Onlangs verscheen Gladiator, de nieuwste thriller van de Deense auteur Jens Henrik Jensen. Hij is bekend van zijn Oxen-boeken, waarmee hij al jaren hoge ogen gooit. Tijd om hem wat vragen stellen!

Vertel ons eens, wat moeten onze lezers écht nog over je weten?

Nou, eigenlijk niets…behalve dat alleen het verhaal én het talent om het te vertellen tellen. Maar, ik vind het zelf ook wel fijn, als ik een boek lees, dat ik weet wie de auteur is. Ik ben een opgeleide journalist, dus ik ben het gewend om informatie te zoeken en onderzoek te doen. Ik ben getrouwd, heb twee jongen van 11 en 13 en mijn hobby is voetbal.

De Oxen-reeks gaat al een tijdje mee. Wat zorgde ervoor dat de serie van start ging?

In 2010 werkte ik met een oorlogsveteraan als bijpersonage in twee eerdere boeken. Ik vond dat karakter zo interessant, dat het ervoor zorgde dat Oxen als hoofdpersonage terugkwam. Hij voelt als een personage dat iets belangrijks heeft te vertellen.

Hoe ontwikkelde Oxen zich in jouw hoofd?

Oxen groeide en groeide gedurende de jaren. Ik dacht er eerst aan om een trilogie aan hem te wijden. Maar ik realiseerde me dat ik nog niet klaar was met hem. Het belangrijkste voor een auteur, althans dat vind ik, is dat het hoofdpersonage een uitdaging blijft. Oxen was én is nog steeds een grote uitdaging voor mij. Op een bijzondere manier zou je kunnen zeggen dat Oxen groter is gegroeid dan Jensen. En dat vind ik trouwens prima…

Hoe ontwikkelt hij zich in de serie?

Iedereen die de reeks leest, ziet dat Oxen beetje bij beetje verandert. PTSS is er nog steeds, maar hij leert ermee leven. Hij komt daardoor steeds dichterbij een normaal leven. Tegelijkertijd groeit hij daardoor ook naar de belangrijkste persoon in zijn leven, zijn zoon Magnus.

Hoe krijg je als auteur de inspiratie om te schrijven?

Ik krijg mijn inspiratie overal vandaan. Ik lees veel, zoek van alles uit in de media, en berg dat op in mijn archief. Maar het belangrijkste is de inspiratie vanuit de moderne maatschappij. En daar vind je nieuws dat nog erger blijkt te zijn dan fictie.

Hoe ontwikkelde jij je als auteur ten opzichte van je debut De hondenmoorden?

O, dat vinden anderen vast makkelijker om te antwoorden. Het is naar mijn mening een beetje zoals wijn. Het wordt beter en beter gedurende de jaren. Het heeft te maken met zelfvertrouwen, ervaring en stabiliteit in je schrijfproces.

Waarom koos je voor een serie?

Een serie heeft een groot voordeel; je kunt de personage volgen en laten ontwikkelen gedurende de tijd en meer boeken. Het geeft de schrijver én lezer een verschillend perspectief en het is mijn ervaring dat lezers daarom graag series lezen.

Hoe pas jij in de Scandi-traditie dat is opgebouwd door Sjöwall en Wahlöö?

Nou, ik pas goed in die traditie omdat je in mijn boeken veel scepsis en kritiek richting de maatschappij vindt, evenals naar de mensen die aan de macht zijn. Dat kunnen zowel politici zijn, of mensen met geld.

Waarom is het genre zo populair?

Het genre is in de basis vrij simpel; de auteur neemt je mee in de duisternis en laat je achter in het licht. Misschien is dat een gevoel waar we allemaal van houden; we houden van de spanning, maar we vinden veiligheid en comfort ook belangrijk. We weten dat de auteur ons op het laatst redt.

Daarnaast heeft het genre naar mijn mening een grote bonus in zich en dat is dat je veel kunt leren van het alledaagse leven in de maatschappij. Oftewel; je kunt kennis vergaren over veel belangrijke dingen in het thrillergenre…