Interview: Lisa Gardner

• 07 april 2019
• Interview
• Marinus van de Velde

Interview: Lisa Gardner

Door: Denise Wolfs Met meer dan 20 miljoen verkochte boeken wereldwijd en vertalingen in 33 landen kunnen we wel stellen dat Lisa Gardner één van de populairste vrouwelijke thrillerauteurs van dit moment is. Naar aanleiding van het verschijnen van haar boek Zoek naar mij was Gardner in Nederland en toen ik de mogelijkheid kreeg om haar te interviewen greep ik die kans natuurlijk met beide handen aan. Het interview vond plaats op 19 maart in het prachtige, sfeervolle Ambassadehotel aan de Herengracht in Amsterdam. Als eerste stelde ik Gardner de vraag waar ze haar inspiratie vandaan haalt. Het blijkt dat ze zich laat zich inspireren door echte misdaden. In haar vrije tijd en terwijl ze dit zegt moet ze lachen: “dit klinkt waarschijnlijk vrij morbide”, leest ze graag over echte misdaden. Helaas komt het in de Verenigde Staten regelmatig voor dat er jonge meisjes en tieners verdwijnen en op zulke gevallen is Zoek naar mij gebaseerd. Vorig jaar nog is vlakbij de woonplaats van Gardner een 13-jarig meisje ontvoerd en is haar familie vermoord. Gelukkig is het meisje later levend teruggevonden, maar de dader zag zijn kans schoon toen hij haar aan boord van een bus zag stappen. In de gevallen dat een tiener wordt vermist kan het volgens Gardner twee kanten opgaan: óf de familie wordt vermoord, maar het tienermeisje is het eigenlijke doelwit, óf het meisje zit in het complot doordat ze bijvoorbeeld drugsproblemen of een fout vriendje heeft. Dit psychologische aspect maakt het schrijven hierover zo interessant, want welke kant zal het opgaan… Ook zit er nog een verschil tussen hoe mensen omgaan met de verdwijning van een kind. Als er een Amber Alert voor een minderjarig kind is uitgegaan, is de bereidheid van het volk om mee te helpen zoeken groot. Gaat het daarentegen om een vermiste tiener, dan vragen mensen zich af, wat nou als hij of zij er toch iets mee te maken heeft. Deze tweedeling fascineert Gardner en ze vindt het dan ook interessant om hier in haar boeken dieper op in te gaan. Vervolgens vroeg ik naar de hoeveelheid research die Gardner doet voor haar boeken. Gardner vindt het belangrijk dat haar boeken authentiek zijn: daarom moet het politieonderzoek in haar boeken zo natuurgetrouw mogelijk zijn. Bovendien vinden lezers het volgens haar belangrijk om iets te leren als ze lezen. Research speelt dan ook een belangrijke rol en per boek besteedt Gardner hier zo’n drie maanden aan. Ze heeft veel bewondering voor de politie en het werk dat de politie doet. De mensen die Zoek naar mij al hebben gelezen weet dat er in het boek ook twee oude blinde honden voorkomen en toen Gardner dit gegeven aan de politie voorlegde werden die helemaal enthousiast. Honden zijn per slot van rekening onschuldig en kwetsbaar, wederom in tegenstelling tot een vermiste tiener. Verder vertelde Gardner ook nog hoe ze Zoek naar mij heeft opgebouwd. Eerst heeft ze de details uitgewerkt: in welke buurt speelt het verhaal zich af, in welk huis, welke in- en uitgangen zijn er, is er een tuin, welke bus- en metrostations zijn er in de buurt etc. Daarna werd de puzzel steeds groter: ze kon Roxy niet zomaar op straat laten lopen, want overal zijn camera’s. Ze kon niet naar een vriendin gaan want die worden allemaal in de gaten gehouden door de politie. In een tijd van “Big Brother is watching you” is het moeilijk om zomaar te verdwijnen. Hierin ligt de uitdaging voor Gardner en dit is voor haar het leukste van het hele schrijfproces. Over het schrijven gesproken: heeft Gardner een bepaald schrijfproces? Gardner heeft een dochter die naar high school gaat, dus ze houdt eigenlijk het schema van een werkende moeder aan. Ze schijft van maandag tot en met vrijdag en het liefst vroeg in de ochtend. Wat betreft de opbouw van een boek: meestal heeft ze de eerste 50 pagina’s in haar hoofd zitten en de rest komt geleidelijk aan. Ze weet van tevoren bijvoorbeeld nog niet wie de dader is. Daarna hebben we het gehad over D.D. Warren, één van Lisa’s populairste karakters. Ik vroeg haar of ze altijd al wist welke kant ze op wilde met D.D..  