Op visite bij Walter Lucius

• 12 juli 2016
• Overig
• Marinus van de Velde

Op visite bij Walter Lucius

a href="http://www.thrillzone.nl/wp-content/uploads/2016/07/ontmoeting-walter-lucius.jpg">Door: Tanneke Burggraaff Samen met acht medelezers van Schaduwvechters had ik de eer om Walter Lucius te ontmoeten bij de uitgever. We werden hartelijk verwelkomd in het gebouw waar Luitingh-Sijthoff Amsterdam op de 3e etage gevestigd is. Als je daar binnenkomt gaat je hart gelijk sneller kloppen. Al die prachtige boeken.... Na een kop koffie of thee werd het tijd voor het gesprek met Walter Lucius. Op de achterflap van het boek staat een foto van Walter met een thrillerlook. En wat een ander gezicht zie je dan als Walter in levende lijve tevoorschijn komt. Je zou hem haast niet herkennen. Een en al vrolijkheid en openheid. Een vlotte babbel. "Vertel ik niet teveel?" Nee hoor, we willen graag meer horen, was onze reactie. Walter vertelde vervolgens over zijn nieuwe boek, maar ook over het debuut De vlinder en de storm waarmee hij de Schaduwprijs won. Het slot van De vlinder en de storm moest nogal gehaast geschreven worden en eigenlijk voelde het bij Lucius niet als perfect. Het had in zijn ogen nog beter gekund. Het tweede deel bleef langer uit dan gepland. Uiteindelijk werd ook nog een overstap gemaakt van uitgever. Bij Luitingh-Sijthoff Amsterdam werd uiteindelijk  De vlinder en de storm opnieuw uitgegeven in een versie waarbij stukjes tekst geschrapt werden, die niet van belang waren voor het verhaal. Zodoende werd het boek ietwat beknopter. Dit alles in overleg tussen het team van de uitgever en de auteur. Walter vertelde zelf dat hij merkte dat zijn schrijfstijl inmiddels verbeterd was ten opzichte van zijn debuut. Toch was het moeilijk om te schrappen, want het was toch zijn "kindje". Kill your darlings blijkt lastiger dan voorzien… Op de vraag of hij zich tijdens het schrijven op sluit in een kamertje: nee hoor. Hij kan prima schrijven in een koffieshop. Niet te verwarren met een coffeeshop. Nee hoor, gewoon een kop koffie of in een bibliotheek. De bibliotheken in Amsterdam lenen zich er prima voor. En ja tijdens het fietsen het hoofd leeg maken. Midden in zijn verhaal kwam er opeens heel veel in zijn hoofd op. Spontaan vertelde Lucius dat dan ook. Heerlijk die spontaniteit. Er was ook gelegenheid genoeg voor ons om vragen te stellen en te reageren op zijn verhaal. De meesten van ons hadden Schaduwvechters al gelezen en eigenlijk iedereen was enthousiast. Op de vraag wanneer we het volgende deel kunnen verwachten en of hij al een tipje van de sluier kan lichten over deel drie bleef het antwoord uit. Uiteraard probeerden wij Walter uit de tent te lokken om alvast wat te vertellen door te raden wat er in deel drie gaat gebeuren. Maar nee, Lucius bleef stoïcijns en gniffelde wat. Geduld is een schone zaak. We wachten af. Maar benieuwd ben ik zeker naar het vervolg. Graag wil ik de uitgever en Walter Lucius bedanken voor de enorm interessante middag.