Aartsleugenaars...

...Dat zijn ze. Stuk voor stuk. Zonder uitzondering. Het schijnt in de genen te zitten, en veel van hen bezitten een ongelooflijk talent om de waarheid te verbuigen of totaal om te vormen. Ze verzinnen continu nieuwe vormen waarmee we ieders ogen kunnen verblinden. Met sprookjes, die zij met geraffineerd proza tot zogenaamd ware gebeurtenissen omvormen. En, het is nog vaak hun grootste passie ook.

Nee, ik heb het niet over politici. Ik heb het over schrijvers van fictie. En ja, ik ben een van deze notoire leugenaars. Ook al komen sommige van onze woorden wel erg dicht in de buurt van de waarheid: nooit is wat in onze boeken staat helemaal waar.

De meesters van alle leugenaars zijn echter de schrijvers van de fantastische genres. Ook daar ben ik er een van. Wij willen lezers zelfs laten geloven dat mythische wezens als reuzen, monsters, elfen, tovenaars, aliens en vliegende schotels, en nog meer fantastische wezens en werelden echt bestaan. Wij liggen bovendien helemaal niet wakker van het feit dat we lezers willen laten geloven in onze verzinsels, of het nu om onbestaande werelden gaat of om onmogelijke natuurwetten (magie druist in tegen de meeste natuurwetten). En de “gewone” mensen verlangen naar onze leugens. Al sinds mensenheugenis verzinnen verhalenvertellers de meest absurde verklaringen voor hemel en aarde, en het ontstaan ervan. Maar de vertellers doen er niemand kwaad mee, integendeel. Wij vermaken lezers niet alleen met verzonnen antwoorden op onmogelijk uit te leggen mysteries rond de schepping en natuur, zoals de goden op de Olympus, in Asgard, en in de hemel en (als je de duivel meetelt) in de Hel, maar onze leugens hebben een nut. Ze leiden onze menselijke hersenen af van de dagelijkse sleur en het slechte nieuws dat ons vooral de laatste jaren rond de oren vliegt. Wij fictieschrijvers zijn broodnodige leugenaars, dus lees zo vaak mogelijk een thriller, of een fantasy- sciencefiction- en horrorboek en probeer een poos in onze mooie en gezonde leugens te geloven.

Dit was voorlopig mijn laatste column, en dat is geen leugen. In november van dit jaar verschijnen namelijk mijn volgende boek Kluizenaar (een psychologische polderthriller), en minstens twee kortverhalen. Redactiewerk zal te veel tijd in beslag nemen om voldoende aandacht aan mijn columns te kunnen besteden. En ja, alle verhalen zullen bol staan van zeer geloofwaardige en ietwat ongeloofwaardigere verzinsels...want ook ik ben en blijf een rasechte fictieschrijver, ongeacht het genre waarin ik schrijf (en dat zijn er nog verschillende).

Na de Paasvakantie mag ik ook de naam onthullen van de uitgever die Kluizenaar uitgeeft, dus hou mijn website en de sociale media goed in de gaten!