Interview: Marelle Boersma 2025

• 02 juli 2025
• Interview
• Marinus van de Velde

Interview: Marelle Boersma 2025

Marelle Boersma draait al heel wat jaren mee als thrillerauteur. Haar nieuwste boek heet Modelmoord. Hoog tijd om wat vragen op haar af te vuren!

20 jaar schrijverschap. Jij draait al even mee! Kun je één ding noemen wat je hebt geleerd van die 20 jaar, bijvoorbeeld in verschil tussen je eerste thriller en Modelmoord?

Ja, bizar om terug te kijken naar iets wat ooit als een wens begon. Nu draait mijn complete leven om het schrijven. Daarom is het natuurlijk heel moeilijk om maar één ding te noemen, want ik heb onnoemelijk veel geleerd. Maar als ik kijk naar mijn boeken, heb ik vooral mijn eigen stem ontdekt. Wat wil ik vertellen, waarom schrijf ik en welke lijn volg ik daarin. 

In het eerste boek was ik daar niet mee bezig, maar nu weet ik dat maatschappelijke misstanden zichtbaar maken mijn lijn is. Dit is wie ik ben: iemand die rechtvaardigheid hoog in het vaandel heb staan. Dus dit is nu ook de kern van mijn boeken. 

Hoe pak je de research voor een boek als Modelmoord aan?

Research is een belangrijk onderdeel voor me. Dat vind ik ook een van de leukste dingen om te doen, want zo leer ik zelf ongelooflijk veel over de onderwerpen waarover ik schrijf. Tijdens de research groeit mijn verhaal. Als je over medicatie als Ozempic wilt schrijven, ligt de keuze voor een personage al enigszins voor de hand: iemand die bezig is met afvallen en met haar uiterlijk. In dit geval koos ik voor een topmodel, die ik de toepasselijke naam Bo (van Bonita of Beau) gaf. 

Daarna zoek ik van alles uit wat hiermee te maken heeft. 

Ik heb zelf als fotografe gewerkt dus daar weet ik best wat van. Ik heb als sportduiker de onderwaterwereld verkend bij Malta, dat maakte een personage als duikinstructeur makkelijk. Maar hoe het leven van een topmodel eruit ziet? Ik had geen idee. Dan ga ik zoeken op Google, lees boeken over het modellenleven, bekijk documentaires en volg modellen op Instagram. Tijdens de research over de medicatie of het modellenleven kwam ik zaken tegen die mijn verhaal meer diepgang konden geven. Dat zijn mijn researchcadeautjes. 

Ook tijdens het schrijfproces gaat de research door, maar dan zijn dat vaak kleinere dingen, zoals hoe laat gaat de zon onder in juni op Malta? Waar ligt het politiebureau? Wat is een goede plek om van de klif te storten. Soms best bizarre vragen waar een ‘normaal’ mens zich niet druk om maakt. 😊

Je staat bekend om je ‘Ik vertrek’-thrillers. Wat fascineert je zo aan mensen die een nieuw leven in het buitenland beginnen?

Dit begon in de tijd dat ik zelf naar Portugal vertrok. Er zijn volgens mij veel mensen die dromen van een ander leven, maar er zijn maar weinig mensen die het aandurven om hun vertrouwde leven en al hun zekerheden achter zich te laten. Dat intrigeerde me. 

In elk van deze ‘Ik vertrek thrillers’ komen ook misstanden aan het licht, dus het was niet eens een grote stap opzij, het was meer een ander uitgangspunt. Er zijn namelijk zoveel verschillende wensen/manieren om te willen vertrekken uit Nederland. Denk maar in thrillertermen als: op de vlucht voor iemand (Ciao Sicilia), op zoek naar je roots (Terug naar Cornwall), wraak nemen op… (Het Moezelmeisje), het ontvluchten van slechte zorg (Engel van Sevilla). 

Natuurlijk maak ik het deze personages zo moeilijk mogelijk om te bereiken wat ze willen 😉

Veel van je boeken zijn gebaseerd op waargebeurde verhalen. Hoe ga je te werk om deze verhalen om te zetten in spannende fictie?

Dat is per boek verschillend, maar het allerbelangrijkste is grondige research. Wat ik altijd voor ogen houd is dat ik respectvol omga met de geschiedenis of de waargebeurde verhalen, door verschillende kanten van het verhaal te belichten. Hierdoor wordt het geen zwartboek. 

Iemand vertelde me dit na het lezen van ‘De lijst’: 

'Wat heb je het verhaal met respect geschreven. Je hebt deze zwarte geschiedenis zo mooi verwoord. Geen zwartboek; je doet recht aan het adoptieproces. Complimenten.’

