Een van de leukste aspecten van het werken bij een uitgeverij, is het contact met auteurs. Met Nederlandse auteurs werk je nauw samen aan een manuscript en dat contact is vrij intensief en verspreid over een langere periode. Bij auteurs van wie wij de boeken in vertaling uitgeven, ligt dat heel anders. Het meeste contact loopt in eerste instantie via hun literair agent en vaak ontmoeten we een auteur pas persoonlijk wanneer we haar of hem tegenkomen op een boekenbeurs, zoals de Frankfurter Buchmesse, of literair festival. Of als ze naar Nederland komen voor een auteursbezoek.

C.J. Tudor ontmoette ik voor het eerst in het najaar van 2017, toen zij was overgekomen vanuit Engeland voor de promotie van haar debuutthriller De krijtman. Tijdens het De Beste Boeken Live-festival in Amsterdam vertelde Caz aan ruim honderd kritische boekhandelaren over haar eigen achtergrond en waar het idee voor haar thriller vandaan kwam. Vanaf het moment dat ze haar plek innam op het podium en bijna van haar kruk viel, wist ze het publiek met haar sprankelende persoonlijkheid voor zich te winnen. Het enthousiasme, de bevlogenheid en de kennis waarmee ze vervolgens over haar boek sprak waren zo aanstekelijk, dat letterlijk iedereen vooroverboog om toch vooral geen woord te hoeven missen. En ik ben ervan overtuigd dat het succes van Caz daar in die zaal geboren is. Met haar unieke vertelstem veroverde ze de harten van de boekverkopers; iedereen in de zaal werd fan van haar.

De dagen erna waren al net zo’n succes en the rest is history, zoals ze in Engeland zeggen. Enkele maanden later vonden we De krijtman terug in de bestsellerlijst, een verdiende beloning voor een meer dan geslaagd auteursbezoek. Het enige smetje op het bezoek, voor mij persoonlijk althans, was dat Caz het zo druk had dat ik haar zelf eigenlijk amper had kunnen spreken. Gelukkig kreeg ik bijna een jaar later een herkansing, tijdens het Theakstons Old Peculier Crime Writing Festival in Harrogate, Engeland. ‘Harrogate’, zoals het festival wordt genoemd, vindt jaarlijks plaats in juli en ik kan het iedere fan van het thriller- en misdaadgenre aanraden als de perfecte plek om al je favoriete auteurs te ontmoeten (regelmatig kom ik er Nederlandse lezers en lezeressen tegen, dus het festival heeft al een zekere bekendheid hier). Gevestigde auteurs en debutanten vanuit heel de wereld praten in panels verspreid over drie dagen met elkaar over hun eigen en elkaars werk, de thema’s, het schrijfproces, de problemen die ze ondervinden, hun inspiratiebronnen enzovoort. Boeiend, spannend en ook zeker gezellig – regelmatig staan lezers en schrijvers na afloop samen aan de bar een biertje te drinken. Een van de populairste panels tijdens het festival is altijd het New Blood-panel, waarin bestsellerauteur en Queen of Crime Val McDermid nieuwe auteurs introduceert bij het publiek, en in 2018 was een van die debutanten C.J. Tudor.

Het was zo’n moment waar je later met collega’s of vakgenoten nog weleens over spreekt: was jij erbij toen… In de zaal zaten ruim vierhonderd diehard fans van het misdaad- en thrillergenre en net als eerder in Amsterdam hing het publiek aan haar lippen, tot en met de laatste vraag die ging over het boek dat Caz op dat moment aan het schrijven was, The Taking of Annie Thorne (De terugkeer). Na afloop stond bijna het voltallige publiek geduldig in de rij te wachten om een exemplaar van The Chalk Man te laten signeren en op dat moment besefte ik weer eens hoe nauw de band is die lezers – en dat ben ik zelf ook in de eerste plaats – voelen met hun favoriete auteurs. En ik wist toen ook dat we er met C.J. Tudor een auteur bij hadden die haar lezers altijd, met elk boek weer, zou weten te betoveren.

Ik heb Caz tijdens Harrogate 2018 eindelijk uitgebreid kunnen spreken. Ze is niet alleen een geboren verhalenvertelster en een briljante en unieke persoon, maar ook echt een van de hartelijkste en meest ontwapende schrijvers die ik ken (en thriller- en misdaadauteurs zijn over het algemeen toch al erg gezellige mensen, wat je gezien de inhoud van hun boeken misschien niet zou verwachten). Om terug te keren bij het begin: het contact met auteurs is echt een van de mooiste dingen van het vak. In dit geval had het misschien even geduurd, maar het was het wachten meer dan waard. Het is daadwerkelijk een voorrecht om C.J. Tudors uitgever in Nederland te mogen zijn.