Verdieping: De Mitford moorden

• 01 september 2020
• Overig
• Marinus van de Velde

Verdieping: De Mitford moorden

In oktober 2020 verschijnt bij Uitgeverij Volt de Nederlandse vertaling van The Mitford Scandal. Dit boek zal voor de Nederlandse markt de Mitford Moorden: Diana gaan heten. Als je een willekeurige boekwinkel in zal stappen, zijn de boeken wat opvallend van kaft (lees hier onze recensies). De uitgever heeft gepoogd om een sfeer te creëren, die jaren 20 en 30 van de vorige eeuw moet aandoen. Daardoor zijn de boeken opvallend aanwezig. De basis van deze verhalen, geschreven door Jessica Fellowes, zijn de Mitford zussen, die bijna allemaal een vrij turbulent leven hadden en vooral opvielen door de aandacht die zij kregen door hun stijlvolle, maar uiterst controversiële levens. Dit bleef niet alleen beperkt tot de jetset maar met name ook door de politieke keuze die de dames meende te moeten maken, van communisme tot fascisme, dus bleef ook dit onderdeel in het leven van de dames niet onbesproken. Jessica Fellowes, de schrijfster van De Mitford moorden was als freelance journaliste werkzaam voor The Mail on Sunday, The London Paper en later voor de Daily Telegraph. In 2011 schreef zij het eerste deel van vijf gidsen, die gebruikt konden worden bij de succesvolle TV serie Downtown Abbey. Waarin zij uitleg geeft over de situaties die in de serie voorkomen en daar ook een historisch perspectief bij geeft. Doordat deze vorm gevraagd en gewild was, schreef ze nog vier gelijkwaardige boeken over deze Britse tv-serie. Ten gevolge van dit succes werd Fellowes een veelgevraagd spreker om de serie te duiden aan haar toe hoorders. Op het eerste gezicht zou men kunnen zeggen dat zij een commercieel slaatje wilde slaan uit de serie, maar deze constructie werd door de schrijver van de serie goed bevonden. Dat is niet heel verwonderlijk als men weet dat de schrijver van Downtown Abbey, Julian Fellowes een oom van Jessica is. Na deze boeken verschijnt is 2018 het eerste deel van The Mitford Murders in Engeland, welke in 2019 in vertaling in Nederland verschijnt. Het eerste deel is in Engeland een redelijk succes en het zou niemand verbazen dat met name liefhebbers van Downtown Abbey ook de boeken van Fellowes wel kunnen waarderen. Het tweede deel, Pamela, verschijnt in het begin van 2020 en nu in oktober het derde deel in de Nederlandse taal; Diana. In november 2020 verschijnt in Engeland het volgende deel in Engeland, The Mitford Trial. Kenmerkend voor De Mitford moorden zijn de vele non- fictie delen die verwerkt zijn naast de fictieve, onvermijdelijke moord die in ieder deel opgelost dient te worden. In ieder deel wat zal verschijnen staat een van de zes zussen centraal. Echter de rode draad in deze serie is Louisa Cannon, een jonge dame die samen met haar moeder en een misdadige oom opgroeit in grote armoede. Zij probeert uit deze uitzichtloze situatie te ontsnappen en als ze dan ook de mogelijkheid krijgt om een baan te krijgen als kindermeisje in de huishouding van de familie Mitford, grijpt ze deze kans met beide handen aan. Louise Cannon is het hoofdpersonage in de boeken, die dermate toegankelijk is dat zij bijna als een vorm van vriendin met de zusters omgaat. Maar toch wordt ze met enige regelmaat op fijne wijze op haar functie gewezen, zodat ze toch enige afstand moet betrachten. Dit is een sterk punt van Fellowes; ze kan heel fijntjes de rangen en standen in het Engeland van de jaren '20 en '30 aangeven. Met name de sfeer die Fellowes weet op te roepen in de door haar geschreven boeken is vergelijkbaar met Downtown Abbey. Het is onmiskenbaar dat deze vergelijking gemaakt zal worden. Verwacht geen zware kost of bloederige taferelen. Het zijn met name verhalen die lekker weglezen, maar wel een mooie inkijk geven in de manier waarop het Engeland in het Interbellum