Interview: Hans Rosenfeldt

• 09 juni 2021
• Interview
• Marinus van de Velde

Interview: Hans Rosenfeldt

Hans Rosenfeldt is bekend van het schrijversduo Hjorth Rosenfeldt, maar schrijft ook zelfstandig thriller. Wij spraken hem over zijn nieuwste boek, Wolfzomer.

Hoi Hans, ten eerste; bedankt voor dit interview. We gaan het onder andere hebben over je eerste solothriller, Wolfzomer. Het was best spannend voor je, of niet?

Dank, ik vind het leuk om wat vragen te beantwoorden! Het was absoluut interessant en spannend om te kijken of ik na zoveel jaren samenwerking, ook een boek solo zou kunnen schrijven. Het was moeilijker dan ik dacht én het duurde tweemaal zo lang…

Wat is het grootste verschil tussen solo schrijven en schrijven met een andere auteur?

Het grootste verschil voor mij was dat ik niemand had die het verhaal net zo goed kende als ik. Zoals ik al zei; ik schreef al zolang samen met iemand dat ik eraan gewend was geraakt om de telefoon even op te pakken als ik in het boek niet verder kwam. En dan losten we dat samen op. Hier had ik niemand om te bellen, kreeg geen hulp en kon dus met niemand discussiëren over het vervolg.

Merk je verschil in het schrijven van boeken en het schrijven van scripts voor films en series?

Voor mij niet echt; ik werk voor beiden op precies dezelfde manier. Ik schrijf een verhaallijn, typ die uit, breek het op in hoofdstukken en dan begin ik met de inhoud. Het grootste verschil is, en dit klinkt misschien raar, is dat er veel meer woorden in een boek zitten dan een script. En dat komt doordat je alles moet schrijven. Dat hoeft in een filmscript niet; je hoeft niet te beschrijven waarover een karakter denkt, of hoe ze eruit zien, of hoe de kamer eruit ziet die ze binnengaan. Want je hebt regisseurs, acteurs, productiebegeleiders en dat soort mensen die dat voor je doen. Dus een script is eigenlijk niet meer dan een blauwdruk, het fundament waarop je de rest gaat bouwen. Een boek is direct het hele gebouw.

Wolfzomer is de start van een nieuwe serie, waarin Hannah Wester het hoofdpersonage is. Betekent dit dat De Bergmankronieken, die je samen schrijft met Michael Hjorth, tot een eind komt?

Ja en nee. De kronieken komen tot een eind, maar nu nog niet. We hebben nog twee boeken in deze serie over. De zevende wordt in juli in Zweden uitgebracht en de laatste in de zomer 2023.

Heeft Michael Hjorth Wolfzomer gelezen?

Ja hij heeft het gelezen toen ik eraan werkte. Ik heb hem pagina’s gestuurd en gevraagd wat hij ervan vond. Hij vond het geweldig en nog steeds. Wat dat betreft is hij wel echt een aanhanger en dat voelt goed.

Bezoek jij de plaatsen die je in het boek beschrijft? Zo ja, hoe waren de omstandigheden in het verre noorden van Zweden, in de bossen van Haparanda? Je woont daar dichtbij, toch?

Toen we De Bergmankronieken schreven, bezochten we de plaatsen die we beschreven in principe niet. We konden veel vinden via Google en door gewoon kaarten te lezen. Met de kronieken waren we in elk boek op een nieuwe locatie. Op het moment dat ik besloot een serie te schrijven die zich afspeelt in Haparanda, ben ik wel daadwerkelijk daarheen gegaan om een beter idee te krijgen van de stad; ik probeerde haar ziel te ‘vangen’. Niet dat je daar lang kan blijven, wegens de barre omstandigheden, maar ik ben er zeker een paar keer geweest. Ik had een hele goede samenwerking met de baas van de Haparanda politie en een paar gemeentemedewerkers daar. Het is een klein dorp, met ongeveer 9.000 inwoners, en wat je vaker ziet in kleinere plaatsen in het noorden: er zijn meer mensen die sterven of verhuizen dan mensen die er geboren worden of komen wonen, dus het inwonersaantal daalt langzaam. Prachtig gelegen op de grens met Finland, bij de rivier met wilde natuur eromheen, is het een plaats dat ooit een grote rol speelde in de geschiedenis, maar nu is wat het is en daar content mee is, namelijk een klein noordelijk dorp. En nee, ik leef daar niet vlakbij. Ik woon er meer dan 1.000 kilometers vandaan. Zweden is groot…

