Philip Kerr: 1956 - 2018

• 29 maart 2018
• Overig
• Marinus van de Velde

Philip Kerr: 1956 - 2018

a href="http://www.thrillzone.nl/wp-content/uploads/2018/03/philip-kerr-2.jpg"> 

Philip Kerr 1956-2018

Philip Kerr overleed afgelopen week op 62-jarige leeftijd. Veel te jong. Kerr is een van de grootste thrillerauteurs van de laatste decennia en eigenlijk is dat aan één karakter te danken; Bernard ‘Bernie’ Gunther. Schrijven zat altijd al in zijn bloed, zo vertelde hij ons in een interview in 2015. We streken neer in de lobby van een hotel in Amsterdam. Kerr was moe en verreisd. Toch nam hij een uur de tijd om op onze vragen te kauwen. De schrijverscarrière van Kerr begon toen hij tien jaar was. Hij gaf aan altijd al schrijver te willen zijn, alhoewel hij opgroeide in een familie waarin het lezen van boeken nou niet direct werd gepromoot. Zijn familie wist dat het lezen van boeken belangrijk was, maar Philip was de grote lezer in de familie Kerr. Hij herinnerde zich goed hoe hij op vrijdagavond vaak naar de lokale bibliotheek ging om boeken te lezen. “Want dat was gratis, en mijn familie had niet bepaald veel geld. Een goedkope oplossing om aan mijn dosis boeken te komen,” zo geeft Kerr aan. Het schrijven van boeken was dan ook een logische hobby. En ook dat was goedkoop. “Het enige dat ik nodig had, was een pen, papier. En mijn fantasie natuurlijk.” Het lezen was voor hem een uitvlucht, een paspoort naar andere landen. “Je ziet de wereld vanuit je luie stoel. Voor mij was het een vorm van ontspanning. Een ontsnapping uit het heden. Dat was voor mij de jaren zestig in Edinburgh. De sfeer was grimmig, het weer grijs. Dat is nu trouwens nog zo,” glimlacht Kerr weemoedig. Hij kon niet wachten om uit Edinburgh weg te komen. Gelukkig lukte dat omdat zijn vader nieuw werk kreeg in Northampton. Kerr was toen veertien jaar oud. Sindsdien is hij nooit weer teruggegaan naar Schotland, ook al is hij daar geboren en getogen. Niet dat je dat nog hoort in zijn accent trouwens. “Kwestie van veel poetsen en oefenen,” glimlacht Kerr. Toch duurde het letterlijk jaren voordat zijn schrijven werd bekroond met succes. Onderwijl had Kerr tal van baantjes gehad. De grote doorbraak kwam op zijn 33ste, toen het grote publiek March Violets oppakte. In Nederland werd dit boek bekend als Een Berlijnse kwestie, het eerste deel in Berlijnse trilogie. Het schrijven van dit meesterwerk duurde al met al een kleine drie jaar en dat deed hij grotendeels onder werktijd. Want als hij typte, viel het niet op. Kerr was veelzijdig. Niet alleen schreef hij de Bernie Gunther-boeken, maar ook wierp hij zich op kinderboeken. Dat vond hij een geweldige afwisseling, want, zo zei hij: kinderboeken zijn puur creatief. Er moeten dingen worden weggelaten in plaats van toegevoegd. In dat opzicht verschilde het schrijven volgens Kerr van volwassen boeken. Maar ook bij Gunther hield het in het thrillergenre niet op. De voetbalthrillers met Scott Mason in de hoofdrol zijn daarvan een mooi voorbeeld. Voetballen, zo zei hij, is geen hobby. Want een hobby moet je doen. Voetbal kijken wel. Met een glimlach herinnert hij zich een wedstrijd waar hij met zijn vader heen ging. “George Best zou niet spelen, hij kwam veel te laat. En toch kwam hij het veld op. En scoorde zes keer.” Dat zijn prachtige herinneringen. Toch was Kerr ook reëel. Daar waar andere schrijvers het schrijven romantiseerden, deed hij dit nooit. “Schrijven is werk, net zoals een kantoorbaan. Zo benader ik het ook. Dat geldt ook voor achtergrondonderzoek. Het hoort erbij. En dat geldt ook voor promotie.” Al bleek dat laatste niet tot zijn grootste hobby’s te horen; hij was in 2016 moe en geeuwde veelvuldig. “Berlijn, dat is een favoriete stad voor veel Britten. Daar komt mijn fascinatie blijkbaar ook vandaan. De stad was dus al snel gevonden en Gunther volgde vanzelf. Dat moest in een periode die ik wonderlijk vond. Want hoe konden de nazi’s, hoe fout ze ook waren, aan de macht komen? Daar kwam de onhandige, cynische en met vrouwen wat hulpeloze Bernie Gunther vandaan”. Een andere keerzijde van het schrijven over deze verschrikkelijke periode is de setting waarin hij soms terechtkwam als hij onderzoek deed. Zo belandde hij voor De vrouw van Zagreb in een Kroatisch vernietigingskamp. En dat greep hem erg aan. “Ik was teneergeslagen en mijn energie vloeide weg. Hoe kunnen mensen elkaar dit aandoen?” Met deze ware levensvraag sluiten we deze In Memoriam af. Kerr wordt door zijn familie node gemist en wij, als liefhebbers van zijn thrillers, zullen zijn boeken altijd blijven waarderen. Een waar gemis. Philip Kerr werd 62 jaar oud.