Thomas Olde Heuvelt is inmiddels niet meer weg te denken uit het Nederlandse schrijflandschap. Zijn grote doorbraak kwam met Hex, maar daarvoor had hij al een aantal romans op zijn naam staan. Naar aanleiding van het verschijnen van Orakel mochten wij hem wat vragen stellen.

Je grote doorbraak kwam met Hex. Je brak echter eerst in Amerika door en later pas in Nederland. Kun je daar iets over vertellen?

Voor de buitenwacht leek het of ik plotseling in Amerika ben doorgebroken, maar het is iets waar ik jaren aan heb gewerkt. Vanaf jongs af aan had ik de ambitie om spannende boeken te schrijven en enge verhalen te vertellen, zoals Stephen King ook deed in de jaren negentig. Hij lag in alle schappen in alle boekhandels. Met Hex had ik het gevoel dat ik een boek had wat dat zou netwerk op te bouwen van redacteuren en uitgevers en literair agenten. In 2013, een jaar nadat Hex verscheen, werd ik voor een Hugo award genomineerd, een belangrijke prijs voor science fiction, voor een kort verhaal wat ik daar had gepubliceerd. Daardoor kwam er heel veel op me af en vond ik een literair agent die me wilde vertegenwoordigen. Na een pitch van Hex heb ik het boek verkocht en mijn agent heeft het verkocht aan iets van 25 landen.

Gaan Echo en Orakel ook in het buitenland uitgegeven worden?

Oh ja, absoluut. Hex kwam in 2013 in Nederland uit en toen was het nog vrij kleinschalig. Er werden iets van 9000 stuks van verkocht, dus het was geen enorme bestseller. In 2016 toen het in Amerika uitkwam en Stephen King erover tweette en een wereldtournee volgde, toen sprong de Nederlandse media erbovenop. De verkoop in Nederland steeg en in het buitenland verkocht het ook erg goed. Anderhalf jaar geleden heb ik een deal kunnen maken voor zowel Echo en Orakel. Er viel een last van me af want door die doorbraak met Hex stond er een enorme druk op het schrijfproces. Het boek werd gelauwerd van The Guardian, tot De Volkskrant tot The Wall Street Journal. Dat is waanzinnig maar legt wel een druk op het volgende boek. Bij het schrijven van Echo heb ik een enorme worsteling gehad maar toen die deal werd gesloten viel er een last van mijn schouders en heb ik Orakel met veel meer onbevangenheid kunnen schrijven.

Is dat ook de reden dat het na Hex een tijdje duurde voordat er weer een boek van je verscheen?

Absoluut. Enerzijds ben ik heel druk bezig geweest met mijn internationale carrière op poten te zetten. Ik heb meegewerkt aan de vertaling en aan het verkopen van het boek met mijn agent. Ik ben natuurlijk auteur en ik vind het heel belangrijk om te weten hoe de lezers zijn. Als ik een verhaal schrijf is het mijn verhaal en kan ik er alles mee doen wat ik wil, maar als ik publiceer is het jouw verhaal en als schrijver heb ik jouw verbeelding nodig. Dat vind ik iets heel moois en ik vind het dan ook belangrijk om met lezers in contact te zijn. Ik had toen ineens de gelegenheid om dat wereldwijd te doen. Ik ben in Amerika geweest, China, Taiwan, Europa, Brazilië en nog andere plekken en dat neemt veel tijd in beslag. Anderzijds was er dus de worsteling van iets anders willen doen dan Hex, niet het trucje willen herhalen. Misschien heb ik zelfs iets te veel geprobeerd met Echo, hahaha en daarom duurde het zo lang. Met Orakel was dat volslagen anders, dat heb ik in 8,5 maand geschreven.

Heb je een vast schrijfproces? Hoe ziet een schrijfdag er voor jou bijvoorbeeld uit?

In het begin van een boek wil ik alleen schrijven en dan doe ik ook geen optredens en dat soort dingen. Ik hou ervan dat ik me volledig kan richten op het schrijven voor langere periodes. Je leeft een boek, dus je staat ermee op en je gaat ermee naar bed. Dat betekent niet dat ik van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat alleen maar zit te tikken, maar je bent continue in je hoofd ermee bezig. Mijn vriend zegt ook altijd dat ik als ik aan een boek werk maar half aanwezig ben. Ik heb een schrijfhuisje in het bos en daar kan ik me heerlijk afzonderen en schrijven.

Schrijf je in stilte of liever met muziek op de achtergrond?

Vroeger schreef ik vooral met stevige rockmuziek, maar ik merk dat dat nu niet meer fijn is. Ik zet wel eens spannende filmmuziek op, maar dan alleen instrumentaal, anders ga ik te veel naar de tekst luisteren. Of ik zet van die begeleide meditatie muziek op, dat vind ik wel sfeervol. Ik schrijf een paar uur en dan ga ik wat lezen of even Netflixen en dan ga ik weer verder en dan komt zo’n dag wel om.

Zal er ooit een Nederlandse verfilming van je boeken komen? Ik denk dat ze zich daar perfect voor lenen.

