Interview: Callie Hart (2025, NL)

• 08 april 2025
• Interview
• Saskia Boree

Interview: Callie Hart (2025, NL)

Het is enigszins een grijze dag, wanneer ik in Amsterdam aan de Herengracht arriveer. Aan Boekerij ligt het in ieder geval niet, door hen word ik ontvangen met een pot Earl Grey thee en enkele versnaperingen. Callie Hart blijkt echter wegens persoonlijke omstandigheden iets later te zijn. Ik ben sowieso iets vroeger vanwege het wel en wee op het spoor. Toch hoefde ik voor mijn gevoel niet lang te wachten, en konden we los. Het leverde een enerverend gesprek op.

1 - In het begin van Quicksilver wordt de lezer geconfronteerd met Saeris' traumatische verleden. Veel schrijvers putten uit persoonlijke ervaringen bij het verkennen van dergelijke thema's. Je hebt het gehad over een burn-out. Heeft dat Quicksilver op welke wijze dan ook beïnvloed?

Oh wauw, dat is een geweldige vraag. Laat me even nadenken over mijn burn-out. Ik weet niet of mijn burn-out dat per se deed. Ik denk dat het mijn ziel op een bepaalde manier echt heeft gevoed. Ik was zo opgebrand toen ik net begon met het schrijven van Quicksilver dat de beslissing werd genomen om het te schrijven, omdat ik me zo voelde. Ik voelde me erg blasé en uitgeput. Ik schreef al zo lang in één specifiek genre. Ik weet nu dat ik dingen af ​​en toe moet veranderen, gewoon om mezelf een beetje meer motivatie te geven, als een palet cleanser. Gewoon iets anders schrijven dan wat ik al schreef. Ik heb 10 jaar lang Dark Romantasy geschreven, sinds 2014, en 10 jaar is een lange tijd. Daarvoor schreef ik YA fantasy en Paranormal Romance. Dus ik wilde altijd weer YA, paranormale dingen en fantasy schrijven, omdat ik van wereldopbouw houd. Dat is mijn favoriete ding om te schrijven. Ik heb het heel lang gemist. Dus toen ik Quicksilver schreef, voelde het alsof het me weer wakker maakte. Ik had het gevoel dat ik mijn passie weer had gevonden. Ik denk daarom dat Quicksilver vol zit met mijn enthousiasme, omdat ik zo blij was om weer zo te kunnen schrijven. Ik heb gewoon genoten van elke seconde van het schrijven van dat boek. Elke dag was zo'n genot om ervoor te gaan zitten omdat ik het gevoel had dat ik op avontuur ging met mijn vrienden. Het was gewoon zo lonend.
Ik weet dan ook niet of Saeris' trauma per se verband houdt met mijn burn-out. Mijn doel was, toen ik begon met hoofdstuk één van dat boek, om mensen echt te benadrukken en te profileren wie Saeris was in dat allereerste hoofdstuk. Ik had een taak voor me, ik wilde dat ze wisten wie ze is. Haar verleden was traumatisch. Ze had haar moeder verloren, ze was verantwoordelijk voor de zorg voor haar broer. Ze was een vechter, ze was bereid offers te brengen en gevaarlijke dingen te doen voor de mensen om wie ze geeft. Ze was brutaal en had een slechte houding en al die dingen klopten. Dus ik heb echt veel tijd besteed aan het bedenken hoe ik de verschillende elementen van haar persoonlijkheid en wie ze was als persoon kon introduceren, dat op papier kon zetten, zodat het niet voelde als een infodump.

2 - Hoe heeft je burn-out de personages of thema's in het boek gevormd?

Ik denk niet dat mijn burn-out direct iets in het boek heeft beïnvloed, behalve zoals ik zeg. Het voelde als een opluchting van de burn-out, omdat ik voelde dat deze opwinding de hele tijd in me opborrelde. De burn-out is op een bepaalde manier weg. Het heeft me helemaal nieuw leven ingeblazen. Ik had het gevoel dat mijn enthousiasme voor mijn taak als auteur terug was. Mijn passie, het was zo'n opluchting. De personages zaten al heel lang in mijn hoofd omdat ik sinds 2017 aan dit verhaal heb zitten brainstormen. Het speelde zich gewoon af in mijn hoofd door de jaren heen, alsof ik er nooit aan was begonnen. De personages zelf kwamen naar me toe, zeg maar. Ze zijn heel visceraal, zitten echt in mijn hoofd. Het klinkt gek. Veel auteurs klinken altijd helemaal gestoord als ze zoiets zeggen. Het is logisch in onze hersenen. In mijn hoofd en in jouw hoofd zou het logisch zijn. Ik denk dat een normale lezer zoiets heeft van, waarom? Ze zijn gek, ze zijn knettergek. Ik wist echt wie ze waren voordat ik ging schrijven. Ik wist hoe hun sterke en zwakke punten op elkaar inwerkten en hoe hun interacties zich zouden ontwikkelen. Ik wist echt precies wat hun motivaties waren en wat ze op een bepaald moment wilden. Dus dat hielp echt om ze vorm te geven. Wat hun pad zou moeten worden.

