Column - Draken spugen niet altijd vuur

• 07 november 2020
• Column
• Marinus van de Velde

Column - Draken spugen niet altijd vuur

strong>Draken spugen niet altijd vuur Draak spuugt vuur, elfje heeft vleugeltjes, reus is groot en lelijk, tovenaar tovert, vampier drinkt bloed. Veel lezers die gewoonlijk geen Fantasyboeken lezen, geloven jammer genoeg nog steeds dat deze wezens en eigenschappen het genre bepalen. Natuurlijk zijn er veel Fantasyschrijvers die niet van de traditionele Fantasy afwijken, en er een groot publiek mee weten te bereiken. Een goed voorbeeld, ook nog eens erg succesvol, is J.K. Rowlings Harry Potter. Deze creatie van J.K. vind ik bij de traditionele club horen, want de magiërs in deze serie zijn behoorlijk stereotype voor tovenaars. Met een toverstokje, een hoop spreuken en punthoeden (studenthoeden en sorteerhoed). Harry is wellicht gebaseerd op Goethes - originele - ballade,  ‘De Tovenaarsleerling’, die Walt Disney heeft gebruikt voor de tekenfilm met dezelfde naam en met Micky mouse in de hoofdrol. Er is dus niets verkeerd aan traditionele Fantasy, Sciencefiction en Horror, maar mijn persoonlijke interesse gaat meer uit naar de originelere vernieuwingen in het genre. Veruit de meeste schrijvers van Fantasy en aanverwante genres hebben immers een grenzeloze fantasie en ik stel het heel erg op prijs als ze die benutten voor hun verhalen. Bij traditionele Fantasy heb ik al snel een bepaald verwachtingspatroon dat vaak uit blijkt te komen, omdat er nogal gebruik wordt gemaakt van vaste sjablonen. Ik hou meer van GROTE verrassingen, en lees liever verhalen waarin onvoorstelbare wezens en werelden voorkomen. Een van mijn grootste voorbeelden van heel originele Fantasy en Horror is Guillermo del Toro (o.a. The shape of water, Pan’s Labyrinth, Hellboy, en nog veel meer grote klassiekers van andere schrijvers, waaronder Tolkiens de Hobbit). Hoewel Guillermo meer een filmmaker is, schrijft hij ook zelf scenario’s. Daarom reken ik hem tot de auteurs. Hij  heeft het verzinnen van onbestaanbare wezens tot een kunst verheven, vind ik. Vooral Pan’s Labyrinth en The shape of water hebben dankzij hun originaliteit een grote indruk bij mij achtergelaten. Dus, lezers van alle andere literaire genres, ga niet automatisch uit van het traditionele Fantasybeeld van vuurspuwende draken, kleine, lieflijke feetjes en joekels van lelijke reuzen, want heel veel boeken in het Fantastische genre durven het over een heel andere en onverwachte boeg te gooien.