Het oorspronkelijke plan van A.G. Riddle was om een duologie te schrijven over de verwoesting van de aarde door toedoen van een buitenaardse entiteit, en hoe de mensheid hier mee zou dealen. Maar met het verlaten van de aarde en het zoeken naar een nieuwe, bewoonbare planeet wilde de Amerikaanse internetondernemer niet afsluiten, en dus besloot hij er nog een derde boek aan toe te voegen: De verdwenen kolonie.

Let op: deze recensie bevalt spoilers van de eerste twee delen.

Nu de mensheid de aarde noodgedwongen heeft moeten verlaten en een nieuwe, leefbare planeet lijkt te hebben gevonden, moet er een nieuw bestaan worden opgebouwd. De gevonden planeet, die de naam Eos heeft gekregen, bestaat voor de ene helft uit woestijnvlakte en de andere helft uit ijs. Tussen deze twee onleefbare gebieden bevindt zich een groene vallei, waar de kolonisten uit het schip Carthago (met daarbij James, Emma en hun gezin) zich vestigen. Van de kolonisten op het andere schip, de Jericho, dat kennelijk eerder is aangekomen, is geen spoor te bekennen. Alleen van hun vervallen nederzetting zijn nog enkele restanten te zien. Wat is er met hen gebeurd?

Het verhaal maakt vervolgens een sprong in de tijd. De kolonisten hebben een klein dorp opgebouwd, dat voorziet in hun levensbehoeftes. Waar Emma zich bekommert om het geluk en de veiligheid van alle bewoners, houdt James zich bezig met de verdwijning van de Jericho-kolonisten. Met een speciaal voertuig en de hulp van de androïde Arthur ontdekt hij enkele mysterieuze bollen, die een boodschap lijken te vertellen die de sleutel vormt tot hetgeen er gebeurd is.

Maar snel worden ook de Carthago-kolonisten geconfronteerd met de gevaren van Eos. Het dorp wordt overvallen door een heftige storm en komt daardoor oog-in-oog te staan met andere planeetbewoners: E-Rex, grote dinosauriërs met alle kenmerken van de op aarde uitgestorven Tyrannosaurus Rex. Tot overmaat van ramp zijn de grotten - waarin ze onder aanvoering van Emma zijn gaan schuilen – ook niet zonder gevaren en worden de bewoners getroffen door een vreemde (en dodelijke) ziekte. Opnieuw moeten James, Emma en de overgebleven teamleden alles op alles zetten om het bestaan van de mensheid te redden. Daarbij zullen de geheimen van Het Raster de oplossing vormen. Gaat het hen opnieuw lukken, en welke gevolgen heeft dat? Of zal onze soort voorgoed uitsterven?

De verdwenen kolonie is weliswaar een compleet ander verhaal, daar de verwoeste aarde is achtergelaten en een nieuwe planeet moet worden ontdekt, maar het kent dezelfde intensiteit en spanning als de voorgaande twee boeken. Het leest weer als een trein en maakt nieuwsgierig naar het onontdekte. Riddle moet wel oppassen dat hij niet in herhaling valt en hetzelfde trucje gebruikt om het verhaal spannend te houden. Opnieuw geraakt de bevolking namelijk in de problemen, dreigt er een voedseltekort en moeten er harde keuzes worden gemaakt om de kolonie te beschermen. Je zou toch mogen verwachten dat de overgeblevenen hebben geleerd van de situaties op aarde, en ze niet puur afhankelijk van het commandoteam zouden moeten zijn. Het is zelfs een beetje naïef hoe de mensen niet zelf beslissingen kunnen maken en zichzelf in veiligheid kunnen houden.

Toch valt er ook weer wat voor te zeggen, want men wordt blootgesteld aan geheel onbekende gevaren, die ze op aarde nooit eerder hebben meegemaakt. Een op hol geslagen vleesetende groep dino’s is niet eens het grootste gevaar, want de oorzaak van hun vlucht is nog veel gevaarlijker. En wat te denken van een grijsachtige substantie die in de veilig gewaande grotten wordt uitgestoten en een dodelijk virus onder de mensen verspreidt?

Nee, rust en veiligheid vindt men allerminst op Eos. Voor de kolonie een ramp, maar voor de lezers vermakelijke en boeiende kost.

Net voordat de lezer het enigszins bekende en herkenbare pad met plezier tot het einde bewandeld, neemt A.G. Riddle plots een onverwachte afslag, die een geheel nieuw licht op het verhaal schijnt. Je moet goed opletten om de verrassende wending in het verhaal niet te missen, en ook voor de technische aspecten die hier bij komen kijken, is het belangrijk scherp te blijven, maar het is werkelijk een briljante zet van Riddle. Eindelijk wordt het mysterie van Het Raster onthuld en worden – middels flashbacks – alle losse eindjes aan elkaar geknoopt. Hoewel het een enorme omslag in het verhaal is, past het uiteindelijk perfect en stijgt het energielevel naar het hoogtepunt.

Riddle gaat weer helemaal los en houdt de lezers aan de pagina’s gekluisterd. De verdwenen kolonie is het spektakelstuk die je als afsluiter van een trilogie mag verwachten. Het gevaar van herhaling lag op de loer, maar de auteur heeft dit met een geniale move teniet gedaan, en zorgt met een goed doordacht slot voor de juiste finale, met in de epiloog zelfs nog een mogelijke kiem voor een vervolg…

De Lange Winter-trilogie is een Science Fiction-reeks voor iedereen. Geen moment zul je je vervelen, want de constante actie en onverwachte wendingen zorgen voor het welbekende puntje-van-de-stoel-vermaak. Het is toegankelijk en origineel. En zo fijn dat de gehele trilogie direct beschikbaar is, en je dus niet hoeft te wachten op een volgend deel. Maar wel jammer dat het met De verdwenen kolonie nu tot een einde is gekomen. Of hebben A.G. Riddle en uitgeverij Iceberg Books mogelijk meer in het vat zitten? Laten we het hopen.