3 - Je deelde op Instagram dat je bijna stopte met het schrijven van Quicksilver vanwege voortdurende obstakels. Kun je ons vertellen over deze hindernissen en hoe je ze hebt overwonnen?

Het kwam niet door Quicksilver dat ik bijna stopte met schrijven. Het was voordat ik begon met het schrijven van Quicksilver. In die specifieke post verwees ik naar een paar jaar voordat ik startte met Quicksilver. Ik had een paar boeken in verschillende series geschreven. En een van de laatste boeken die uitkwam, was boek vier in de serie. Het was een soort reünieboek. Ik had echt moeite om alle stukjes van deze drie afzonderlijke personages samen te voegen in een kort boek, ik denk dat het boek ongeveer 80.000 woorden was, dus het was een beetje kort. Toen ik het uitbracht, had je een uitvalpercentage. Elke keer dat je een boek uitbrengt, verlies je een klein percentage van een lezerspubliek, gewoon vanwege het leven. Ze gaan andere dingen lezen, wat dan ook. Dus tegen de tijd dat ik dat boek uitbracht, was het lezerspubliek er niet zo groot voor. Ik classificeerde het daarom niet als een groot succes.
Toen kwam er een boek uit met de titel Requiem, waar ik absoluut gek op was en waar ik zo trots op ben. Ik had het destijds rechtstreeks uitgebracht op Amazon. Toen ik mijn boek uitbracht, was er een probleem met dat platform. Ik weet niet precies wat er gebeurde, maar alle ranglijsten waren voor gedurende twee weken in de war. Veel auteurs kregen geen ranglijsten. Dat ondermijnde mijn release, want het gebeurde op de dag dat het uitkwam. Als je zelf publiceert en een boek uitbrengt via Amazon, is die eerste releaseweek zo essentieel voor de prestaties van het boek naarmate het vordert. Omdat het Amazon-algoritme het niet stimuleerde, kochten mensen het niet. Er kwamen geen recensies, zoals normaal gesproken het geval is. Het boek verdween gewoon in de ether. Het verpletterde me, omdat ik ook mijn hart en ziel in dat boek had gestoken. Ik hou echt van dat boek. Ik was, om eerlijk te zijn, behoorlijk depressief. Ik dacht lange tijd: wat is het nut hiervan? Ik werk zo hard, zo lang, en dan gebeurt er in de week dat ik iets loslaat, iets waar ik geen controle over heb waardoor je elke winst verliest. Ik speelde toen een hoop dingen door mijn hoofd. Ik voerde gesprekken met mezelf, zoals: is het de moeite waard om hiermee door te gaan als ik zo hard blijf werken? Als ik alles wat ik heb erin steek, en het dan gewoon voor niets is? Het was niet voor niets, want ik heb dat boek nog steeds en het is nog steeds een goed boek. Je hebt er nog steeds ervaring uitgehaald. Maar op dat moment was het hartverscheurend.
Dat zijn de paar dingen die echt gebeurd waren voordat ik begon met het schrijven van Quicksilver. Ik moest gaan schrijven en ik dacht: oké, als ik ga stoppen met schrijven, dan wil ik dat ene boek schrijven waar ik al jaren van droom. Dus ik ging zitten en schreef Quicksilver en ik ben zo blij dat ik dat gedaan heb.

4 - Zowel de lezer als Saeris hebben tijd nodig om te wennen aan Kingfisher. Hij is in het begin niet bepaald aardig. Zijn de karakterdynamieken geïnspireerd door echte mensen?

