Column - Wel, niet, wel, niet...

• 17 maart 2017
• Column
• Marinus van de Velde

Column - Wel, niet, wel, niet...

Wel, niet, wel niet… … that is the question. Een week geleden ronde ik mijn tiende thriller af. Titel: Uitverkoren, het tweede deel in de trilogie Cirkel van het Kwaad. Het is de bedoeling dat hij in juli in de winkels ligt, maar ondertussen ligt hij bij mijn uitgeefster die de gelukkige is om als eerste mijn meesterwerk te lezen. Nou ja, meesterwerk… dat zal wel loslopen. Ik vind het een prettig, spannend verhaal geworden. Los gebaseerd op een jeugdthriller die ik zo’n twintig jaar geleden schreef. Ik had toen gezegd dat ik ooit een thriller voor volwassenen zou schrijven over hetzelfde onderwerp en dat is dus uiteindelijk Uitverkoren geworden. Tja, en toen had ik het manuscript dus naar mijn uitgeefster gestuurd. Wat moest ik toen doen? Je zou zeggen: lekker relaxen, ga een boek lezen, ga wandelen, ga borduren, ga de kat pesten. Ja, allemaal leuk en aardig, maar zo werkt het bij mij dus niet. Want ik had nog maar nauwelijks op de send-knop geduwd en mijn e-mail met manuscript naar Laren zien vliegen, of ik wist al hoe ik met deel 3 van de trilogie moest beginnen. Geweldig idee, vond ik. En dus maar even opschrijven. Voor ik het wist was ik bijna tienduizend woorden verder. Heerlijk. Al die bekende personages, de goeie, de slechte, de lieve, de krengen. Zo fijn om hen weer terug te vinden in mijn verhaal. Maar ja, al gauw komt daar het schuldgevoel. Kan ik niet tóch beter maar even rustig aan doen? Even bijkomen van deel 2, want dat was toch eigenlijk best een heftig verhaal, met een heftig einde, als je de mega-cliffhanger niet meerekent. Bovendien: stel dat de uitgeefster deel 2 he-le-maal niks vindt? En dat ik het he-le-maal moet gaan herschrijven (spaar me alsjeblieft want als er één ding is waar ik een enorme hekel aan heb, dan is het aan herschrijven)? En dus: deel 3 in de wachtstand. Pak een boek, zei ik tegen mezelf. Wacht af wat je uitgeefster zegt. Afijn, degenen die me een beetje kennen weten dat dat bij mij niet werkt. Met het gevolg dat ik toch het document weer geopend heb en verder ben gaan schrijven. Om niet veel later weer te gaan twijfelen. Stel dat er dingen gewijzigd gaan worden in deel 2 die hun weerslag heeft op deel 3? Kan ik deel 3 óók weer gaan herschrijven. Dus toch maar wachten? Document sluiten en andere dingen gaan doen? Wel verstandig. Voor een paar uur. Want toen kreeg ik weer een geweldig idee voor deel 3 en hup, document ging weer open en ik ging aan de slag. Inmiddels is dit ritueel al een aantal keren aan de orde geweest en ik vrees dat het zo gaat blijven totdat ik meer weet over deel 2. Tot die tijd moet ik dat tweestrijden dus maar accepteren. Wel verdergaan, niet verdergaan, wel verdergaan. Eerlijk gezegd neig ik het meest naar dat laatste. Gewoon omdat ik het schrijven niet kan missen J