Het is een koude, maar droge winterdag wanneer we spreken met Eric Bakker. Aan het tafeltje in de hoek van Brasserie Goeie Louisa zit de 59-jarige auteur uit Limmen. Onze laatste ontmoeting stamt alweer uit de zomer van 2022. Eric Bakker, voor lezers beter bekend onder het pseudoniem Era Richmen, is het brein achter de succesvolle boekenreeks over de Amerikaanse geheim agent Jim Matteos. Op 10 oktober verscheen het derde boek in de reeks getiteld Het Vicarius Genootschap. Met een gemiddelde beoordeling van 4,71 sterren uit tientallen lyrische recensies op Hebban is Eric Bakker in de wolken. Maar als de echte perfectionist die hij is zoekt hij altijd naar verbetering.

Hoe perfectionistisch hij is wordt al snel duidelijk: “Ik stel zeer hoge eisen aan mezelf en stop ontzettend veel tijd in mijn boeken. Daarin kan ik best wel obsessief zijn. Positieve recensies geven mij heel veel energie, maar als ik tien goede reviews krijg en één slechte, dan blijft die negatieve recensie toch het meest hangen. Waar dat aan ligt? Ik heb geen idee. Misschien aan mijn ingebakken gevoel dat het nooit goed genoeg is.  Overigens kan ik wel goed omgaan met kritiek. Ik bekijk juist alle recensies met veel aandacht, omdat ik altijd op zoek ben naar verbetering. Waar ik echter niet tegen kan is een negatieve recensie die niet wordt onderbouwd. Want hoe kan ik mezelf verbeteren als ik niet weet wat er te verbeteren valt?” 

Gelukkig oogst Het Vicarius Genootschap veel lof. Wat dat met hem doet? “Ik wil dat mijn werk mensen raakt, dus als dat lukt, maakt me dat heel trots. En omgekeerd raakt het mij als iemand schrijft dat het boek iets met hem of haar heeft gedaan. Ik zie dat als een bevestiging dat ik op de goede weg ben en die lovende woorden motiveren mij om met frisse energie een nieuw boek te schrijven.”

De gemene deler in veel van die recensies is het oordeel dat Het Vicarius Genootschap het beste boek in de reeks tot dusver is. Wat vindt hij daar zelf van? “Je bent zo goed als je laatste werk zeggen ze. De teller begint elke keer weer op nul. Maar ik denk dat dat ook goed is, want dat is voor mij een drijfveer om wederom het beste uit mezelf te halen. Het is lastig om over je eigen werk te zeggen welk boek beter is dan de ander. Maar ik denk wel dat Het Vicarius Genootschap meer uitgebalanceerd is. Ik krijg weleens te horen dat lezers mijn eerdere boeken in de reeks een tikje over de top vinden met een hoog James Bond-gehalte. Daarom heb ik in mijn nieuwste boek geprobeerd de personages meer centraal te zetten en het boek minder actiegedreven te maken. Dat heeft goed uitgepakt denk ik. Dus ja… ik denk dat ik die mening met mijn lezers deel.”

Maar hoe komt het dat zijn nieuwste boek dusdanig de juiste snaar raakt? “Ik heb vanaf het eerste boek in de reeks een schrijfcoach in de arm genomen en ik merk dat die samenwerking steeds meer vruchten afwerpt. Zij ziet mijn blinde vlekken en geeft ongezouten feedback, waardoor ik stappen in mijn ontwikkeling als schrijver heb kunnen zetten. Ik denk dat het me bij Het Vicarius Genootschap nog beter gelukt is om in het hoofd van mijn hoofpersonage Jim Matteos te kruipen. Voor mijn volgende boek ga ik overigens een andere kant op en ligt er een uitdaging om nog dieper te gaan.” Daarover later meer… 

“Het schrijven helpt mij een beter mens te zijn.”

