Peter James bewijst opnieuw zijn klasse: Roy Grace is terug, en hoe. Na zeventien delen zou je verwachten dat de formule wat sleets raakt, maar niets is minder waar. In Doodgewoon bewijst James dat hij de spanning nog altijd moeiteloos weet op te voeren.
Vanaf het begin ontvouwt zich een dubbel verhaal: aan de ene kant volgen we Roy Grace, die naast zijn politiewerk ook worstelt met persoonlijke uitdagingen. Aan de andere kant is er het mysterie rond Eden Paternoster, die op klaarlichte dag verdwijnt na een bezoek aan de supermarkt. Haar man, Niall, is eerst vooral geïrriteerd. Het is immers niet de eerste keer dat ze na een ruzie wegblijft. Maar als ze ook de volgende dag spoorloos blijft en zelfs haar werk overslaat, slaat de paniek toe. Niall schakelt de politie in, maar krijgt niet de hulp die hij verwacht: in plaats daarvan wordt hij zélf gearresteerd, op verdenking van moord op zijn vrouw. Een zaak die Roy Grace direct intrigeert, niet in de laatste plaats omdat ook zijn eigen ex ooit zonder een spoor verdween. Wat volgt is een zoektocht waarin de waarheid steeds net buiten bereik blijft. Later in het boek gooit een perspectiefwissel de hele zaak overhoop. En tegen het einde wordt pas duidelijk hoe de puzzelstukken precies in elkaar vallen en wie welke rol speelt in het geheel.
Naast rechercheur is Roy Grace vooral ook mens. Hij worstelt met belastende informatie over een van zijn meerdere, zijn vrouw is zwanger van hun derde kind, en hij probeert een band op te bouwen met zijn briljante tienerzoon die hij pas sinds kort kent. Wanneer het noodlot toeslaat, raakt dit de lezer recht in het hart: een aangrijpend moment dat het verhaal een indringende, menselijke laag geeft.
De spanning wordt vakkundig opgebouwd, met hoofdstukken die razendsnel schakelen tussen Roy en Niall. Elk hoofdstuk begint met een datum, wat het tijdsverloop inzichtelijk houdt, en de korte hoofdstukken maken dat je steeds denkt: Nog eentje dan. Voor je het weet zit je diep in het verhaal. In het begin kan de overvloed aan details overweldigend zijn. Maar eenmaal op gang dragen diezelfde details juist bij aan de snelheid van het verhaal en de diepgang van de personages.
De personages zijn heel goed uitgewerkt. Niall en Eden voelen als echte mensen, met herkenbare emoties en twijfels. En Roy Grace is precies zoals we hem kennen: vasthoudend, scherp, maar ook kwetsbaar. Zijn werk is zijn houvast, zelfs als zijn privéleven onder zijn voeten wegzakt.
Het verhaal zit knap in elkaar. De lezer wordt moeiteloos meegenomen in de speurtocht van het politieteam, tot een flashback alles op z’n kop zet. Plotseling zie je die bewuste zondag vanuit een heel ander perspectief. De waarheid blijft lang buiten bereik en de uiteindelijke onthulling is verrassend.
Een kleine tekortkoming? De manier waarop Grace omgaat met het verlies van zijn zoon voelt wat vlak. Je verwacht als lezer een diepere inkijk in zijn rouw, maar James kiest ervoor om daar snel overheen te stappen. Het stoort maar slechts kort, want het verhaal dat overblijft is ijzersterk.
Of je nu een doorgewinterde fan bent of voor het eerst kennismaakt met Roy Grace: Doodgewoon is een thriller die knap in elkaar zit en weet te verrassen. En hoewel dit alweer het zeventiende deel is, kun je er zonder voorkennis perfect instappen. Spannend, menselijk en verrassend tot het einde: Met dit nieuwe boek bewijst James opnieuw dat hij je moeiteloos in zijn verhaal weet te trekken.
Mijn naam is Linda de Groot, getrouwd en moeder van twee dochters.
Naast mijn werk als managementassistent, ben ik in mijn vrije tijd graag creatief bezig. Ik houd van fotografie, leuke dingen doen met vrienden of familie, fietsen en natuurlijk lezen. Om mijn liefde voor lezen met anderen te kunnen delen, beheer ik een eigen ruilbieb.
Waar ik vroeger vooral dezelfde soort boeken las, word ik door het aanbod in mijn ruilbieb regelmatig verrast met boeken van schrijvers die ik eerder nog niet kende. In de snelle, en grotendeels digitale wereld waarin wij leven, is er voor mij niets lekkerder dan een papieren boek in handen hebben. Eerst het bekijken van de cover, om mij vervolgens te verliezen in het verhaal.
Write your review!