Wees niet bang
Wees niet bang
-
Serie
-
Auteur(s)
-
Uitgeverij(en)
-
Jaar van uitgave
-
Thrillzone score
-
Deel deze recensie
Robert Kett staat wederom centraal in de nieuwe thriller van Alex Smith, Wees niet bang. Robert Kett begint steeds meer te lijken op de ridder uit de Monthy Python-film, The search for the holy grail. Want ondanks al zijn verwondingen blijft hij maar stug doorgaan. Daarover later meer.
Wees niet bang is het vervolg op Doe niet open, het debuut van Alex Smith. Robert Kett wordt ingeschakeld als het lijk van een jonge vrouw wordt gevonden die aangevallen lijkt te zijn door een wilde hond. Hij komt er al vrij snel achter dat de wonden nooit door een hond maar door een mens gemaakt moeten zijn. Als er vervolgens een tweede lijk opduikt, nog bloederiger dan het eerste, weet hij dat hij aan de bak moet om de moordenaar te vinden.
Kett start zijn speurtocht voortvarend terwijl hij nog herstellende is van de wonden uit Doe niet open. Voor zijn drie dochters heeft hij een provisorische oplossing gevonden, maar dit blijft een hot item gedurende het gehele boek. Op het moment dat de dochter van Colin Care haar intrede doet, lijkt de rust op dit front wedergekeerd te zijn.
Net als in deel één lijkt het of Kett als een kip zonder kop rondstruint en van ingeving naar ingeving gaat. Hierbij valt op dat de basis van deze ingevingen soms zomaar uit de lucht komt vallen. Het eerste gedeelte van het boek kan dan ook niet echt boeien omdat er weinig lijn in te ontdekken is. Gaandeweg het boek neemt de spanning toe, nog steeds met gebrek aan logica, en lijkt hij op de goede weg te zitten.
Tijdens zijn zoektocht raakt Kett -natuurlijk- wederom gewond, maar hij blijft, net als de eerdergenoemde ridder gestaag door ploeteren. Dat gewond zijn en maar doorgaan is eerder lachwekkend dan heroïsch en haalt het verhaal in zijn geheel omlaag.
Wat wel goed gedaan is, is de plotwending op het eind. Die zie je als lezer echt niet komen. Kett ook niet, maar hij kreeg een brainwave en komt tot -wederom- een ingeving. Met zijn laatste krachten weet hij ook dit verhaal tot een goed einde te brengen en gaat, waarschijnlijk, nog zwaarder gewond, aan zijn volgende verhaal beginnen.
Alex Smith lijkt zoekende naar de juiste vorm om zijn verhalen rondom Robert Kett naar buiten te brengen. Er is nog steeds veel ruimte voor verbetering. Nu valt hij een beetje in de categorie; je houdt ervan of je vindt het verschrikkelijk. Oh ja, en het gemekker over de kwaliteit van de kopjes thee gaat ook vrolijk door. Je moet er maar van houden…
Toen ik het boek In Cold Blood van Truman Capote gelezen had was ik verkocht. Ik wilde meer boeken in dit genre gaan lezen. En dat is gelukt kan ik melden! Ik lees, als het even kan, iedere dag. Eerst alleen voor mezelf maar sinds 2020 ook als jurylid voor de Bronzen en Zilveren Vleermuizen van het Nederlands Thrillerfestival. Nu mag ik ook recenseren voor Thrillzone! Het verandert niets aan het plezier van lezen, wel krijgt het een extra laag, en dat is mooi.
Schrijf jouw recensie!