1>Interview - David Hewson (2014) David Hewson (1953) is voor de promotie van zijn nieuwe boek "Poppenhuis" in Amsterdam. Uitgeverij Boekerij gaf ons de mogelijkheid om Hewson te interviewen. Een mooie kans, die we dan ook met beide handen aangrepen. We ontmoetten elkaar op een regenachtige doordeweekse middag in hotel Ambassade. Over de persoon David Hewson Volgens eigen zeggen wilde Hewson "altijd al fictieschrijver worden". "Daarvoor was ik werkzaam als journalist bij onder andere de kranten Independer en London Times." Hij bleef proberen een boek te schrijven. "En daar zijn we dan, twintig jaar later en ruim 25 boeken later. De boeken spelen zich in alle oorden van de wereld af. De eersten in Spanje en Amerika, daarna in Italië." Die deden het qua verkoopcijfers tot nu toe het beste. En nu dus een nieuwe thrillerreeks in Nederland. Hij ervaart het schrijven als ontspanning en schrijft naast thrillers ook ander werk, zoals het schrijven van een audioversie van Hamlet. Dat is net uitgekomen en doet het direct erg goed: in sommige landen is het op 1 binnengekomen. Op de vraag wat hij zijn beste werk vindt, weet David Hewson het antwoord niet direct. Hij heeft bij elk boek wel een ander gevoel. 'Best' is dan ook een lastig fenomeen. Zo ook "Poppenhuis", dat de pretentie heeft om een goed verhaal neer te zetten met spanning, realistische personages en kloppende details. Het boek dat hij echt goed vond, is "De schaduw van Lucifer". Het is het vijfde boek dat hij schreef en er zat een extra lading voor Hewson aan: het was het laatste boek voor hem dat succes kon hebben. Daarna zou zijn uitgeverscontract eindigen. De eerste vier werden in Groot-Brittannië matig ontvangen. En voor het eerst besloot Hewson dat het een boek zou worden dat hij wilde schrijven en niet wat de mensen zouden willen lezen. Dit maakte het verschil: "De schaduw van Lucifer" werd een groot succes. Overal uitverkocht en goede recensies. Het is voor Hewson het boek dat hem vertrouwen gaf om door te gaan en zo begon hij ook aan de eerste boeken in de Nic Costa-series. Of hij meer Nic Costa-boeken gaat schrijven? "Ik denk het wel, maar ik wil even wachten. Wachten op nieuw perspectief, frisse ideeën. Het eind heb ik in elk geval open gelaten, zodat het alle kanten op kan." Over zijn adaptatie van de Killing met Sarah Lund in de hoofdol is Hewson duidelijk. De serie, vooral deel 1, is superb television. De boeken deden het ook erg goed. Het mooiste vond Hewson dat hij dingen mocht aanpassen in het script. Zo is het einde in zijn boeken anders dan in de series. Het beste boek dat hij zelf ooit las, is geen thriller. Integendeel. Hewson vindt de boeken van Robert Graves "mythisch": I Claudius en Claudius the God. Het mooiste in deze verhalen vindt hij "de manier hoe een goede man, met een eigen overtuiging, toch hetgeen wordt wat hij verafschuwt". Een menselijk drama dus, een tragedie veroorzaakt door de omstandigheden waarin een persoon zich bevindt. Hij houdt zichzelf weinig op de hoogte als het gaat om het werk van thrillerschrijvende collega's. "Expres," zegt hij, "er is zoveel te lezen binnen het thrillergenre." Hij houdt meer van boeken "buiten de cirkel". Geschiedenis, tragedies. Thrillers lezen betekent voor hem dat je er een mening over vormt en dat wil hij niet altijd. "En, eerlijk gezegd", vertelt Hewson,"heb ik een beetje genoeg van de kil- en somberheid van de boeken van tegenwoordig. Iedereen is somber, ziek, alcoholistisch. En die extreem bizarre moorden, dat trekt met ook totaal niet". Naar eigen zeggen is hoofdrolspeler Pieter Vos niet zo. Hij heeft dingen meegemaakt, maar juist doordat hij menselijke kanten heeft, zie je dat hij niet verloren is. "Niet voor niets koos ik voor Amsterdam als plek waar mijn volgende boekenreeks zich afspeelt. De mensen zijn hier warmer, het is hier gemoedelijker. De omgeving idem: Amsterdam is net een dorp op zich met die smalle straatjes en autoluwe gedeelten". Onderzoek voor "Poppenhuis" De research voor zijn nieuwe boekenreeks met hoofdrolspelers Pieter Vos en Laura Bakker nam geruime tijd in beslag. Zo verbleef Hewson zes weken onafgebroken in Amsterdam, waar het boek zich afspeelt. Hij interviewde mensen, maakte vele foto's, las boeken. Het resultaat mag er zijn: nagenoeg alle details in het boek kloppen. "En dat is belangrijk," zegt Hewson,"want er is altijd wel iemand die details ter discussies stelt. Helemaal in the age of the Internet is kritiek snel gegeven." Een mooi voorbeeld van de gedegen research dat Hewson voor "Poppenhuis" deed, is de manier hoe Amsterdammers haring eten. Niet op de pelikaanachtige manier: nee, de Amsterdammers vinden dit ordinair en eten het 'normaal'. Ik wist dit niet, maar volgens Hewson is dit wel degelijk het geval. Een ander voorbeeld van Hewson's uitstekende research komt uit "Dans van de doden". Daarin wordt de vraag gesteld waar carpaccio vandaan komt. Volgens Hewson uit Venetië, ontstaan in "Harry's bar". En met zijn kennis en onderzoeksachtergrond, zal Hewson vast gelijk hebben. "Ik doe