Wat is belangrijker bij het maken van een goede plot, het gedrag van de karakters of de locatie(s)?

Ik denk dat beide even belangrijk zijn, maar ze hebben verschillende doeleinden. De plot moet de lezer/kijker aangehaakt houden. De plot is er om spanning op te bouwen, dus dat moet je afronden, je moet weten hoe het afloopt. En als je bij het einde bent, moet het een waardig slot zijn. Alles wat je daarvoor hebt gedaan moet samenkomen, zodat je je als lezer niet belazerd voelt.

De personages zijn diegenen die je moeten laten terugkomen. Om het volgende boek te lezen of het nieuwe seizoen te kijken. Je moet karakters bouwen waar je lezers/kijkers in willen investeren en om willen geven. Waar ze meer tijd aan willen besteden en meer over willen weten.

Dus wanneer ik iets creëer, spendeer ik bijna evenveel tijd aan het uitwerken en opbouwen van de personages (zo niet meer tijd) als aan de plot. Omdat de plot eenmalig is, en de personages voor langere tijd bij je blijven.

De locaties zijn voor mij niet enorm van belang.

In Wolfzomer is een drugsdeal onderdeel van het plot. Is drugscriminaliteit een groot probleem in Zweden/Finland?

Het wordt helaas een steeds groter wordend probleem. We zien een stijging in geweld tussen gangs en in de georganiseerde misdaad, en bijna alles heeft te maken met drugs. In Zweden ten minste, ik weet niet hoe het in Finland is.

Heb je al een idee hoe het karakter van Hannah zich in de volgende boeken zal ontwikkelen? Is dat iets dat je van tevoren bedenkt, voor het schrijven, of is het mogelijk dat sommige ontwikkelingen gedurende het schrijfproces opkomen?

Ik heb een redelijk goed idee over waar Hannah naartoe gaat en wat er met haar zal gebeuren. Ik weet nog niet alles, omdat ik niet weet hoeveel boeken over haar er zullen verschijnen, maar ik heb haar ontwikkeling voor de komende twee boeken in mijn hoofd. Wellicht schiet mij nog iets te binnen terwijl ik met haar aan het werk ben, maar dat zal dan gebeuren in de verhaallijn zelf. Mijn personages verrassen me eigenlijk nooit tijdens het schrijven. Ik weet precies wat er zal gebeuren met hen. Ik heb immers de regie daarover.

Met al jouw drukke projecten; heb jij nog wel tijd om zelf boeken te lezen? Wat zijn jouw favorieten?

Ik lees zo af en toe. Maar nooit thrillers of misdaadverhalen. Heel soms fictie, maar meestal lees ik waargebeurde boeken en non-fictie. Alles waarvan ik iets kan leren of een ander perspectief over iets kan vormen.

En over komende film- of serieprojecten; komt er iets nieuws aan van jouw hand? Of ligt de focus momenteel op het schrijven van boeken?

Ik ben bezig om Wolfzomer om te vormen tot een zes-aflevering-tellende TV-serie, samen met mijn goede vriend en medewerker Camilla. We starten volgende zomer met filmen. Ik ben ook bezig om C.J. Tudor’s boek Brandende meisjes te verfilmen voor televisie en we hebben zojuist het zevende deel in de Bergmankronieken afgerond. Volgende maand start ik met het tweede boek in de Haparanda-serie, dus ja, ik houd mezelf wel bezig…