Danica en Karl hebben een zoon gekregen. Leon, een jongetje met spieren die ongewoon zijn. Leon is zo waanzinnig sterk dat knuffelen met hem levensgevaarlijk is. Danica probeert met alles wat ze heeft Leon en zijn kracht in bedwang te houden. Haar buurjongen Mirko is meer dan geïnteresseerd in Danica. Wat Mirko voelt is een verliefdheid die zijn weerga niet kent.

In deze setting speelt Beest zich af. Ane Riel is daarmee terug, nadat ze iedereen omver blies met Hars (lees hier onze recensie). Ze won de vier meest prestigieuze Scandinavische literaire prijzen en natuurlijk de ThrillZone award met Hars. Evenaar zoiets maar eens.

In Beest wordt aan de hand van de verschillende personages duidelijk wat er werkelijk allemaal zich heeft afgespeeld in het leven van voornamelijk Danica en Mirko. Mirko was het buurjongetje dat kwam helpen bij de familie bij Danica, maar de tiener blijkt niet alleen geïnteresseerd in het werk. Ook Danica is voor hem reden om steeds maar weer bij de buren te gaan werken. Terwijl Mirko en Danica ouder worden in het verhaal lijkt alles voor Mirko in duigen te vallen als Danica een man aan de haak slaat. Helemaal kansloos lijkt de jongen als Danica ook nog een zoon baart van Karl. Een bijzondere jongen, ijzersterk en daarmee levensgevaarlijk.

We volgen ook deels het leven van Leon. De jongen wordt eigenlijk vreselijk verwaarloosd en groeit op zonder echt in gedrag ouder te worden. Hoewel hij een voorliefde voor dieren en beestjes heeft, is het lastig voor Leon met dieren om te gaan want zodra ze op zijn hand zitten en hij ze wil aaien zet hij teveel kracht. Dermate veel kracht dat zo'n dier het niet meer na kan zeggen.

Met Beest heeft Ane Riel weer een parel geschreven. Wederom kruipt het verhaal onder je huid. Ze geeft steeds meer informatie naarmate je leest, maar net niet voldoende om alle eindjes aan elkaar te kunnen knopen. De schrijfstijl is fenomenaal, want eerlijk gezegd is het idee van Beest een stuk minder uitnodigend dan Hars. En toch doet dat er allemaal niks meer toe zodra je de eerste woorden gelezen hebt. Riel pakt je, laat je de meest verafschuwende dingen lezen en kan er dan toch voor zorgen dat je het boek niet weglegt. Alles heeft zijn redenen, elk woord heeft zijn waarde. Er wordt niet nodeloos om de hete brij heen gedraaid.

Zoals gezegd is het verhaal van Beest een stukje minder interessant dan Hars, dat maakt ook het verschil dat Hars van de absolute buitencategorie was en Beest "gewoon" geweldig goed is. Menig auteur zou overigens een moord doen voor het predicaat "gewoon" geweldig goed.

De vergelijking stopt dan ook bij het buitengewoon goede schrijfwerk van Riel. Haar boeken zijn fenomenaal op elk hun unieke wijze. Beest leest fijn, neemt je steeds aan de hand mee en geeft je steeds vanuit een ander gezichtspunt meer inzichten. Maar wie je ook volgt in het verhaal, steeds klopt alles. Over elk karakter is zo goed nagedacht dat ze voor je ogen gaan leven, met het jongetje Leon als dramatisch hoogtepunt. Met Beest houdt Riel je weer uren gevangen. Een megaprestatie om opnieuw zo te knallen na zo'n fabelachtige binnenkomer!