Wolfskinderen
Wolfskinderen
Duitse thrillers zijn hot, al krijgen ze niet altijd de waardering die ze verdienen. Ze werden een tijd gezien als de nieuwe Scandinavische thrillers en dat was niet geheel onterecht. Wat dacht je van schrijvers als Sebastian Fitzek, Charlotte Link, Nele Neuhaus en Marc Raabe: allen zeer gewaarde misdaadauteurs met lovende kritieken. Duitsland is bij uitstek een land dat van thrillers houdt. En niet alleen in boekvorm. Denk maar eens aan de krimi’s op TV of de vele videogames die ervandaan komen. En nu bieden onze oosterburen ons opnieuw een thrillertalent aan: Vera Buck, die met Wolfskinderen een meesterlijk thrillerdebuut aflevert. Eerder schreef ze al de roman Runa.
De jonge journalist Smilla heeft tien jaar na dato nog altijd niet de vermissing van haar vriendin Juli verwerkt. Tijdens een kampeerovernachting in het bos verdween de toen zestienjarige vrouw plots. Het leven is verdergegaan, en als stagiair bij de plaatselijke krant zit Smilla bovenop het vaak lokale nieuws. Ze is echter de enige die overeenkomsten ziet tussen de verdwijning van haar vriendin en die van een aantal andere vrouwen. En ze is van mening dat de bewoners van het geïsoleerde bergdorp Jakobsladder er meer van weten.
Het is duidelijk dat Vera Buck de studies journalistiek, literatuur en scenarioschrijven heeft gevolgd. De visuele manier van vertellen, met fijne bewoordingen, scherpe dialogen en een puike sfeerbeschrijving creëren een beeldend scenario. Bovendien laat Buck zien dat ze ook over krachtige karakterschetsen en origineel plotdenken beschikt. De nederzetting Jakobsladder, hoog in de bergen van een klein valleidorp kent weinig luxe en ontbeert moderniteit. De bewoners leven er in primitieve huisjes, eten zelf verbouwd voedsel en hebben een eigen geloofsovertuiging. De weinige kinderen uit het dorp volgen les op school in het plaatsje beneden de berg, maar daar worden ze met argwaan aangekeken en gepest door de ‘stedelingen’. Sowieso is het wantrouwen jegens Jakobsladder groot. Jesse is één van die kinderen, en is brutaal genoeg om zich te weren tegen alle aanvallen, maar durft niks terug te doen. Echter, als zijn beste vriendin Rebekka - ook uit Jakobsladder – verdwijnt, moet hij wel op onderzoek uit, want niemand die zich daar verder om bekommert. Houdt het verband met de andere vermissingen?
Wolfskinderen kent een uniek plot zoals je niet veel in spannende thrillers leest: onopgeloste vermissingszaken in een macaber stadje met een mysterieus bergdorp als bovenburen. Als lezer sta je hier – normaliter – ver vanaf. Het knappe van Vera Buck is dat ze het verhaal dichtbij weet te brengen. Ze maakt de lezer deelgenoot van de afgesloten gemeenschap en de suspense die het met zich meebrengt. De personages zijn al even mysterieus. Naast de stoïcijnse Jesse, en de nieuwsgierige, getekende Smilla, hanteert de auteur ook de perspectieven van andere personages. Zo volgen we de nieuwe juffrouw in het dorp, die een zwak lijkt te hebben voor Jesse en zich wel zorgen maakt om de pesterijen en verdachtmakingen. Maar gaat haar nieuwsgierige aard niet te ver? Burgermeester Hofer speelt hier ook een rol in, en lijkt meer te weten. Zijn zoon is de politiechef van het lokale korps. In Jakobsladder volgen de stugge bewoners de preken van Isaiah, al neemt niet iedereen zijn overtuiging serieus. Het doet denken aan een soort sekte, al gelooft de markante prediker vooral in zichzelf. Allen knap uitgewerkte karakters die tot leven komen in een fascinerend verhaal waarin je wilt blijven lezen.
Schurende spanning van het onbekende, getekende personages en een fantastische intensiteit die je het verhaal inzuigt: Vera Buck excelleert op alle fronten! Alle lijntjes in het verhaal worden ingenieus aan elkaar geknoopt en de climax is om je vingers bij af te likken. Het enige waar je na het bloedstollende einde mee blijft zitten, is een lichaam vol kippenvel en rechtopstaande haren. Buck behoort met Wolfskinderen tot het beste wat thriller-minnend Duitsland te bieden heeft. En dat is, gezien het huidige niveau van de Duitse thrillers, een groot compliment. Een sensationele en aangrijpende debuutthriller!
Ik ben Mads Bruijnesteijn en nu al een aantal jaren nauw betrokken bij ThrillZone. Werkzaam in de boekenbranche heb ik van mijn hobby (lezen) mijn beroep kunnen maken. En dan mag ik ook nog eens recenseren voor ThrillZone. Mijn interesse is best divers, maar het fantasygenre, inclusief Science Fiction-verhalen, kunnen mij enorm bekoren. In de creaties van een nieuwe, niet bestaande wereld met memorabele personages kan ik mijzelf verliezen. Thrillers lees ik al vanaf mijn 12e levensjaar, dus ook met dat genre heb ik een band. Favorieten zijn: John Grisham, Harlan Coben, Sebastian Fitzek en Anthony Ryan.
All author reviews
Write your review!