Ik was aangenaam verrast toen ik van A.W. Bruna een uitnodiging in mijn mailbox ontving voor een high tea met Mariette Lindstein en nog vijf andere boekbloggers. Ik was meteen heel enthousiast, want haar eerste boek, De Sekte, heb ik met veel plezier gelezen en met vijf sterren beoordeeld. Nog groter werd mijn verrassing toen bleek dat ik Mariette ook nog mocht interviewen.
Op 1 maart was het zover en vertrok ik richting Amsterdam. Om kwart over elf zou het interview plaatsvinden in het Ambassade Hotel op de Herengracht. Toen ik in het hotel arriveerde werd ik meteen hartelijk welkom geheten door Marije van A.W. Bruna en door Mariette en haar man Dan. Nadat we met een kopje thee en koffie hadden plaatsgenomen kon het interview beginnen.
Op de vraag of dit hun eerste keer in Nederland was antwoordden ze dat ze in 2006 al een keer in Nederland op vakantie zijn geweest. 2006 was het jaar van Rembrandt van Rijn en vooral Dan is een groot kunstliefhebber. Helaas was er destijds een grote verbouwing gaande in het Rijksmuseum en was niet alles toegankelijk, maar dat gaat Dan tijdens dit bezoek dubbel en dwars goedmaken. Na het bezoek aan Nederland gaan ze door naar Oslo waar het “Krimfestivalen” zal plaatsvinden. Daarna gaat Mariette zich richten op promotie voor haar nieuwe boek, Vit Krypta, dat op 28 maart a.s. in Zweden zal verschijnen. Bovendien verschijnt De Sekte binnenkort in Engelse vertaling (The cult on Fog Island), dus ze is zeer benieuwd hoe het boek in Engelstalige landen ontvangen zal worden.
Mariette vertelde dat ze als kind al ontzettend veel las: ze verslond alles en één van haar lievelingsboeken was Lord of the flies van William Golding. Ook tegenwoordig leest ze nog veel en graag. Gek genoeg houdt ze niet van Scandinavische thrillers. De hoofdpersonen zijn vaak getroubleerde, aan alcohol verslaafde inspecteurs en de boeken zijn meestal donker van toon. Dit doet niks af aan de kwaliteit van deze boeken, maar zoals ze zelf zegt: “het is mijn smaak niet”. Liever geeft ze de voorkeur aan Engelse en Amerikaanse “collega’s”. En paar van haar favorieten zijn Dennis Lehane, Sharon Bolton, Alex Marwood en Belinda Bauer. Ook wat televisieseries betreft geeft ze de voorkeur aan Engelse detectives van de BBC. Een uitzondering maakte ze voor Broen, oftewel The Bridge: deze serie heeft ze met plezier verslonden.
Of De Sekte ooit verfilmd gaat worden of in serievorm zal verschijnen, is natuurlijk iets wat iedere liefhebber van haar boeken graag wil weten en die vraag heb ik haar dan ook gesteld. Helaas zullen we hier nog even op moeten wachten. De interesse is er zeker wel, maar Mariette vindt het erg belangrijk dat een verfilming nauwkeurig en niet overhaast zal gebeuren. Een actrice voor de rol van Sofia heeft ze nog niet in gedachten en dat maakt haar ook niet zo veel uit want Sofia is een hele normale vrouw zonder hele specifieke kenmerken. De rol van Franz Oswald daarentegen vindt ze wel heel erg belangrijk. Dit moet een acteur zijn die charisma heeft maar die ook een overtuigende slechterik kan spelen. Ze noemde voorzichtig de naam van Joel Kinnaman bekend van onder andere The Killing en House of Cards.
Het idee om een boekenreeks te schrijven over haar ervaringen in Scientology kwam in eerste instantie van journalist Lawrence Wright. Zelf wilde Mariette liever niet al te veel terug denken aan de vreselijke tijd die ze bij Scientology heeft gehad. Wright zei tegen haar dat het hem eigenlijk niet kon schelen hoe zij zich erbij voelde, maar dat het haar plicht was om haar ervaringen te delen en andere mensen te waarschuwen. Uiteindelijk bleek het schrijven van de trilogie zelfs therapeutisch te werken: na een paar weken waren de nachtmerries die haar nog altijd achtervolgden verdwenen en kon ze de gebeurtenissen wat meer van een afstand bekijken en soms zelfs lachen om dingen zie ze heeft gedaan. Ondanks dat Mariette en hoofdpersoon Sofia hetzelfde hebben meegemaakt is Mariette heel anders dan Sofia. Zoals ze zelf zegt: Sofia is een hele normale vrouw, terwijl Mariette toen ze de leeftijd van Sofia had juist heel wild en rusteloos was. Zo is ze liftend door Europa getrokken. Eén van de grootste misvattingen is volgens Mariette dan ook dat vooral wilde en labiele mensen aangetrokken worden tot sektes. Zoals Sofia laat zien zijn het vaak de “gewone” en rustige mensen.
Een vast schrijfritueel heeft Mariette niet: wel schrijft ze het liefst in de ochtend als ze nog fris en fruitig is. Verder heeft ze altijd een notitieblokje bij zich zodat ze ideeën die in haar opkomen meteen kan noteren. Als ze een hoofdstuk heeft geschreven vertaalt ze dit in het Engels zodat Dan het kan lezen en ze het vervolgens samen kunnen bespreken.
Als ze aan een nieuw boek begint staan het begin en einde vast: de rest werkt ze al schrijvende uit. Nog wat leuke weetjes: de gevangenis waar Franz in verblijft bestaat echt en Mariette heeft zich er daadwerkelijk ook even laten opsluiten. Ze vindt het erg belangrijk om haar research op de plek zelf te doen. Zo krijg je volgens haar de beste feeling voor de omgeving en de sfeer. Ook de gevangenisbewaakster bestaat echt en Mariette heeft nog steeds contact met haar. De sekte herrijst speelt zich gedeeltelijk af in Palo Alto in Amerika en daar hebben Mariette en Dan na hun tijd in Scientology gewoond…sterker nog, ze woonden tegenover de bibliotheek waar Sofia werkt. Mariette houdt van een boeken met een happy end. Ze vindt niks zo vervelend als een boek met een einde waarbij de lezer zelf dingen moet invullen of verzinnen. Dat zul je bij haar dan ook niet tegenkomen.
Als in september het laatste deel van de trilogie verschijnt zal dit boek dan ook een gesloten, afgerond einde hebben. Wat een ontzettend sympathiek stel zijn Mariette en Dan: het was heel leuk om ze te mogen ontmoeten en interviewen en ik wil A.W. Bruna dan ook hartelijk bedanken voor deze mogelijkheid!
