichterbij huis; wat als de Britten bij de bruggen in Nijmegen en Arnhem met zweefvliegtuigen waren geland? Was Market Garden dan wel geslaagd? Het zijn interessante vragen.

Wat De Pegasusbrug ook interessant maakt, is dat Ambrose zich bedient van een spannende schrijfstijl. Het is geen droge kost, maar veel meer een spannend jongensboek dat je wil doorlezen. En dan te bedenken dat het allemaal waargebeurd is…

Ambrose is erin geslaagd om een klein maar ó zo belangrijk onderdeel van D-Day minutieus en spannend te beschrijven. Zo wordt geschiedenis interessant én bijzonder boeiend.