De kunst van deceptie 

In zijn vorige gesprek met ThrillZone moest Eric duidelijk iets van het hart. Hij gaf aan enorm te worstelen met de vraag wat nu wel en niet waar is en welke informatie je nog kunt geloven. Een thema dat ook weer sterk naar voren komt in Het Vicarius Genootschap. Wat leidt tot de vraag of dit gevoel sterker is geworden in de afgelopen twee jaar… 

“Met alle dingen die er nu in de wereld spelen is die struggle helaas wel erger geworden. In de afgelopen twee jaar hebben de spanningen tussen Israël en Palestina én Rusland en Oekraïne natuurlijk een kookpunt bereikt. In Amerika blijft het onrustig… Ik denk dat ons in bepaalde situaties van beide kanten een bepaalde waarheid wordt voorgespiegeld, terwijl er denk ik geen absolute waarheid is. Er zitten altijd twee kanten aan een verhaal, maar het lijkt erop dat de partij die beschikt over de meeste middelen om hun standpunt kracht bij te zetten ook degene is die het grote publiek voor zich wint. Ik worstel daar enorm mee, maar ik wil me daar niet te veel door laten frustreren, want anders word ik somber. En dat zou zonde zijn, omdat er zoveel mooie dingen zijn op deze wereld om van te genieten.”

Voor veel auteurs heeft schrijven iets therapeutisch. Heeft het schrijven ook een helend effect voor hem? “Jazeker, ik merk dat ik mijn frustraties daar wel in kwijt kan. Verschillende personages dienen als spreekbuis voor mijn worstelingen en kritische noten, zonder dat ik de bedoeling hebt veroordelend te zijn en/of een bepaald standpunt in een kwestie te willen innemen. Ik wil slechts mensen aan het denken zetten en iedereen moet zijn eigen mening maar vormen. Het schrijven helpt mij in ieder geval een beter mens te zijn, omdat ik de worstelingen, vragen en onzekerheden waar ik mijn personages mee laat dealen ook aan mezelf spiegel. Zo kijk ik regelmatig ‘s avonds in de spiegel om te bepalen of ik vandaag wel de persoon ben geweest die ik had willen zijn.”

“Het is ook weleens leuk om je eigen duistere kant naar boven te halen.” 

Slaven van de dood 

Eric Bakker is een rustig mens. Beschaafd, welbespraakt en evenwichtig. Een man waarvan je verwacht dat hij ’s avonds na een lange dag hard werken gaat zitten in fauteuil met een goed glas wijn in de hand, met klassieke muziek op de achtergrond. Wat je niet verwacht is dat deze man een groot fan is van heavy metal. Muziek is dan ook een grote inspiratiebron voor hem…

Welke nummers stonden aan tijdens het schrijven van Het Vicarius Genootschap? En hoe hebben deze nummers jou geholpen het boek verder vorm te geven? “Powerslave van Iron Maiden. Dit nummer roept de vraag op of we een slaaf zijn van de dood. Dat zette mij aan het denken; wat nou als je de dood kunt overwinnen en daardoor niet langer een slaaf van de dood bent? Deze vraag legde de basis voor de leider van Het Vicarius Genootschap en tevens de main villain in het boek.” 

De dood en sterfelijkheid zijn thema’s die als een rode draad door de Jim Matteos-reeks zijn verweven. Het is ook een onderwerp dat Eric persoonlijk raakt. Al het dood en verderf dat hij in de wereld ziet en het feit dat hij in zijn leven naasten aan de dood heeft moeten afstaan, doet zichtbaar iets met hem. De wereld kan soms duister zijn en dus streeft hij na op sommige vlakken een lichtpuntje te zijn. Daarom gaan alle opbrengsten van zijn verkochte boeken naar de goede doelen Dream4Kids en AYA Jong & Kanker Foundation. 

