De Krijtman, De terugkeer, De Anderen & Brandende meisjes. Wat is de overeenkomst tussen deze vier thrillers? Juist, de auteur. Haar naam; CJ -Caz- Tudor.

Tudor werd geboren in Salisbury en groeide op in Nottingham, waar ze nog steeds woont met haar partner en dochtertje. Ze stopte op haar zestiende met school en had daarna diverse baantjes, waaronder winkelbediende, junior-verslaggever, radio-tekstschrijver, copywriter en voiceover.
In de jaren negentig presenteerde ze het filmprogramma Moviewatch op Channel 4. Alhoewel ze geen enkel talent had voor presenteren, kreeg ze de kans filmlegendes als Sigourney Weaver, Michael Douglas, Emma Thompson en Robin Williams te interviewen.

Tijdens het schrijven van De Krijtman runde ze een hondenuitlaatservice, waarmee ze meer dan twintig honden per week uitliet. In het interview dat we met haar hadden vertelde ze dat tijdens die wandelingen het boek ontstond. Over multitasken gesproken!

En die inspiratie krijgt ze elke dag en op de meest bijzondere plekken. In een interview met een Engelse blog vertelde ze over het idee achter De Anderen: “De inspiratie kreeg ik op een heel bijzonder en specifiek moment. We reden terug naar huis en kwamen in een langzaam rijdende file terug. Het was laat en we reden kilometers achter elkaar achter dezelfde auto. Het was een oude, verroeste bak met ladingen vol afbladderende stickers op de achterkant.

Mijn brein begon te werken. Ik dacht bij mezelf; wat zou er gebeuren als er opeens een gezicht achter het achterraam zou verschijnen? Wat als dat iemand was die in problemen zo zijn, misschien zelfs ontvoerd? En wat zou er gebeuren als dat iemand zou zijn die ik kende? En toen kwam de meest duistere gedachte; wat als het mijn eigen kind zou zijn, die achterin een vreemde auto zat terwijl ze in bed zou moeten liggen?” Brrr...

Ze schrijft al sinds haar kindertijd, maar ging er pas serieus mee aan de slag toen ze boven de 30 was. Haar leraar Engels vertelde haar vroeger eens dat hij uiterst teleurgesteld zou zijn als ze later geen premier of bestsellerauteur zou worden. Als dat geen compliment is?

Ze kreeg het idee voor De Krijtman toen haar dochtertje eens een doos stoepkrijt cadeau kreeg. Op een middag tekenden ze krijtmannetjes op de oprit voor het huis. Later die avond – het was al donker – opende ze de deur en werd ze geconfronteerd met tientallen sinister uitziende krijtmannetjes. Eng!

Haar schrijfstijl is go with the flow, zo vertelde ze in een interview met Hebban: ‘Ik ben ook niet te gedetailleerd in mijn omschrijving van personages, ik laat graag meer aan de verbeelding van de lezer over. Dat is tenslotte de kracht van boeken, toch? Daarom heb ik mij ook niet te veel gewijd aan research naar politie procedures, omdat het verhaal over échte mensen gaat en de procedures rond een moordzaak op de achtergrond blijven.’

Inmiddels behoort de Engelse tot de top van de auteurs van overzees; soms wordt ze de vrouwelijke Stephen King genoemd, maar inmiddels is ze die bijnaam wel ontgroeid.

Nog wat persoonlijke weetjes;

Ze is niet bijster geïnteresseerd in mode en is nooit overdressed. Ze heeft nog nooit een handtas gehad. De laatste keer dat ze hoge hakken droeg, brak ze een tand.
Ze is dol op de muziek van The Killers, Foo Fighters en Frank Turner.

Haar favoriete films zijn Ghostbusters en The Lost Boys. Haar lievelingsauteurs zijn Stephen King, Michael Marshall en Harlan Coben.

Ze is ontzettend blij dat ze een tiener was in de jaren tachtig.
Ze gelooft heilig dat er geen heerlijker eten bestaat dan pizza met champagne of patat met currysaus na een avondje stappen.

Iedereen noemt haar Caz.

De Krijtman is haar thrillerdebuut. Het boek was reeds voor verschijnen een internationale sensatie: de vertaalrechten werden binnen een paar weken aan maar liefst 39 landen verkocht.