in elkaar stak. Maar wie waren de gezusters Mitford nu werkelijk? De Mitford familie is eeuwenoude Engelse lagere adel, die al terugvoert van voor de middeleeuwen. Het is niet een familie waaruit veel bekende en befaamde leden uit voortkwamen. De oorsprong van de familie ligt in Northumberland en in de 20e eeuw verhuisde zij naar Asthal Manor met daarbij een niet al te kinderachtig optrekje in Londen. In 1904 huwde de 2e Baron van Redesdale, David Freeman- Mitford met Sydney Bowles en in datzelfde jaar werd hun eerste kind, Nancy, geboren. In 1907 kwam Pamela op de wereld en in 1909 werd de enige zoon, Thomas, uit dit huwelijk geboren gevolgd door Diana in 1910, Unity in 1914 en Jessica en Deborah in resp. 1917 en 1920. Beide ouders stonden bekend als zeer afstandelijk en vrij conservatief, dus de kinderen werden voornamelijk door kindermeisjes opgevoed en dit onder een vrij streng adellijk regime. Na de Eerste Wereldoorlog veranderde er veel in Engeland en was dit al voor de Grote Oorlog ingezet, erna ging dit nog een stapje sneller en het leek alsof de oude adel moeite had in met name het geld binnen de familie te houden. Dit was dan ook het eerste waaraan werd gedacht als de zusters op die leeftijd kwamen dat zij konden worden uitgehuwelijkt. Maar doordat de ouders zich hun hele leven al afstandelijk hadden gehouden in de opvoeding was het ook niet verwonderlijk dat in de steeds opener wordende wereld, zij niet in de gaten hadden dat de dames in het uitgaansleven losgingen en dat er van de verstandshuwelijken niet veel terecht zou komen. De oudste van het stel, Nancy, trouwde in 1933 met Peter Rodd, een huwelijk wat men als een verstandshuwelijk zou kunnen zien want het was eigenlijk al na een paar jaar over en was Nancy weer geheel en al in het uitgaansleven te vinden. De scheiding vond echter pas in 1957 plaats, toen zij al een vrij lange relatie had met de Franse politicus Gaston Palewski en ze al langdurig in Frankrijk woonde. Zij schreef aardig wat romans en twee semi autobiografische boeken, The pursuit of Love en Love in a cold climate. Het eerste boek van Fellowes heeft Nancy als hoofdpersonage naast Louisa Cannon De tweede dochter, Pamela, die in het kielzog van haar oudste zus de jetset wist te ontdekken, had een stoplicht relatie met de Engelse dichter John Betjeman. Dat leidde echter nooit tot een huwelijk want het verschil in stand was toch te groot. Wel huwde zij in 1936 fysicus Derek Jackson, die ook nog in de raad van bestuur van de News of The World zat en een beetje werd gezien als nieuwe adel. Buiten het feit dat deze brave man in zijn leven zes huwelijken zou verslijten en te boek stond als biseksueel, was ook dit huwelijk meer voor de bühne en werd deze ontbonden in 1951. Daarna is zij op het platteland van Gloucestershire gaan samenwonen met een Italiaanse paardenhandelaarster, dit tot afgrijzen van haar familie die deze relatie als a-you-know-what-bian (lesbian) beschreef. Het derde kind was een zoon, Thomas, die voorbestemd was om tot grote hoogte in de Britse politiek te komen. Maar door zijn homoseksuele relaties op Eton moest men dit idee al snel laten varen om de schandalen uit de weg te gaan. Aan het einde van de jaren twintig ging hij studeren in Berlijn en zo kwam hij in aanraking met de Nazipartij waarvan hij een gepassioneerd aanhanger werd. Toen hij de familie eer hoog moest houden en zijn plek in het leger in nam tijdens de Tweede Wereldoorlog weigerde hij tegen de Duitsers te vechten en vanwege zijn titel werd hij niet als deserteur veroordeeld maar naar Birma gestuurd waar hij in 1945 om het leven kwam. Dat de voorliefde voor het Nazisme in de familie bleek wel bij Diana en Unity. Diana ging op haar zestiende jaar naar Parijs om daar te studeren. Daar leerde zij de liefde voor de kunst. Toen zij terugkwam in Engeland huwde zij op haar