Eric vertelt er meer over: “Ik vind het heel mooi dat ik mijn passie kan inzetten om iets goeds te doen. Ik heb lang nagedacht over de vraag hoe ik anderen kon helpen. Ik ben blij dat dit het schrijven is geworden. Het feit dat ik alle royalty’s doneer aan goede doelen, is een extra stimulans om een zo’n goed mogelijk product af te leveren. Want daardoor is de hoop dat mijn boeken een succes worden alleen nog maar groter geworden. Ik krijg weleens de vraag of ik nog steeds alle opbrengsten zou doneren als mijn boeken in Nederland bestellers worden. Het antwoord is en blijft ‘ja’.” 

In het dagelijks leven is Eric dus het liefst de good guy, maar in Het Vicarius Genootschap introduceert hij een nieuwe, meedogenloze schurk met een verdorven gedachtegoed. Hoe kunnen zulke verknipte hersenspinsels uit dezelfde persoon komen die al zijn opbrengsten weggeeft aan goede doelen?  “Elke actiethriller heeft een unieke bad guy. Dus ik wist toen ik begon aan Het Vicarius Genootschap dat ik een nieuwe slechterik moest creëren dan die in de voorgangers voorkomen. Het was alleen de vraag hoe ik dit personage zou gaan vormgeven en hoe extreem die kon worden. ‘Helaas’ kon ik genoeg inspiratie halen uit het echte leven. Ik zou zelf nooit zo willen worden, maar het is ook weleens leuk om je eigen duistere kant naar boven te halen.” 

“Voor mijn volgende boek ga ik een creatief uitstapje maken.”

Jim Matteos in de wachtkamer 

Het Vicarius Genootschap is in oktober 2024 verschenen en dus mag Eric met recht nog even van zijn succes genieten. Maar natuurlijk is iedereen die fan is van zijn werk benieuwd naar zijn volgende project. Zijn antwoord is allesbehalve teleurstellend: “Voor mijn volgende boek ga ik een creatief uitstapje maken. Ik neem voor nu afscheid van de actiethrillers en de Jim Matteos reeks en ben bezig aan een psychologische thriller met twee vrouwelijke hoofdpersonages. Het ene personage is een hoogbegaafde 17-jarige jonge vrouw die een trauma moet verwerken en het andere personage is een privédetective die in de zaak van de jonge vrouw duikt. Ik heb de ambitie om er een reeks van te maken, dus het ligt in de lijn der verwachting dat ik ook een tweede boek ga schrijven met deze privédetective in de hoofdrol. Tegelijkertijd probeer ik al nieuwe ideeën in mijn hoofd te laten ontstaan om de Jim Matteos reeks weer verder uit te breiden.” 

Om van een actiethriller naar een psychologische thriller te gaan is een even grote uitstap als een slager die een vegetarisch restaurant bezoekt. Als dat al niet genoeg uitdaging is, verruilt Eric ook nog eens geheim agent en machoman Jim Matteos voor twee vrouwelijke hoofdpersonages. Toch voorziet hij geen problemen: “Ik denk dat ik me wel kan inleven in deze nieuwe personages, omdat ik denk te weten waarin wij mannen tekortschieten. Dus dat gebruik ik dan ook om daar dan vervolgens vanuit een vrouwelijke invalshoek op te reageren.” Hij lacht: “Ik heb gelukkig een vrouwelijke schrijfcoach die ook daarin een prima sparringpartner zal zijn en anders word ik wel gecorrigeerd door mijn eigen vrouw. Ik denk dat het sowieso altijd een uitdaging is om je te verplaatsen in een nieuw personage. In mijn ogen komt er vooral veel inlevingsvermogen bij kijken.”

Op de vraag of hij deze wisseling van genre niet spannend vindt, antwoordt hij: “Ik hoop dat de mensen die mijn Jim Matteos boeken waarderen niet alleen fan zijn van de actie en het personage, maar dat ze ook fan zijn geworden van mijn manier van schrijven.” 

Het antwoord op die vraag zal nog even op zich moeten laten wachten. ThrillZone is in ieder geval fan van Era Richmen én vooral ook de persoon Eric Bakker. En iedereen die hem beter kent, zal ongetwijfeld dat sentiment met ons delen.