Onlangs verscheen de nieuwe thriller van Karin Thomas, Ashland. Hoog tijd om deze Nederlandse auteur wat vragen te stellen!
We kennen je boeken vooral van de thrillers. Fans weten dat je zo af en toe ook in je thrillers gruwelijkheden toepast. Was dit ter voorbereiding voor een verhaal, waar vooral pure horror in huist?
Misschien heeft dat al een beetje doorgeschemerd in mijn thrillers. Vooral in Ongenadig schuw ik een paar gruwelijkheden inderdaad niet. Mijn grootste droom was om een horrorverhaal te schrijven en dit verhaal heeft jarenlang in mijn hoofd gesluimerd. Ik wilde 'gewone' mensen in de hoofdrol. Ieder met hun eigen scepsis, ongeloof en de nuchterheid dat monsters of bovennatuurlijke verschijnselen niet bestaan. Of toch wel? Het leukste om te schrijven vond ik wel dat op een bepaald moment het tot de bevolking van Ashland doordringt dat er wel degelijk iets aan de hand is in hun stadje, maar ook dat men blijft vasthouden aan de scepsis en de onmogelijkheid van de gebeurtenissen.
Opmerkelijk vonden we het toepassen van lichaamshorror in Ashland. Was dit een bewuste keuze, of gebeurde dit gewoon?
Dat was een bewuste keuze. Het was een uitdaging om iets heel normaals te veranderen in een situatie waarin gruwelijke gebeurtenissen plaatsvinden. In een horrorverhaal kan er veel. Het onmogelijke kan zomaar werkelijkheid worden. Ik wilde dit op een manier doen dat men tijdens het lezen het gevoel krijgt dat het iedereen kan overkomen. Dat bij het vallen van de eerste sneeuwvlokken het verhaal weer op je netvlies verschijnt.
We hebben geconstateerd dat je een ijzersterke foreshadowing toepast, waardoor de lezers ondanks alle bloederige toestanden toch blijven doorlezen. Ben je een schrijver die alles zorgvuldig uitstippelt, of schrijf je in de eerste plaats wat er in je opkomt?
Dank je wel, een heel fijn compliment. In grote lijnen schets ik van tevoren de karakters van mijn personages en ik heb gezocht naar de perfecte locatie voor dit verhaal. Het plaatsje Ashland bestaat echt, maar ik heb de vrijheid genomen om het iets groter te maken dan het in werkelijkheid is. Verder plan ik niets en schrijf ik de eerste versie van het verhaal zoals het in mijn hoofd opkomt. Tijdens het schrijven weet ik zelf niet wat er gaat gebeuren of hoe het gaat eindigen.
We hebben gemerkt dat er een aantal subtiele overeenkomsten zijn met het werk van onder andere Thomas Olde Heuvelt en Stephen King. Waren zij de inspiratie voor de karakters van Ashland, of kreeg je door andere factoren inspiratie voor deze personages?
Ik ben een groot fan van Stephen King, maar hij of zijn boeken waren niet direct mijn inspiratiebron. Ik ben mijn leven lang al gek op horrorverhalen. In mijn jeugd ben ik begonnen met de boeken van John Saul. Wat mij fascineert aan horrorverhalen is het ongrijpbare, het onverklaarbare. Dat heb ik in Ashland laten gebeuren.
Overeenkomsten, ook al zijn ze subtiel, zullen ongetwijfeld in ieder genre voorkomen. De meeste horrorboeken worden door mannen geschreven. De kracht van Ashland is misschien net de magic woman touch 😁
Welk personage uit Ashland is je favoriete karakter? Waarom?
Dat is voor mij zonder twijfel Ronald Vandenberg. De jongen die altijd in de schaduw van zijn verdwenen zus heeft moeten leven. In de loop van het verhaal ontwikkelt hij zich van een jongen vol schuldgevoel tot een standvastig persoon die niet bang is om zijn mening te laten horen.
De ontknoping van Ashland ligt in het verleden, maar het einde suggereert dat het nog niet helemaal klaar is. Zijn er plannen voor een vervolg?
Wie weet waar en in welke hoedanigheid Jacob Styles weer zal opduiken.
Ik hoop dat ik jouw vragen voldoende heb beantwoord. Ik blijf het altijd lastig vinden, want eigenlijk zou ik zoveel willen vertellen over het boek, maar ja, dan leest niemand het meer 😊.
