Het bloed van de elfen

• 19 november 2024
• Klassieke Fantasy
• Mads Bruynesteyn

Het bloed van de elfen

• Serie

  The Witcher

• Auteur(s)

  Andrzej Sapkowski

• Uitgeverij(en)

  Boekerij

• Jaar van uitgave

  2023

• Thrillzone score

  3
• Deel deze recensie

Het bloed van de elfen is het derde deel in The Witcher-reeks, geschreven door de Poolse Andrzej Sapkowski, en na de korte verhalenbundels De laatste wens en Het zwaard der voorzienigheid het eerste volwaardige en volledige verhaal met een voortlopende plotlijn. Deze focust zich rondom Ciri en uiteraard de Hekser Geralt van Rivia, waarvan we in de voorgaande boeken een kleine achtergrond hebben gelezen. 

Ciri is de kleindochter van koningin Calanthe, bijgenaamd de Leeuwin van Cintra. Na een bloedige strijd met het leger van Nilfgaard is het koninkrijk Cintra verwoest en ingenomen. Calanthe is dood, Ciri wist moederziel alleen te ontsnappen en is gevlucht. Nadat Geralt van Rivia haar middels hun gedeelde lotsbestemming gevonden heeft, brengt hij haar naar Kaer Morhen, het imposante en mysterieuze hoofdkwartier van alle Heksers, om daar de winter door te brengen. Ciri krijgt vechttrainingen, zwaardles en leert veel over de gebruiken van de Heksers. Ze ervaart hun gezelschap als prettig en sluit vriendschappen met enkelen van hen.

Volgens de voorspelling van de Heksers is Ciri van het oude bloed en is zij de Vlam die met haar gave de wereld voorgoed zal veranderen. Geralts taak is om haar te beschermen en te (bege)leiden naar haar bestemming. Wat deze bestemming is en hoe haar gave te ontdekken, is onbekend. Zodoende zwerven Geralt en Ciri gezamenlijk door het verscheurde land op zoek naar iemand die haar leert hoe ze zich haar magische gaven eigen kan maken en, vooral, te beheersen. Onderweg komen ze tal van – behulpzame en minder behulpzame – figuren tegen, en beleven ze allerlei avonturen. Uiteindelijk komen ze terecht bij de duistere tovenares Yennefer von Vengerberg, waar Geralt een bijzonder verleden mee deelt. Ook zij onderwijst Ciri en leert haar de geheimen van magie. Zal het hen lukken Ciri’s gaven te ontwikkelen en klaar te stomen voor de strijd met het onbekende gevaar dat de wereld bedreigt?

De twee boeken met korte verhalen hebben een goede basis gevormd voor dit oorspronkelijk eerste deel. De meeste personages zijn vertrouwd; de gebeurtenissen waarover gesproken wordt zijn bekend en de onderlinge verbanden zijn gesmeed. En toch doet ook dit verhaal aan alsof alles wordt klaargestoomd voor de daadwerkelijke hoofdlijn. Slechts de randen van de puzzel worden gelegd, maar de lastige stukjes zijn nog zoek, al zie je wel waar ze ongeveer moeten liggen. Ook de karakters ontplooien zich nauwelijks en varen voort op hun karaktertrekken van de voorgaande boeken. Vermakelijk is het wel, maar meer diepgang in hun persoonlijkheden is gewenst.

Wat Het bloed van de elfen interessant maakt is het stukje achtergrond van de gehele situatie. We lezen boeiende informatie over de oorsprong van de Heksers en hun ware doel op deze wereld. Ook de andere soorten worden uitgediept, waarbij vooral de elfensoort een buitengewoon pakkende achtergrond heeft. Dit maakt dat je door wilt lezen, omdat je nu de omvattende informatie hebt waarmee het verhaal duiding krijgt. 

De grimmige sfeer die Andrzej Sapkowski oproept, is typerend en kenmerkend voor de boeken. Het is een deel van zijn eigengereide stijl, waarmee hij een ander geluid in het vaak traditionele fantasygenre laat horen. Zijn wereldbouw en geweldig opgebouwde scenes, doorspekt met humor zijn een lust voor het lezende oog. De passage waarbij Geralt en Ciri zich noodgedwongen aansluiten bij een konvooi met enkele bekende dwergen, omvat precies waar Sapkowski voor staat: spanning, strijd, kennis over de wereld en volkeren, briljante dialogen en scherpzinnige wendingen.

De reeks, die mogelijk met nog meer delen wordt uitgebreid, heeft met dit derde boek een mooie aanvulling. Het bloed van de elfen mist de nodige diepgang, maar verbreedt de basis die gelegd was in de voorgaande delen. Sapkowski steelt wederom de show en toont zijn unieke schrijftalent andermaal. Hij geeft de lezers heerlijke confrontaties tussen enkele kleurrijke karakters, en schuift zijn pionnen één voor één naar de juiste plek, waarbij Ciri als Witte Vlam steeds centraler komt te staan, met naast haar de nuchtere, stoere Geralt van Rivia.