Paula Pihlaja krijgt een bijzondere zaak voor zich wanneer er een oude vrouw dood wordt aangetroffen, hangend aan een boomtak in het bos. Zelfmoord luidt het verdict, als men er al snel achter komt dat deze oude vrouw haar appartement al had leeggemaakt en leed aan terminale kanker. Overtuigd van zelfmoord is Pihlaja echter niet en als er kort daarna weer een lichaam gevonden wordt en op deze plaats delict hetzelfde zand gevonden wordt als bij de oude vrouw gaan alle alarmbellen bij de inspecteur af.

Speelplaats is het tweede deel in deze reeks over Paula Pihlaja, Waterkoud was het eerste deel. A.M. Ollikainen is het pseudoniem van Aki en Milla Ollikainen; een schrijversduo dus. Beiden hebben los van elkaar in Finland al romans en thrillers uitgegeven die goed werden ontvangen. Voor de reeks van Pihlaja bundelen ze hun krachten.

Speelplaats is een Finse thriller en een tweede deel in een serie boeken. Finland is en blijft het ondergeschoven kindje binnen de Nederlandse voorliefde voor Scandinavische thrillers. Uit Scandinavië komt een hoop goeds, maar toch blijft Finland hier flink achter. Speelplaats laat zien waar de verschillen tussen Finland en de andere Scandinavische landen zitten.

Op de een of andere manier raak je als lezer iets minder snel vertrouwd met een Fins verhaal ten opzichte van bijvoorbeeld een Zweeds of Deens verhaal. Pihlaja is een interessant karakter, maar niet per sé iemand waar je je gemakkelijk mee identificeert. Naast dat ze een uitstekend inspecteur is worstelt ze met haar geschiedenis, die al lezende steeds duidelijker wordt. 

Dat Speelplaats een vervolg is op een eerder verhaal maakt natuurlijk dat je als lezer die er net instapt sowieso iets beter je best moet doen om helemaal in het verhaal te komen. Niet alle lijnen zijn je direct duidelijk en A.M. Ollikainen kiest ervoor je dat als lezer zelf maar uit te laten zoeken zonder al teveel terug te kijken op het eerdere boek.

Ook de Finse manier van leven is niet gelijk aan het onze, er zit een ondefinieerbare lijn tussen de connectie Nederland en Finland. Als je hier aan voorbij durft te gaan en dit accepteert dan kun je wel genieten als thrillerlezer. A.M. Ollikainen hebben namelijk wel degelijk een goed verhaal geschreven. Er is voldoende spanning, het blijft lang onduidelijk wie de dader van de mysterieuze moorden is en er volgt uiteindelijk ook een spannende en knallende ontknoping. De stukken naast het hoofdverhaal van Pihlaja en haar verleden zijn interessant, haar collega’s zijn daarnaast ook zowel intrigerend als eigenwijs. Allerlei recepten voor een uitstekend verhaal, en dat is ook zeker gelukt. Wel is het aan te raden om bij Waterkoud te beginnen met lezen en daarna naar Speelplaats te gaan. Dan heb je als lezer nog meer plezier van het lezen en heb je alweer twee thrillers van Finse bodem die je kunt afstrepen!