Dit was niet het geval: sterker nog, het was helemaal niet de bedoeling dat D.D. een seriepersonage zou worden, en datzelfde geldt voor Flora Dane. D.D. maakte haar opwachting in een eerder boek van Gardner en haar lezers hielden meteen van haar. Haar uitgever suggereerde dat het misschien een goed idee zou zijn om meer verhalen rondom D.D. te schrijven en zo geschiedde... Inmiddels is D.D. een echtgenoot, zoontje en hond verder. Waar Gardner soms echter een beetje bang voor is, is dat D.D. haar ruwe randje kwijtraakt en dat lezers vinden dat ze te soft is geworden. Tot nu toe zijn en blijven de reacties echter louter positief. Gardners favoriete karakter is Flora. Flora zou oorspronkelijk maar in één boek verschijnen maar haar achtergrond en karakter zijn zo gecompliceerd dat Gardner het gevoel had dat ze meer met haar moest doen. Ze geeft toe dat ze moederlijke gevoelens naar Flora toe heeft: zij en D.D. moeten Flora als het ware opvoeden en onder hun hoede nemen. Ik vroeg Gardner of ze altijd schrijfster wilde worden. Ze was vroeger wel altijd aan het schrijven, maar wat ze toen nog niet besefte was dat je daadwerkelijk je brood kunt verdienen met schrijven. Bovendien komt ze uit een familie van wiskunde- en sportleraren en schrijven werd vooral gezien als een leuke hobby. Toen ze 17 was heeft ze haar eerste boek geschreven en op aandringen van een goede vriendin heeft ze dat boek toch verkocht. Een heel groot succes werd het niet, maar Gardner realiseerde zich wel dat dit was wat ze wilde doen. Naast allerhande baantjes bleef ze schrijven en uiteindelijk vond ze een agent. Destijds schreef ze romantische thrillers maar helaas vond haar agent haar seksscènes belabberd. Haar geweld daarentegen was uitstekend. Dat is dan ook de reden dat ze is overgestapt naar het schrijven van thrillers. Haar eerste thriller The perfect husband belandde meteen op de bestsellerlijst van The New York Times. Ik was ook benieuwd naar wat Gardner zelf leuk vindt om te lezen. Gardner is gek op lezen en zeker thrillers leest ze graag. Zo is ze groot fan van Karin Slaughter (die tevens een goede vriendin van haar is) en Tess Gerritsen. De auteur die ze recentelijk heeft ontdekt is Gregg Hurwitz die de Orphan X serie heeft geschreven. Voor Lisa zijn de karakters een belangrijke reden om te lezen en dat is in deze reeks fantastisch gedaan. Ook young adult leest ze graag omdat ze het leuk vindt om hierover met haar dochter van gedachten te wisselen. Ook krijgt ze veel debuten toegestuurd voor een quote en dat vindt ze een van de leukste dingen van het vak. Gevestigde schrijvers hebben haar gesteund toen zij begon met schrijven en zij op haar beurt doet dit ook weer voor beginnende auteurs. Gardner geeft ook toe dat ze soms best nog jaloers is op andere auteurs. Zo kreeg ze ooit de debuutthriller van Riley Sager, Final girls ( De laatste meisjes) toegestuurd en daar werd ze meteen door gegrepen. ‘Ik wou dat mijn debuutthriller zo goed was geweest’, lacht Gardner. Het enige voordeel van het vele reizen is dan ook dat ze eindelijk aan het lezen van bepaalde boeken toekomt. Zo leest ze op dit moment een boek van Jason Pinter en dat is er volgens haar zeker eentje om in de gaten te houden. De boeken van Gardner zijn soms best wel donker van toon en schuwen het nodige geweld niet. Ik vroeg Gardner of ze denkt dat je als schrijver een “donkere kant” moet hebben om dit te kunnen schrijven. Gardner denkt dat dit niet per se nodig is, zolang je als schrijver wel “naar het licht toe” schrijft. Neem het karakter van Flora: op dit moment is ze nog behoorlijk rauw, maar ze doet haar best om een lichter, positiever en minder paranoïde persoon te worden. Met wat Flora allemaal heeft meegemaakt is het ook niet zo gek dat dit proces een behoorlijke tijd in beslag neemt. Mijn laatste vraag was wat volgens Gardner zelf het geheim is van haar succes. Gardner denkt dat dit alles met haar karakters te maken heeft: lezers houden van haar karakters. Daarom vindt ze het ook belangrijk om één boek per jaar te schrijven want op die manier blijven lezers betrokken bij de personages. Bovendien denkt ze dat lezers niet te lang willen wachten op een nieuw boek met hun favoriete karakters. Tot slot nog wat leuke weetjes:

• D. Warren is vernoemd naar Gardners oude buurvouw, die precies het tegenovergestelde is van de D.D. in de boeken. Deze D.D. hield van tuinieren en koken en leidde een heel rustig, zelfs een beetje een saai bestaan.
• Haar nieuwe boek, dat volgend jaar in het Engels zal verschijnen, zal wederom met D.D. en Flora zijn, maar ook Kimberly Quincy (die we nog kennen uit eerdere boeken) zal haar opwachting maken.
• Naast Boston is Amsterdam één van de favoriete steden van Lisa. Ze heeft hier zelfs al eens vakantie gevierd met haar familie en heeft toen ook de grote musea, Utrecht, de Apenheul en de tulpenvelden bezocht.

Zoek naar mij is nu verkrijgbaar in de Nederlandse boekhandels. Graag wil ik Nanda Brouwer en uitgeverij Cargo van harte bedanken dat ze dit interview mogelijk hebben gemaakt.