Waarom elke boekverkiezing, dus ook Vrij Nederland, er toe doet

• 06 juni 2018
• Overig
• Marinus van de Velde

Waarom elke boekverkiezing, dus ook Vrij Nederland, er toe doet

strong>Waarom elke verkiezing, dus ook de VN Thrillergids, belangrijk is De jury van de VN Thriller van het Jaar 2018 zegt het zelf al. Er zit bij de 5* beoordelingen dit jaar geen enkele vrouwelijke auteur. Maar, als troost; de boeken die hoog scoren gaan opvallend vaak wél over sterke vrouwen.  Dit jaar staan er in de vermaarde gids ruim 300 beoordelingen. En 8 boeken komen tot de topbeoordeling van 5*. Welke? En wat vinden wij? Marionet van Daniel Cole, met zijn knalgele cover, is een keiharde. Het is het vervolg op Ragdoll dat zowel bij VN als ThrillZone ook al hoge ogen gooide. En dat geldt dus ook voor het vervolg Marionet. Zowel VN als ThrillZone roemt het vervolg omdat het de aandacht verlegt naar vrouwelijke rechercheur Emily Baxter. Lees hier onze recensie. John Le Carré won de VN Thriller al eerder met zijn boeken. Ook zijn Erfenis van spionnen krijgt weer 5*. En dat heeft als reden 'dat het een ouderwets spionageverhaal is, maar doordrongen met hedendaagse blikken op de hoogmoed van de geheime dienst'. Een boek dat volgens ThrillZone én VN bestaat uit twee delen; De vrouw in de spiegel van de koning van de duistere thriller, Dennis Lehane. Met fijne openingscene, aldus VN. Wijzelf beoordeelden het boek met 3,5*, lees het hier. We roemden de afwisseling, maar of het een echte vintage (en daarmee heerlijke) Lehane is? Nee. Liefhebbers van het heftige spul zijn aan het goede adres bij Anders Roslund met zijn Drie uur. Met korte afgemeten zinnen laat Roslund de lezer een wereld inglijden waarin goed en kwaad willen verwatert. Het is de afsluiting van de Drie-trilogie. De andere titels met 5* zijn Lawrence Osborne's Schitterende dieren, De belofte van Friedrich Dürrenmatt (lees hier onze recensies van zijn werk) en Gangsterstaat van Tod Goldberg. Dat laatste boek recenseerden wij ook, en kwamen tot 3,5*. Goed uitgewerkt, dat wel. Maar bovenal 100% Amerikaans en dat is niet per definitie positief. Maar, zoals Henny Huisman zegt; er kan er maar een de winnaar zijn. En dat is dit jaar De nachtploeg van Michael Connelly. Volgens VN 'eindelijk niet weer eens een boek rond die oude Harry Bosch, maar met een nieuwe geloofwaardige ster'. Dat zal wel, maar de doorsnee liefhebber van Connelly is hier wars van nog een Harry Bosch. Wat volgens onze collega's van Hebban in hun analyse opvalt en dat is inderdaad al jaren zo, is dat er ook bij de Nederlandse hogere beoordelingen weinig vrouwelijke auteurs zijn. En die moeten toch even bij naam genoemd: Kirsten van Dissel die samen met Henk Apotheker (het ook door ons goed beoordeelde) Erfenis schreef. Ook Mariska Overman met haar Voltooid komt 'goed uit de test', lees daarvan onze recensie hier. En natuurlijk mag ook niet ontbreken Corine Hartman met haar Het kwaad in ons: dat boek kreeg bij ThrillZone 5* en was Boek van de Week op de site. Overigens zijn er sowieso relatief weinig Nederlandstalige auteurs die voorbij de magische 3* grens zijn gekomen, een makke die elk jaar de kop opsteekt. Maar, positief opvallen zijn wel namen als Erik Betten, Willem Asman en Chris Houtman. Die nemen, net als bovengenoemde vrouwelijke collega's, zelfs een mooie 4* mee naar huis. En dat is wellicht direct het grootste dilemma van het beoordelen van boeken en dus ook van de VN Gids. Het betreft een eigen mening van de recensent en wil daarmee niets zeggen over het succes van een boek en hoe vaak een boek wordt opgepakt. En dus indirect of het ook de mening van de lezer die de recensie doorneemt, zal worden. Namen als Suzanne Vermeer, Simone van der Vlugt en David Baldacci verkopen al jarenlang dondersgoed. En scoren ze goed in de VN Gids? Nee, bij lange na niet altijd. Dat causale verband is er dus zeker niet. De vraag is dan ook terecht; doet een be- of veroordeling er toe? Wij denken van wel, omdat elke aandacht voor 'het boek' belangrijk is. En dat is de noeste arbeid die het recensentengilde ten dele valt. Ook dat gilde onderling verschilt regelmatig van mening. Zo is het opvallend, als we naar ThrillZone zelf kijken, dat boeken die op deze site hoog beoordeeld zijn, regelmatig relatief laag scoren bij VN. En andersom! Kijk alleen maar naar hierboven; Gangsterstaat is een prima boek, maar uit 300 titels een van de 8 beste? Nee, volgens onze Cees dus niet. En dat geldt misschien nog wel meer voor De nachtploeg, dit jaar zelfs VN Thriller van het Jaar. Volgens onze recensenten Mads en Chris een prima start van een nieuwe reeks, maar wel een boek waarin nog te zien is dat het wat onwennig is voor Connely. 3* en 3,5* vielen hem daarom ten deel. Het gat tussen 3* en VN Thriller 2018 is daarmee opvallend groot. Nog een opvallende die benoemd mag; Grensgebieden van Arne Dahl belandde met zijn 5* recensie op de shortlist van de ThrillZone Awards. In de VN recensie druipt de vermoeidheid er van af: "...Nog een hele serie te gaan...". Maar, laten we daar niet te lang bij stil staan. Want elke award, verkiezing of andere aandacht voor boeken is goed. Waarom? Het stimuleert de verkoop en het lezen van boeken. En daar is het ons tenslotte om te doen!