Dat denk ik ook ja. Ik heb ook van zowat elke filmmaatschappij in Nederland wel een aanvraag gekregen voor Hex. Het punt is dat dit in Amerika al vastlag en nu nog steeds. In 2014 is het aan Warner Bros verkocht, maar in 2016 werd duidelijk dat Warner Bros er niks mee ging doen en de rechten werden terugverkocht. Dit kwam eigenlijk wel goed uit, want vlak daarna tweette Stephen King over het boek en toen stroomden de aanvragen binnen en konden we kiezen. De afgelopen jaren heeft Gary Doubtman, de screenwriter van IT, eraan gewerkt. Doordat IT zo’n succes werd is hij van het project afgehaald. Maar inmiddels is seizoen 1 is het geschreven en de pilot aflevering is klaar om gefilmd te worden. Ze zijn nu met de Amerikaanse networks in onderhandeling. Het lijkt me dus heel gaaf als er een Nederlandse productie zou komen, ook omdat je er dan meer hands on bij betrokken kunt zijn. Vaak ontbreekt het bij Nederlandse producties in dit genre aan een goed, oorspronkelijk verhaal.

Kun je iets vertellen over je band met Stephen King?

Ik was elf toen ik na lang smeken eindelijk een boek mocht uitkiezen na een goed rapport. Ik koos twee boeken uit: de ene had een poesje op de cover en het ander een clowntje, dus het zou wel niet zo erg zijn. Het waren dus Pet Sematary en IT en die hebben me op mijn twaalfde wel gevormd. Daarvoor had ik wel kinderboeken en bijvoorbeeld The Lord of the Rings gelezen. Dit was echter wel donkere en volwassen thematiek en echt wel next level.

Wat vind je ervan dat je wel eens de Nederlandse Stephen King wordt genoemd?

Het is iets wat de media doet. De associatie is natuurlijk snel gelegd: als je denkt aan horrorliteratuur, dan denk je aan Stephen King, als je denkt aan dit genre, dan denk je aan Stephen King en dan is de link snel gelegd. Ik pretendeer geen Stephen King te zijn en ik wil ook helemaal geen Stephen King zijn. Mensen bedoelen het als compliment, dat besef ik, maar zelf zou ik dat nooit zeggen. Ik vond het natuurlijk heel mooi dat King erover tweette en het boek gelezen heeft.

Zou je ooit in een ander genre willen schrijven?

Verhalen moeten voor mij een vorm van vervreemding hebben en verhalen moeten raken en of ze nou aan het huilen maken, aan het lachen maken of bang maken dat maakt me niet eens zoveel uit, als ze je maar raken. Verhalen die ons raken, die blijven ons het meeste bij. Die vervreemding moet erin zitten. Ik heb ook wel eens magisch realisme geschreven bijvoorbeeld mijn vierde roman, Harten Sara. Ik heb een supergaaf idee voor een boek dat een soort mix is van magisch realisme, mythologie, fantasy, thriller, alles door elkaar, maar ik ga het nog niet als volgend boek schrijven. Zeker nu ik in Amerika aan het opbouwen ben, als je dan te snel gaat switchen, dan raak je de lezers kwijt.

Robert Grim was een karakter in Hex, maar hij komt in Orakel terug. Was dit een bewuste keuze?

Nee, het was een ontzettende verrassing. Hex loopt niet zo ontzettend positief af maar toen ik vorig jaar Orakel begon te schrijven, toen had ik dat idee van dat schip dat in Noordwijk wordt gevonden en de geheime diensten die er meteen bovenop duiken. Die hebben natuurlijk een specialist nodig en waar haal je nou een specialist vandaan op het gebied van het bovennatuurlijke. En toen dacht ik, maar ik heb er natuurlijk met Grim zelf een geschapen en zou het niet gaaf zijn als hij terugkomt. En toen stond ie gewoon voor de deur.

Waar kwam de inspiratie voor Orakel vandaan?

Wat ik wilde was een heel lekker spannend, meeslepend verhaal vertellen. Echo is een heel dierbaar boek voor me, ik denk misschien wel een van de beste die ik heb geschreven, alleen is Echo heel complex en ik wilde nu een spannend verhaal voor een breed publiek vertellen. Het idee van dat schip in het weiland had ik al jarenlang. Het ontstond toen ik op een ochtend langs een weiland hier in de buurt reed en een oude auto in het weiland zag staan. Dat soort impulsen zijn voor mij genoeg om te denken wat nou als daar geen auto stond, maar een vliegtuig of een schip zou liggen. En van daaruit ging ik verder.

Hoe was het om in deze tijden van Corona een boek uit te brengen en te promoten?

Het is een vreemde tijd. Orakel was al drie keer uitgesteld voordat het eindelijk uitkwam. We hebben dit in overleg met de boekhandels gedaan, want het is zonde om grote titels uit te brengen als de winkels dicht zijn. Maar het is vreemd geweest: in negen dagen tijd heb ik een tour gedaan en heb ik 83 boekhandels bezocht. Mensen konden hier op intekenen. Ook hebben we allerlei Zoom-sessies gedaan met lezers en een presentatiefilm gemaakt. Je kunt dus wel dingen doen, maar je mist zeker de interactie met de lezers.