Nee, ik stop nooit mensen die ik ken in boeken. Die vraag krijg ik vaak. Nee, dat doe ik niet en nee, hij was niet erg aardig. Hij was behoorlijk grof, arrogant en het was een beetje een punk. Dat was opzettelijk, het is tenslotte geen verhaal van vijanden die geliefden worden. Het is op een bepaalde manier logisch. Dat zou altijd zo zijn, maar naarmate je verder leest, en je steeds meer ziet van wie hij echt is, een beetje door zijn houding heen prikt, dan begin je te begrijpen wat hij heeft meegemaakt, dat hij alles wat hij heeft opgegeven en opgeofferd voor de mensen om wie hij geeft. Dan begrijp je dat hij eigenlijk behoorlijk kwetsbaar is, en dat hij zichzelf ook behoorlijk beschermt in het verhaal. Maar ik vind de humeurige King Fisher leuk. Er is een moment dat je hem leuk begint te vinden, je realiseert je dat hij op een bepaalde manier om Saeris begint te geven. In boek twee leer je hem echt beter kennen. Hij is moeilijk, omdat er zoveel geheimen waren die hij bewaarde en onthulde in het boek. Over wat er met hem aan de hand was en wat zijn deal in het geheel was. Het is moeilijk om hem echt te leren kennen als personage. In boek twee zie je echt de lagen waarvan je weet dat ze worden afgepeld, en je leert hem echt kennen wie hij is. Ik heb er gewoon zoveel plezier in gehad om hem te schrijven. 

5 - Hoe heb je de ontwikkeling van je personages ervaren? Hebben ze je verrast tijdens het schrijfproces?

Carrion verrast me altijd. Hij is een wildcard. Hij doet gewoon zijn eigen ding. Ik heb plannen voor Carrion, maar dan haalt hij ze ergens anders vandaan en gaat hij zijn eigen ding doen. Ik wist dat hij een interessant personage zou worden. Ik wist dat hij veel luchtigheid zou brengen in serieuze situaties, zoals een beetje luchtigheid en gelach in echt gespannen momenten die heel erg zwaar konden zijn. Hij maakte die momenten luchtiger. Dat is superleuk om te schrijven, en ik vind het gewoon geweldig dat je nooit weet wat er uit zijn mond gaat komen. Dat is ook een ding. Ik heb op een gegeven moment mijn kont eraf gelaten vanwege hem, omdat ik dacht: echt kerel? Ik weet dat hij zo'n slechte jongen is, maar ik vind het geweldig dat hij leuk is. Ik vind het geweldig om over hem te schrijven. Ik ben ook constant verrast door wat ik met Kingfisher mag doen, omdat hij zo complex is en er zoveel verschillende lagen in hem zitten. Ik mag veel coole dingen doen met zijn personage, want er zitten echt lagen in hem, wat betekent dat hij bezitterig en een klootzak kan zijn, maar dan zijn er ook echte momenten van kwetsbaarheid en emotie bij hem. Hij is niet bang om emotioneel te zijn en hij is niet bang om kwetsbaar te zijn bij Saeris. Hij is een heel sterk alfa-mannelijk personage. Hij is oké met het feit dat hij niet bang is om emotioneel te zijn of emoties te hebben, te huilen, dingen waar veel mannelijke personages in deze verhalen zich misschien voor afsluiten, omdat ze te alfa zijn. Hij is gewoon altijd zichzelf, wat ik geweldig aan hem vind, en ik hou van Saeris omdat je weet dat ze heel betrouwbaar zelfverzekerd is. Ze is behoorlijk slim, ze doet geen domme dingen om het dingen doen. Ik schrijf graag, ik vind het geweldig om al die personages te schrijven, ze hebben allemaal hun eigen kleine iets dat hen maakt tot wie ze zijn en ik hou van hun achtergrondverhalen.

6 - Is er een personage in Quicksilver dat jouw persoonlijkheid het beste weerspiegelt?

Ik probeer altijd te zeggen, oh, ik wil niets van mezelf in een boek stoppen, maar dat is onmogelijk. Weet je, ik heb het geschreven. Het is allemaal ik, echt. Je kunt het niet vermijden. Nee, het is gewoon hoe het is, alsof er een beetje van mij in elk personage zit omdat ik het heb geschreven. Zo gaat het gewoon. Ik zou graag denken dat ik een aantal van de kwaliteiten heb, die deze personages hebben. Ik zou bijvoorbeeld willen denken dat ik een goede vriend ben en loyaal, en loyaal aan een personage waar ik van hou, en dat ik fel en onafhankelijk ben en van alle dingen hou. Dus ik weet het niet. Het is een lastige. Het is een lastige voor alle schrijvers. We stoppen er allemaal iets van onszelf in.

7 - De wereld van Quicksilver heeft opvallende thema's: waterschaarste, selectief fokken en zelfs moord als kunstvorm. Zijn dit thema's die je persoonlijk hebben getroffen, of waren het elementen die de wereldopbouw verrijkten?