Dan ben ik dus geslaagd in mijn opzet. Een groter compliment kan ik niet krijgen!

Hoe zorg je ervoor dat je lezers zich blijven inleven in je hoofdpersonages, zelfs als ze in extreme of onbekende situaties terechtkomen?

Ik zorg ervoor dat mijn personages gaan leven, zowel voor mezelf, maar vooral ook voor de lezers. Dat doe ik door ze als mens te beschouwen en laagje na laagje af te pellen tot ze me hun diepste geheimen toevertrouwen. Die diepgang zorgt ervoor dat lezers zich gaan herkennen (of iemand kennen die…) waardoor ze gaan meeleven. Zelfs als het de grootste slechterik ooit is. 

Heb je zelf ooit overwogen om te emigreren zoals je personages, en hoe zou jouw 'Ik vertrek'-verhaal eruitzien?

Dat hebben we inderdaad gedaan. Dat was ook de aanleiding van deze serie. We zijn eerst bijna 5 jaar naar Portugal verhuisd, en daarna nog een 2 jaar naar Frankrijk. En ja, ook onze eigen vertrek-verhalen zitten vol tegenslagen. Tegelijkertijd was het een prachtige tijd! Ik verlang er nog regelmatig naar terug. 

In hoeverre spelen maatschappelijke thema’s een rol in jouw boeken? Zoek je bewust naar onderwerpen met een actuele lading?

In hoeverre? Nou, 100%. Ik put inderdaad uit de actualiteit, maar het zijn vooral thema’s die mij als persoon raken, waarbij ik een diepe verontwaardiging voel. Dan weet ik dat dit het thema wordt voor een nieuw boek.

Je geeft ook schrijfcursussen en retreats. Wat is volgens jou de grootste valkuil voor beginnende thrillerschrijvers?

De grootste valkuil voor het schrijven van een thriller is als ze van tevoren niet nadenken over de structuur. Bij het schrijven van een thriller heb je die structuur nodig. Natuurlijk kun je eerst gewoon maar beginnen met schrijven, maar het helpt enorm als je op een bepaald moment wel weet hoe de structuur of de verteltrant wordt. Het is zo zonde als je veel tijd besteedt aan het schrijven en daarna heel veel moet aanpassen en schrappen. Beginnende schrijvers lopen daarom regelmatig vast. Dat is zo jammer!

Hoe ontwikkel je de spanning in je verhalen? Werk je volgens een vast stramien of laat je het verhaal zich organisch ontvouwen?

Wat ik nooit doe is een trucje toepassen. Ik hou ervan om mezelf uit te dagen en elke keer toch een ander type verhaal te schrijven. Dat maakt het vooral leuker voor mezelf, maar ik denk ook dat ik mijn lezers daardoor blijf verrassen. Het is nooit eenzelfde soort format. 

Wat is het moeilijkste boek dat je tot nu toe hebt geschreven, en waarom?

Mijn moeilijkste boek was Nobody, niet zozeer als structuur, want ik heb dit boek vrij snel geschreven. Het was vooral emotioneel het zwaarste boek om te schrijven. Het raakte me diep! 

Qua structuur was De lijst ingewikkeld om te schrijven, omdat ik recht wilde doen aan de geschiedenis. Ik heb maanden nagedacht en gepuzzeld voordat ik een krachtig plot had dat klopte met dit gevoel. 

Bij Modelmoord heb ik mezelf uitgedaagd met een ingewikkelde tijdslijn. Dat was nodig voor het verhaal, maar het heeft me behoorlijk wat zweetdruppeltjes gekost om de lijn stevig in de vingers te houden en toch een fijne twist op het einde te geven!

Heb je zelf favoriete thrillerschrijvers of boeken die jou inspireren bij je werk?

Ik lees op dit moment meer romans. Ik vind vooral de schrijfstijl en de onderwerpkeuze van Kristin Hannah erg mooi. Ik lees voor mijn ontspanning, niet om inspiratie te vinden. 

Kun je alvast een tipje van de sluier oplichten over je volgende project?

Ha! Goede vraag, maar best lastig om te beantwoorden als je nog maar net begonnen bent. 
Mijn nieuwe thriller heeft te maken met de uitdagingen waar jongeren tegenaanlopen en hoe hun ouders daarmee omgaan. Ik denk dat dit weer een enorm actueel gegeven is waar veel mensen in deze tijd mee worstelen, zowel de jongeren als de ouders. Wanneer durf je je kind los te laten en te vertrouwen dat het goed komt? En als kind: wanneer sla je de goede raad van je ouders in de wind, en kies je je eigen weg, ook al kan dat betekenen dat je een fatale fout maakt. Maar zoals gezegd: dit kindje moet nog groeien.