Andy McNab. Hij heet niet echt zo, maar dat heeft te maken met een paar akkefietjes die hij in zijn diensttijd bij de Special Air Service had met onder andere de IRA. Hij leeft met een schuilnaam. Als Andy McNab schreef hij inmiddels vijftien actiethrillers met de hoofdpersoon Nick Stone. Onlangs maakten we kennis met Nick Stone in zijn beginjaren: Crisis Four is de tweede Stone-thriller.
Nick Stone is net gestopt bij de SAS en wordt ingehuurd door de Britse geheime dienst voor 'black ops': missies die officieel ontkend kunnen worden mocht dat nodig zijn. We zien Stone in 1995 in Syrië gedropt worden om daar samen met een team informatie te stelen. Sarah Greenwood, voor Stone geen onbekende, moet deze informatie uit een beveiligd complex ontvreemden. Er gaat iets gruwelijks mis en ze weten maar net te ontkomen. Jaren later komt Sarah weer op het pad van Nick. Nu moet Nick haar opsporen in de V.S. Ze is net als hem een geheim agent maar heeft al maanden niets meer van zich laten horen. Haar bazen vermoeden dat er iets verkeerd is gegaan. Aan de Nick de schone taak om als spoorzoeker te fungeren. Het spoor leidt al snel naar de binnenlanden van North Carolina, waar ze in een huis woont met enkele -op zijn zachts gezegd- louche figuren. Nick weet haar uit het huis te krijgen. Een lange ontsnapping volgt. Wat deed ze daar? En wat heeft Osama bin Laden ermee te maken? De climax volgt in Washington D.C. en deze is lekker verrassend.
McNab is inmiddels een gepokt en gemazelde schrijver maar dat was in 1999 (uit dat jaar dateert Crisis Four, in Nederland kwam het boek al eens in 2000 uit) nog anders. En dat merk je. Deze McNab is anders dan bijvoorbeeld de laatste, Doodse Stilte. Dit is het meest te merken aan de uitvoerigheid waarin McNab dingen beschrijft. Dit is zowel een voor- als nadeel. Een voordeel omdat je in alles merkt dat McNab niets uit de duim zuigt. Hij is een ex-special forces militair en je merkt dat hij alles zelf al een keertje heeft meegemaakt. De beschrijvingen van observatie- en infiltratiemissies doen zeer realistisch aan, terwijl andere auteurs hun kennis uit theorieboeken moeten halen. Het is anderzijds een nadeel omdat sommige delen van het boek te uitvoerig zijn, en daardoor langdradig worden. Een voorbeeld hiervan is de ontsnapping van Nick en Sarah uit het huis in North Carolina. Deze scene duurt bijna honderd pagina's en dit is te lang om het nog spannend te houden.
Verder is Crisis Four zekerwel een zeer geslaagde actiethriller. De kogels vliegen bij tijd en wijlen om de oren en wat McNab ook goed doet, is de menselijke kant naar voren laten komen. Dit komt vooral tot uiting in zijn moeizame relatie met peetkind Kelly. Stone probeert menselijk te zijn, maar heeft daar de nodige moeite mee. Je hebt bijna medelijden met hem.
Voor ons wat Crisis Four zeker niet de slechtste Stone-thriller: er zit genoeg in voor de fans, ondanks de beginnersfouten van McNab. Het is simpelweg een heerlijke actiethriller. Wel een kritische noot: de vertaling is goed, maar de spelfouten (punten die ontbreken, werkwoorden met -t terwijl het een -d moet zijn) zijn soms storend.
Nick Stone is net gestopt bij de SAS en wordt ingehuurd door de Britse geheime dienst voor 'black ops': missies die officieel ontkend kunnen worden mocht dat nodig zijn. We zien Stone in 1995 in Syrië gedropt worden om daar samen met een team informatie te stelen. Sarah Greenwood, voor Stone geen onbekende, moet deze informatie uit een beveiligd complex ontvreemden. Er gaat iets gruwelijks mis en ze weten maar net te ontkomen. Jaren later komt Sarah weer op het pad van Nick. Nu moet Nick haar opsporen in de V.S. Ze is net als hem een geheim agent maar heeft al maanden niets meer van zich laten horen. Haar bazen vermoeden dat er iets verkeerd is gegaan. Aan de Nick de schone taak om als spoorzoeker te fungeren. Het spoor leidt al snel naar de binnenlanden van North Carolina, waar ze in een huis woont met enkele -op zijn zachts gezegd- louche figuren. Nick weet haar uit het huis te krijgen. Een lange ontsnapping volgt. Wat deed ze daar? En wat heeft Osama bin Laden ermee te maken? De climax volgt in Washington D.C. en deze is lekker verrassend.
McNab is inmiddels een gepokt en gemazelde schrijver maar dat was in 1999 (uit dat jaar dateert Crisis Four, in Nederland kwam het boek al eens in 2000 uit) nog anders. En dat merk je. Deze McNab is anders dan bijvoorbeeld de laatste, Doodse Stilte. Dit is het meest te merken aan de uitvoerigheid waarin McNab dingen beschrijft. Dit is zowel een voor- als nadeel. Een voordeel omdat je in alles merkt dat McNab niets uit de duim zuigt. Hij is een ex-special forces militair en je merkt dat hij alles zelf al een keertje heeft meegemaakt. De beschrijvingen van observatie- en infiltratiemissies doen zeer realistisch aan, terwijl andere auteurs hun kennis uit theorieboeken moeten halen. Het is anderzijds een nadeel omdat sommige delen van het boek te uitvoerig zijn, en daardoor langdradig worden. Een voorbeeld hiervan is de ontsnapping van Nick en Sarah uit het huis in North Carolina. Deze scene duurt bijna honderd pagina's en dit is te lang om het nog spannend te houden.
Verder is Crisis Four zekerwel een zeer geslaagde actiethriller. De kogels vliegen bij tijd en wijlen om de oren en wat McNab ook goed doet, is de menselijke kant naar voren laten komen. Dit komt vooral tot uiting in zijn moeizame relatie met peetkind Kelly. Stone probeert menselijk te zijn, maar heeft daar de nodige moeite mee. Je hebt bijna medelijden met hem.
Voor ons wat Crisis Four zeker niet de slechtste Stone-thriller: er zit genoeg in voor de fans, ondanks de beginnersfouten van McNab. Het is simpelweg een heerlijke actiethriller. Wel een kritische noot: de vertaling is goed, maar de spelfouten (punten die ontbreken, werkwoorden met -t terwijl het een -d moet zijn) zijn soms storend.