mijn onderzoek altijd op de plek zelf, zoek locaties voor mijn boek. Ik huurde een appartement voor "Poppenhuis". Maar het idee voor "Poppenhuis" ontstond acht jaar geleden, toen ik in Amsterdam was en in de Jordaan belandde. Een fascinerende plek. Ik stopte bij bar "De Eland". Dronk daar wat, en zag iemand fietsen met een hond in het mandje voorop zijn fiets. Ik kreeg het idee over een personage die woonde in een woonboot. Schreef het op, en het werd een boek." Leuk om te weten: die bar "De Eland" is in het boek de stamkroeg van hoofdrolspeler Pieter Vos: "De Drie Vaten". "Ik hou ervan als een boek zich afspeelt op één plek en niet over de hele wereld. Zo kun je een plaats in al zijn hoedanigheden aan de lezer voorspiegelen." "Voor het schrijven ben ik gewoon thuis. Het is gewoon werk, eigenlijk van acht tot vijf van maandag tot en met vrijdag. Maar voor het onderzoek voor een boek ga ik echt naar de plaats zelf. Zo ben ik nog in Amsterdam geweest om een aantal details te onderzoeken. Wat ik wel belangrijk vind, is de tijd van het jaar waarin het boek zich afspeelt. Dit bepaal ik altijd als een van de eerste dingen. Het geeft namelijk een extra lading aan een verhaal. "Poppenhuis" speelt zich af in de lente, een tijd voor nieuwe kansen. Maar "Dans van de doden" speelt zich bijvoorbeeld af tijdens het carnaval in februari in Venetië. Koud, nat, bevroren straten: het geeft het verhaal iets extra's. Het seizoen: voor mij een echt belangrijk onderdeel van een plot." Waarom is Amsterdam de plek voor een nieuwe boekenreeks? "Ik vind het belangrijk dat een verhaal echt is geworteld in een stad. Als je een verhaal overal kunt neerzetten, dat het algemeen wordt, dan is er iets mis met het verhaal. Dit geldt ook voor de karakters. Daarom koos ik voor Amsterdam: het plan dat zich acht jaar geleden in mijn hoofd vormde, speelde zich af in Amsterdam met een personage uit deze stad. Daarom kan het nergens anders afspelen." Personages in "Poppenhuis" De hoofdpersonages in Poppenhuis zijn de rechercheurs Pieter Vos en Laura Bakker. Daarna spelen de criminelen Theo Jansen en Menzo een hoofdrol. En er is bijvoorbeeld nog de politicus Wim Prins. David Hewson begon aan de Amsterdam-reeks met in zijn achterhoofd de fouten die hij in de Costa-series maakte. Hij wilde deze niet weer maken, de nieuwe serie moest beter worden. Bijvoorbeeld de karakters. "Ik wilde voor de serie in Amsterdam ver weg blijven van clichés zoals romances tussen hoofdpersonen. Dit gebeurt al te vaak. Vos en Bakker werken samen, er is een klik, maar geenszins sprake van meer dan een werkrelatie". "Ik wil boeken schrijven waarin lezers denken dat ze een kant worden opgestuurd, maar aan het eind erachter komen dat dit toch helemaal was waar ze dachten dat het verhaal uit zou komen." "Ik wilde een boek schrijven waarin genoeg contrast tussen de hoofdrolspelers is. Bijvoorbeeld Bakker en Vos: allereerst is hun leeftijd verschillend. Ze schelen twaalf tot dertien jaar, maar leven een totaal andere periode van hun leven. Pieter Vos heeft alles in Amsterdam al eens gezien en weet dat hij het verschil niet kan maken. Hij legt zich erbij neer. Laura Bakker is compleet anders: ze is jong, naïef en denkt de wereld te kunnen redden. Dat ze een verschil kan maken." Een mooi contrast. "Maar ook het contrast tussen politicus Wim Prins en crimineel Theo Jansen is sprekend. De eerste denkt dat hij weet wat het beste voor iedereen is. Hij is geen aardige man, slecht voor zijn familie. Theo weet dat hij slecht is, maar hij is juist goed voor zijn familie. Een grote contradictie op een manier die je niet zou verwachten." Rechercheur Pieter Vos is een normale vent en dat vindt Hewson belangrijk. "Ik hou niet van helden. Die zijn zo gewoon. Ik hou van gewone mensen die heldhaftige dingen doen. Een beetje zoals Vos. Hij is normaal, intelligent, een aardige vent." Hewson had weinig moeite met het personage Pieter Vos. Laura Bakker was een ander verhaal en lastiger te creëren voor Hewson : ze was eerst een Amsterdamse, betweterig, irritant zelfs. Het duurde even voordat hij Laura had neergezet zoals hij wilde: ze is afkomstig uit Dokkum, onhandig, iemand uit de provincie. En daardoor werd ze intrigerend. "Ze past niet in de stad, zegt wat ze denkt. Daardoor is ze onhandig, maar wel interessant. En grappig." Woonplaats Dokkum koos Hewson trouwens helemaal zelf als thuisbasis voor Laura. A city far north... Met Vos vormt ze een interessant en afwisselend speurderskoppel. Het vervolg Het vervolg op "Poppenhuis" is al klaar. Wat de titel is, kan Hewson niet zeggen. Het vervolg begint tijdens de intocht van Sinterklaas, eind november dus. "Het boek zal meer 'thriller' zijn, uiteraard met dezelfde personages als Poppenhuis," aldus Hewson. Overigens komt zelfs de discussie over het mogelijke racistische karakter van het Sinterklaasklaas nog even terug in het vervolg, vermeldt hij met een glimlach. En dat er daarna nog meer titels in de Amsterdam-reeks verschijnen, is ook wel duidelijk. Wij wachten in elkaar geval met smart!