a href="http://www.thrillzone.nl/wp-content/uploads/2016/07/wouter-helders-1.jpg">

Spaghettiwesterns en Kaasblokbusters - Column van Wouter Helders

Ik staar naar het scherm van mijn laptop. In tegenstelling tot mijn thrillers, waarbij mijn langzaam tikkende vingers de woorden nauwelijks kunnen bijhouden, komt de brief die ik al dagen probeer de schrijven een stuk langzamer van de grond. Het afgelopen kwartier is hij nauwelijks veranderd. Toch twijfel ik nog. Is dit het beste wat ik te bieden heb? Al jaren loop ik ermee in mijn hoofd: hoe gaaf zou het zijn als een van mijn boeken ooit verfilmd zou worden? Als ik mijn boeken zou kunnen omschrijven tot een briljant script voor een filmtrilogie of een oneindig doorlopende serie. Voor veel boekenliefhebbers is het misschien vloeken in de kerk. In boeken heb je immers meer ruimte voor je eigen fantasie en over het algemeen meer diepgang. Voor mij draaien boeken en films in essentie om hetzelfde: het vertellen van verhalen. En het lijkt me geweldig mijn verhalen ook te kunnen vertellen aan die groep mensen die geen of weinig boeken leest, maar wel series ‘binge watcht’. Maar hoe komt het zo ver? Hoe krijg je als relatief nieuwe en nog steeds vrij onbekende schrijver uit het piepkleine Nederland jouw thriller verkocht aan een producent? Waarom zouden ze jouw script kiezen uit de scheer oneindige berg nieuwe boeken en scripts die jaarlijks de markt overspoelt? Ik heb geen flauw idee. Ik heb fora afgespeurd. Allerlei mensen gesproken of benaderd die enige kennis van en affiniteit met het boeken- en filmvak hebben en ben eigenlijk geen klap opgeschoten. Heb je een bestseller dan bestaat er een redelijke kans dat iemand in de filmindustrie een graantje wil meepikken en jou boek eruit vist. In alle andere gevallen lijkt het een soort loterij, waarbij de kansen niet erg in jouw voordeel zijn. Een ding is me wel duidelijk geworden. Een les die geldt voor zowel de boekenwereld als de filmwereld: wil je dat er iets gebeurt, dan moet je zelf actie ondernemen. Ik lees de brief nog een keer door. Veel beter gaat hij niet worden. Een laatste check nog. Dan druk ik op print en doe hem, vergezeld van mijn drie boeken in een postpakket. Nooit geschoten is altijd mis. Misschien zien jullie de komende jaren wel wat thrillers van Nederlandse bodem, echte kaasblokbusters.