achttiende met Bryan Guinness, de oudste zoon van de puissant rijke bierbrouwer. In 1932 ontmoette zij Sir Oswald Mosley de oprichter van British Union of Fascist. Diana raakte betrokken bij deze partij en bij de oprichter en in 1933 trok ze bij hem in, terwijl zij inmiddels twee kinderen had bij haar echtgenoot, die weigerde om van haar te scheiden. Door deze verhouding werd zij in de hogere klassen en door haar familie verstoten en alleen Nancy en Unity hadden nog contact met haar. Toen uiteindelijk de scheiding er toch kwam kon Diana met Oswald trouwen, met wie zij nog twee kinderen zou krijgen. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak werd het echtpaar geïntegreerd in Engeland voor hun Nazisympathieën. Na de oorlog gingen zij in Frankrijk wonen en pakte Diana het schrijven weer op, maar met name de ideeën van haar man waren de drijfveren waar ze nog voor schreef. Ze kregen een zoon die ze Max noemde. Deze Max zou naast Bernie Ecclestone de grote man zijn die de Formule 1 naar commercieel grote hoogten zouden brengen. Pikant genoeg kwam hij ten val omdat een aantal journalisten foto’s van hem hadden bemachtigd waarop hij in een SM spel met dames in een SS-uniform werd afgebeeld. Unity werd de meest radicale van de familie. Zij ontmoette Oswald Mosley via haar zus en tijdens een gezamenlijke reis door Duitsland in 1933 werd zij een fanatiek aanhanger van de Nazibeweging. De drang was zo sterk dat zij in 1934 zich definitie in Duistland vestigde en door haar adellijke naam al snel in contact kon komen met Adolf Hitler, met wie zij een innige band kreeg. Toen in 1939 Engeland aan Duitsland de oorlog verklaarde deed Unity een poging tot zelfmoord maar die mislukte, maar ze was zwaargewond en werd overgebracht naar Zwitserland waar ze tot haar dood in 1948 werd verzorgd. Jessica Mitford kreeg net als Diana de kans om te gaan studeren in Parijs, maar daar waar Diana haar culturele kant ontdekte, kwam Jessica al snel in aanraking met het socialisme. Zij voelde zich daartoe zo aangetrokken dat zij in 1936 afstand deed van haar privileges gegeven het feit dat ze een adellijke achtergrond had. Zij ontmoette Esmond Rommely, een neef van Clementine Churchill en met hem trok ze naar Spanje om daar aan de socialistische kant in de burgeroorlog te vechten en om te trouwen in Bayonne, ver van hun familie. Kort voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog emigreerden zij naar Amerika. Daar melde Romelly zich aan als piloot en in 1941 sneuvelde hij in een gevecht. Later trouwde Jessica met een Amerikaanse jurist en werd prominent lid van de Communistische partij in Amerika. Dit zou ze echter opzeggen na de Russische invasie in Hongarije en kort daarop ging zij zich met haar man inzetten voor de burgerrechtenbeweging. Als schrijfster werd ze in Amerika vrij bekend door haar bewogen manier waarop zij betrokken was bij de gemeenschap. De laatste zus van de Mitfords was Deborah en zij trouwde in 1941 met Andrew Cavendish, de tweede zoon van de hertog van Devonshire. Toen de eerste zoon in 1944 tijdens de oorlog overleed was deze Andrew plots de troonopvolger, waardoor zij plots Markies en Markiezin werden. Toen in 1950 de Hertog plots ook overleed was Andrew de nieuwe Hertog van Devonshire. Dat Deborah een goede ondernemingsgeest had bleek al snel toen zij van het landgoed een toeristische attractie te maken. Later werd ze bestuurslid van de Royal Collection Trust; deze organisatie is verantwoordelijk voor beheer en tentoonstelling van de koninklijke collectie de grote kunstverzameling van de Britse koninklijke familie. Hiervoor werd zij in 1999 door Koningin Elisabeth geridderd. Er zijn boeken vol geschreven over het leven van de Mitford zussen en Jessica Fellowes heeft voorlopig nog vier delen te gaan om een compleet plaatje te maken van deze illustere dames.