Goede vraag. Ik heb daar ook over nagedacht. Er zijn bijvoorbeeld heel veel politieke thema's in het boek die belangrijk voor me zijn. In de realiteit, water is een ding in deze tijd. Het gaat ook over onderdrukking en controle. Er zijn veel voorbeelden en gevallen in de politiek, waarbij veel dingen gebeuren in de wereld op dit moment. Het is lastig om over politiek te praten, dus ik probeer het te vermijden. Ik bedoel, er zijn duidelijk een aantal heel politieke thema's in mijn boeken. Onderdrukking is een groot thema in Quicksilver. Het is duidelijk dat Saeris' voornaamste doel, naast het zorgen voor haar broer, haar volk helpen is, en Madra ten val te brengen. Madra is gewoon een vreselijk boegbeeld dat haar volk uithongert. Ze steelt van hen en laat ze in de goot leven. Het is absoluut een ding. Het zal je de adem benemen, denk ik. Het zal ons allemaal de adem benemen, omdat het oneerlijk is. Zo worden de meeste fantasieën ook geschreven. Er is altijd een vorm van herkenning. Conflict, onderdrukking. Al die dingen.

8 - De duistere en gewelddadige aspecten van het boek vallen op, zelfs binnen het genre Dark Romance. Sommige personages hebben een hard lot gekregen. Denk je dat ze kregen wat ze verdienden?

Absoluut. Ik haat die gewelddadige aspecten. Ik schrijf liever gevechtsscènes. Het is zo leuk. Ik ben een groot fan van Lord of the Rings. Ik hou van de gevechtsscènes in al die films en ook in de boeken. Het lezen ervan in de boeken is gewoon echt, het geeft me kippenvel. Ik schrijf gewoon graag grote gevechtsscènes. Ik ben een voorstander van het onthoofden van mensen als ze vreselijk zijn.

9 – Een gevalletje “off with his head”?

Nee, dat is vreselijk. Schrap dat. Zeg dat niet. (Lachend) Gewoon... Ja. Nee. Je weet wel wat ik bedoel. In een verhaal, als de slechterik absoluut verschrikkelijk en gemeen en afschuwelijk is, dan denk ik dat het geen kwaad kan als ze een bloederig einde krijgen. Het geeft ook meteen een interessante wending. Wat zit er in hun hart? Ze zijn slecht, dat is duidelijk, maar... Nee, ik schrijf gewoon graag vechtscènes en gevechtsscènes. Ik vind het echt leuk om het op papier te zetten. Het is gewoon alsof ik het altijd in mijn hoofd zie afspelen.

10 - Ik vond de insteek van metalen, smeden en alchemie in het magische systeem geweldig, concepten die niet vaak aan fantasy en magie worden gekoppeld. Wat inspireerde je om metaalbewerking met magie te verbinden?

Ik ben altijd al gefascineerd geweest door alchemie. Het is zo interessant voor me. Ik heb er veel onderzoek naar gedaan, gewoon voor mijn eigen plezier. Gewoon omdat het zo intrigerend is. Toen ik wist dat ik een fantasy-serie ging schrijven, en ik begon na te denken over mijn magische systeem, was het voor mij duidelijk dat het op alchemie gebaseerd zou zijn. Dat sloot aan bij het feit dat ze metaalbewerker zou worden, en dat ze in staat zou zijn om te manipuleren, een soort vreemd vermogen zou hebben om metaal te beheersen, en hoe het werkte met het Quicksilver zelf. Het was gewoon zo helder in mijn hoofd op het moment dat ik begon met het uitwerken van dit thema. Oorspronkelijk dacht ik dat het spiegels in Quicksilver zouden worden. Dat idee kwam tot leven door de spiegeling. Maar toen dacht ik gewoon, nee, ik wil dat het Quicksilver zelf het levende, voelende, soort van een griezelig bijna- ding is. Het leeft op zichzelf. Dus dat veranderde. Toen wilde ik natuurlijk dat Saeris een vechter en een rebel zou zijn, en bedreven met wapens. Ik dacht gewoon, man, als ze haar eigen wapens maakt, dan moet ze een soort smidsleerling worden. Het zou gewoon zo leuk zijn om te schrijven. Het gaf een leuk extraatje aan het verhaal. Ik heb nooit zoveel alchemie in het magiesysteem gezien. Dat intrigeerde me.

