Monster begint met de vondst van een gewurgd 16-jarig meisje. Sander en Bodenstein worden op de zaak gezet en al gauw komt er afgewezen asielzoeker is het vizier van de beide speurders. Niet veel later wordt er een man zonder schoenen en onder de bijtwonden aangereden door een auto en komt om het leven.
Het blijft niet bij deze twee mysterieuze sterfgevallen. De beide rechercheurs komen terecht in een web vol leugens en bedrog met mogelijk desastreuze gevolgen.
Nele Neuhaus, bekend van o.a. Sneeuwwitje moet sterven, is erin geslaagd om een zeer spannend, gelaagd verhaal te schrijven. Voor degenen die het niet weten; Pia Sander en Oliver von Bodenstein draaien al langer mee en Monster is zelfs al het elfde deel in deze succesvolle reeks. Grote thema’s zoals de problematiek van asielzoekers, de haat tegen asielzoekers, de ongebreidelde macht van sociale media worden hierin niet geschuwd.
Dit alles zit verpakt in een fascinerend en beklemmend verhaal wat even op gang moet komen maar daarna razend spannend is. De manier waarop de verschillende verhaallijnen samen komen getuigt van vakmanschap. Je zit gevangen in de radeloosheid van de rechercheurs, de doodlopende wegen die ze inslaan en de maatschappij waarin wij allemaal terecht zijn gekomen. Neuhaus geeft een duidelijke boodschap af waar we met zijn allen goed over na moeten denken.
Als je een boek van 480 bladzijden schrijft, dan is het moeilijk om de spanningsboog de hele tijd vast te houden. Dat is in Monsterook het geval. Het verhaal heeft even tijd nodig om op gang te komen en die eerste -ongeveer- 100 pagina’s zijn even doorbijten. Maar de beloning is het meer dan waard.
Het is niet alleen de ondertoon die het een krachtig verhaal maakt, maar de vlotheid en de spanning, opgekropte woede zo uw wilt, spatten van de pagina’s af. Naast het verhaal worden ook de hoofdkarakters heel goed neergezet. Je komt heel dichtbij Pia en Oliver en maakt ze ook mee in hun zwakste momenten. Ook dit komt het boek ten goede want je voelt echt de verbinding.
Neuhaus laat zien dat ook onze oosterburen fantastische thrillers kunnen produceren; nagenoeg alles klopt aan Monster. Het is jammer van de ietwat lange aanloop, anders hadden er ***** in het verschiet gelegen voor Monster.
Toen ik het boek In Cold Blood van Truman Capote gelezen had was ik verkocht. Ik wilde meer boeken in dit genre gaan lezen. En dat is gelukt kan ik melden! Ik lees, als het even kan, iedere dag. Eerst alleen voor mezelf maar sinds 2020 ook als jurylid voor de Bronzen en Zilveren Vleermuizen van het Nederlands Thrillerfestival. Nu mag ik ook recenseren voor Thrillzone! Het verandert niets aan het plezier van lezen, wel krijgt het een extra laag, en dat is mooi.
Write your review!