A Spy Like Me

• 06 May 2025
• Spionage
• Mads Bruynesteyn

A Spy Like Me

• Serie

  James Bond

• Auteur(s)

  Kim Sherwood

• Uitgeverij(en)

  HarperCollins

• Publication year

  2024

• Thrillzone score

  4
• Share this review

Als groot Bond-fan was het voor de Engelse Kim Sherwood een droom die uitkwam toen ze door de Ian Fleming Estate werd gevraagd om het Double O-oeuvre met een trilogie boeken uit te breiden. Eind 2022 verscheen Double Or Nothing (lees onze recensie hier). Pas daarna besefte ze welke impact ze daarmee bereikte onder de Bond-community. Het werd positief ontvangen, door zowel critici als fans, en dat sterkte de docent Creative Writing om het tweede boek nog beter te maken. Het idee voor A Spy Like Me ontstond tijdens de lockdown, en heeft antiquaire kunstroof als thema. Weet ze opnieuw te overtuigen? 

Een bloedige aanslag op het BBC-hoofdgebouw wordt ternauwernood verijdeld door de geheim agenten 008 (Dodger McIntyre) en 004 (Joseph Dryden). Als collateral damage houden ze fysieke ongemakken over, maar ze hebben wel een spoor naar een groter crimineel netwerk. Eentje waar ze al vaker mee te maken hebben gehad: Rattenfänger. Via Sotheby’s ontdekken de Double 0’s 008, 004 en 000 (Conrad Harthrop Vane) een patroon van dubieuze betalingen, die zes dagen voorafgaand aan een terroristische aanval gedaan worden, middels verkochte kunstwerken in het bekende veilinghuis. 

De beste MI6-agenten worden door M, Moneypenny en Q naar verschillende locaties ter wereld gestuurd om de schimmige organisatie te stoppen met deze barbaarse praktijken. Het is opnieuw een race tegen de klok, want elke seconde telt voor het verijdelen van een nieuwe aanslag. Van het luxueuze Dubai tot de donkere straatjes van Parijs; het netwerk van Rattenfänger is wijdverspreid en daardoor lastig te vangen. De gewiekste agenten spelen hun spelletjes echter net zo sluw. Maar zijn ze opgewassen tegen de machtige criminelen, zeker als er ook intern van alles misgaat?

Het is fascinerend hoe Kim Sherwood een ander licht schijnt op het Double O-netwerk van M16. Waar haar voorgangers vooral de focus hadden op James – 007 – Bond, komt dit markante personage fysiek nauwelijks in haar verhalen voor. Wel wordt hij in gedachtes, handelingen en gebeurtenissen geregeld genoemd of beschreven. Zijn karakter komt daardoor toch enigszins tot leven, zonder dat hij een echte rol speelt. Een leuke, kunstige zet van Sherwood.

Wie haar vizier het meest op James Bond gericht heeft, is agent 003 (Johanna Harwood). Zij is niet in actieve dienst; herstellende van een recente operatie. Ze is ervan overtuigd dat 007 nog leeft en ergens ver weg wordt vastgehouden door Rattenfänger. Harwood besluit op eigen houtje één en ander uit te zoeken, maar komt daardoor ook in de valstrikken van Rattenfänger terecht. Dezelfde netten waar haar collega’s in verzeild zijn geraakt. Het zijn spannende scénes, filmisch beschreven en een personage dat daardoor tot leven komt.

De plot van het verhaal is complex, waardoor het zeker op het begin nog zoeken is waar iedereen zich precies mee bezighoudt. De vele subplots zijn daar mede oorzaak van, maar gedurende het verhaal komt één en ander meer bij elkaar, en verhoogt het verteltempo. De aftikkende klok is een thema dat al vaker is gedaan in thrillers, maar Sherwood werkt dit element letterlijk uit, en zorgt daarmee voor een prettige urgentie in het verhaal. Ondanks de haast die men heeft, werken de agenten hun taak zorgvuldig uit, maar ondervinden ze uiteraard hinder in hun operaties, en stuiten ze op (onverwachte) obstakels. Hun vernuftigheid en creativiteit wordt op de proef gesteld, en de conversaties die dit teweeg brengt, zijn met humor doorspekt. Op momenten waan je je in een actierijke Bond-film zoals we die kennen van het beeldscherm. Het is jammer dat op het eind het hoogtepunt wordt bereikt van alle suspense, en er wordt afgesloten met een fikse cliffhanger. Jammer, maar oh-zo-goed gedaan, nieuwsgierig makend.

Met A Spy Like Me lost Kim Sherwood met overtuiging de verwachtingen van de Fleming-nazaten in, en bewijst ze opnieuw dat ze in de geest van de grote meester een geweldig spionageverhaal kan schrijven. De personages zijn uniek – en hopelijk blijvend -, de schrijfstijl is kenmerkend en de plot kundig opgezet. Met Johanna Harwood, maar ook Joseph Dryden en de nieuw geïntroduceerde Conrad Harthrop Vane, heeft ze een cast vol boeiende protagonisten. Het is een thriller vol entertainment, en dat is precies wat de Bond-dynastie verlangt. Knap gedaan!