11 - Je hebt onlangs aangekondigd dat Quicksilver wordt verfilmd als Netflix-film. Als budget geen probleem was, wie zou dan jouw droomcast zijn?

Oh, mijn droomcast. Ik krijg die vraag altijd. En het is zo moeilijk, want toen ik het boek schreef, hield ik van Timothee Chalamet en ik hield ik van Adam Driver. Dus in mijn hoofd was hij gewoon deze combocreatie die ik bedacht. Er is niemand in leven die dat persoon is. Dus ik weet het niet. Het is zo moeilijk. Ik vind het geweldig om te zien wie andere mensen zouden casten. Ik zie dat veel op TikTok. Ik zie dan veel mensen Henry Cavill zeggen. Ik denk dan, ah, hij gaat het niet doen. Er is een scène op TikTok en die zou herkenbaar moeten zijn. Oh, dat is Saeris en dat is Kingfisher. Ik vind het geweldig om te zien.
Voor Saeris wordt het denk ik Phoebe Tonkin. Ze zat in The Originals, de CW-show die leek op de Vampire Diaries. Ze was geweldig, al is ze nu iets te oud om Saeris te spelen. Maar ze is gewoon fantastisch. Ik vind haar geweldig. En voor Kingfisher is het zo moeilijk. Ik weet wie ik geweldig zou vinden. Ik weet wie ik zou kiezen, maar ik kan het niet zeggen.

12 – Tenslotte, je dacht ooit dat je het verhaal van Saeris en Kingfisher nooit zou kunnen vertellen. Beschouw je Quicksilver als het hoogtepunt van je carrière, of heb je nog iets groters in petto? Met andere woorden: wat volgt?

Oh, ik vind die vraag geweldig. Dit was het verhaal dat al zoveel jaren in mijn hoofd rond dwarrelde. Maar ik wilde dit verhaal in het bijzonder echt kunnen schrijven, omdat ik er al zo lang van droomde. Het is 10 jaar, een heel decennium. Nou ja, 2017. Ik bedoel, bijna een decennium.
Ik heb een bestand op het bureaublad van mijn computer, dat vol staat met plotlijnen van boeken. Als er iets bij me opkomt, denk ik: oh mijn God, dit moet ik opschrijven. Dan zal ik alle toetsen van mijn toetsenbord daarvoor bewerken. Uiteindelijk krijg ik een schets van ongeveer 5000 woorden. Die werk je het uit en denk je: wat zat er in me toen ik dit schreef? Vier kopjes koffie! Er staan ​​zoveel projecten in die map waar ik echt van hou. Ik kan niet wachten om die te schrijven. Ik heb veel geluk wat dat betreft. Deze dingen komen gewoon naar me toe als ik onderweg ben. Ik word altijd geraakt door, “oh mijn god, dat zou zo cool zijn”. Ik schrijf nu graag romantiek, maar ik wil altijd iets nieuws proberen, iets anders. Op een gegeven moment in de toekomst zou ik graag High Fantasy, Sci-fi, misschien zelfs een misdaadthriller willen schrijven. Je bent een schrijver die alle genres wil verkennen, of niet. Ik wil blijven groeien en blijven leren en blijven uitvinden hoe ik verschillende verhalen kan vertellen en dingen interessant kan houden voor mijn lezers. Dat is mijn doel. Ik kan echter geen horror doen, omdat mijn hersenen zich iets te duidelijk kunnen voorstellen dat iets angstaanjagend is. Ik ben een grote baby. Ik kan het niet. Ik kan nog niet eens Stephen King lezen. Ik vind hem een ​​geweldige schrijver, maar ik ben nog te veel een baby om het te lezen. Hij heeft een aantal geweldige boeken geschreven, zoals Stand By Me en The Shawshank Redemption. Hij is een man van dat type. Hij is ook erg productief. Ik ben altijd zo onder de indruk van hoeveel boeken hij schrijft. Het is gek hoe snel hij dat doet.
Ik heb natuurlijk nog twee boeken in deze serie die ik heb toegezegd. Ik zou graag twee boeken met bij-personages schrijven, maar we zullen zien hoe dat gaat. Daarnaast heb ik een standalone waar ik erg enthousiast over ben. Ja, een standalone is het volgende. Misschien schrijf ik die tussendoor, tenminste, als mijn schrijfschema het toelaat. Misschien schrijf ik die tussen Brimstone en het volgende boek, maar we zullen zien hoe dat gaat. Ik ben er hoe dan ook erg benieuwd naar en ik kijk ernaar uit.

Saskia Boree