Interview: Darby Kane (2025)

• 18 November 2025
• Interview
• Marinus van de Velde

Interview: Darby Kane (2025)

Darby Kane bracht al eerder steengoede thrillers uit. Nu is ze terug met Wat de echtgenote weet. Hoog tijd om haar wat vragen te stellen!

(Copyright foto: © Charissa McAfee)

Kun je jezelf voorstellen aan onze lezers?

Hallo! Ik ben Darby Kane en ik vind het geweldig om met jullie te praten. Ik ben een grote fan van mijn Nederlandse uitgever Volt en ik geniet ervan om de Nederlandse versies van mijn boeken te zien.

Ik schrijf thrillers met een vleugje wraak en familiechaos. Ik was jarenlang echtscheidingsadvocaat voordat ik volledig overstapte naar schrijven. Dat is een baan waarin je veel woede en twijfelachtige beslissingen voorbij ziet komen. Ik probeer dat te kanaliseren in mijn verhalen.

In Wat de echtgenote weet is je hoofdpersoon zowel berekenend als kwetsbaar — hoe behoud je de balans tussen sympathie en afkeer voor een personage dat iemand dood wenst maar zichzelf geen moordenaar vindt?

Ik houd van Addison en vind het geweldig dat je haar zo omschrijft. Ik wilde haar formidabel en sterk maken, maar ook begrijpelijk gebrekkig en menselijk.
Ze is complex en maakt keuzes die ik zelf niet zou maken, maar mijn doel was om de lezer te laten begrijpen hoe ze is geworden wie ze is en wat haar drijft. Haar schrijven was steeds een balans tussen het tonen van haar woede en het geven van hart en oprechtheid.

Wat de echtgenote weet draait om macht, imago en verborgen waarheden rond een nationale held. Welke literaire en persoonlijke motivaties brachten je ertoe dit thema juist nu — en op deze manier — te onderzoeken?

Addisons echtgenoot is een nationale held. Hij is beroemd. Mensen bewonderen hem, sommigen op een ongezonde manier. Ik denk dat dit in het echte leven ook gebeurt. We plaatsen mensen op een voetstuk en negeren soms de minder indrukwekkende kanten omdat we zo geïnvesteerd zijn in de held die we hebben gecreëerd.

Eerlijk gezegd kan niemand aan dat soort verering voldoen. De meesten van ons hebben sterke en zwakke punten. Wanneer we perfectie verwachten, of doen alsof we perfectie bewonderen, lijkt een ramp onvermijdelijk.

De waarheid achter Richmonds reputatie is echter een ander verhaal. Ik had veel voorbeelden uit het echte leven van mensen die hun eigen hype geloven, die denken dat ze boven elke verdenking verheven zijn. Ik denk vaak na over hoe succes of erkenning mensen kan veranderen en wat dat betekent. Is de verering terecht? Wie zijn ze werkelijk — en weten ze dat zelf wel? En nog erger: als je eenmaal beroemd bent, hoe moeilijk is het dan om dat op te geven? Al die vragen stelde ik toen ik Richmond creëerde en zijn zogenaamd heldhaftige verhaal uitwerkte.

Je schrijft onder het pseudoniem Darby Kane én onder je eigen naam. Hoe beïnvloedt die keuze voor een andere auteurspersoon de toon, het genre of de vrijheid waarmee je zulke donkere, huiselijke thrillers schrijft?

Ik schrijf al meer dan vijftien jaar romantiek en romantische suspense als HelenKay Dimon. Meer recent ben ik er romantische mysteries aan toe gaan voegen—lichter van toon, maar nog steeds met een romance—onder HelenKay-naam.

Al die boeken doen een specifieke belofte aan lezers. Iemand die een HelenKay-boek oppakt, mag een verhaal verwachten waarin de romantische en niet-romantische elementen sterk met elkaar verweven zijn. Wat er ook gebeurt, hoeveel gevaar de personages ook lopen, het einde zal bevredigend zijn. Dat betekent dat de personages bij elkaar zullen blijven en samen een positieve, romantische toekomst tegemoet gaan.

Die belofte doe ik niet in een Darby Kane-boek. Ik ben thrillers gaan schrijven en heb een pseudoniem gekozen om lezers duidelijk te maken dat dit géén romantisch verhaal is. Het bevat gevaar, moord en een donkerder toon.

Al mijn Darby-boeken zijn vrouwgericht en bevatten een element van “slechte mannen mogen niet winnen”. De boeken zijn mijn manier om de gerechtigheid te bieden die we in het echte leven niet altijd zien.

Hoeveel leunde je op je kennis als voormalig echtscheidingsadvocaat voor de juridische aspecten? En hoe deed je onderzoek naar de medische elementen — een beroemde kinderchirurg, een verdachte val, en de dunne lijn tussen ongeluk en moord? Hoeveel realisme vond je nodig om de spanning geloofwaardig te houden zonder het plot te vertragen?

Ik gebruik vooral wat ik heb geleerd over mensen en hun gedrag als echtscheidingsadvocaat wanneer ik personages ontwikkel. Ik kijk naar de impact van zaken als familiedruk, onverwerkt trauma, woede en wanhoop op hoe mensen handelen en reageren.

Bij een scheiding heb je te maken met mensen in een van de moeilijkste periodes van hun leven. Velen waren niet op hun best. Sommigen werden beperkt door hun verleden en hun persoonlijkheden. Ik probeer al die elementen mee te nemen om mijn personages driedimensionaal te maken.

Ik weet niets van geneeskunde of van veel andere dingen die ik in mijn boeken introduceer. Al die verwijzingen komen uit onderzoek, zowel online als soms via gesprekken met mensen die wél over die kennis beschikken. Ik houd van dat deel van het proces: nieuwe dingen leren en ontdekken hoe ik de puzzelstukjes kan samenvoegen.

Ik leer meestal veel meer dan uiteindelijk in het boek terechtkomt, precies vanwege de balans die je noemt. Ik schrijf geen studieboeken, dus ik moet genoeg informatie geven om een duidelijk beeld te schetsen, maar altijd onthouden dat ik thrillers schrijf. De vaart moet erin blijven.

Zonder spoilers: welke scènes of keuzes in Wat de echtgenote weet waren het moeilijkst om te schrijven, en welke reactie hoop je dat lezers uiteindelijk zullen hebben op de protagonist en haar motieven?

De moeilijkste scènes om te schrijven waren ook mijn favorieten: de scènes tussen Addison en Richmond. Er zitten hevige vechtscènes tussen die tijd kostten om goed te construeren. Ik geniet ervan omdat het huwelijk zo explosief is, maar ik hoop dat die hoofdstukken laten zien dat Addison formidabel is. Voor alle praat over Richmonds intelligentie is Addison zijn gelijke in die scènes. Ze “wint” zelfs vaak.

Ik hoop echt dat lezers Addison zien als iemand die alles wat haar overkomt, alles wat ze ontdekt en alles wat ze moet dragen, weet te overleven. Zoveel mensen gaan door moeilijke tijden en leven in zware omstandigheden. Ik wil dat Addison hen hoop geeft dat zij ook kunnen overleven en hun menselijkheid niet hoeven te verliezen, zelfs wanneer het ondenkbare gebeurt.

Heel erg bedankt dat we dit gesprek voerden!