Angela Marsons is een voormalige beveiliger uit het Engelse Black Country. Op aandringen van haar partner nam zedeel aan enkele schrijfwedstrijden en na de nodige inzendingen kreeg zij het aanbod om acht thrillers uit te brengen. Samen met haar hoofdpersonage, rechercheur Kim Stone, is ze de uitdaging aangegaan en in 2015 verscheen haar eerste thriller. En wat voor één! Stille schreeuw werd in 2020 vertaald en in Nederland gepubliceerd. Hierna volgde Wreed spel en nu is het alweer tijd voor het derde deel: Verloren meisjes. In Verloren meisjes wordt het team van Kim Stone geconfronteerd met een dubbele ontvoering.

"De ijzige kou prikte op haar huid. Meteen stapte ze naar buiten om zich erdoor te laten omringen. Met haar handen in haar zakken keerde ze haar gezicht naar de wind. Hij blies om haar hoofd en verdoofde haar oren, gleed naar een oude boom en streek met één beweging langs de heg met coniferen, die netjes voor hem bogen."

De twee negenjarige meisjes Charlie en Amy verdwijnen spoorloos na het zwemmen. De grootste nachtmerrie van hun ouders wordt al snel werkelijkheid als blijkt dat de twee meisjes zijn ontvoerd. De ontvoerders hebben echter een luguber plan. Slechts één van de meisjes zal overleven en de ouders bepalen welk meisje door tegen elkaar op te bieden. Om te voorkomen dat de paniek toeslaat in het land wordt direct een mediacensuur ingesteld, maar de bijzonder irritante journaliste Tracy Frost lijkt toch weer op de hoogte te zijn van de recente gebeurtenissen.

De zaak vertoont veel gelijkenissen met een eerdere ontvoeringszaak, maar destijds heeft het politiecorps flink geblunderd. De collega’s van Kim Stone zijn er destijds niet in geslaagd om beide meisjes te bevrijden of de ontvoerders op te sporen. De twijfelachtige eer is nu aan Kim Stone en haar team, maar met dit onderzoek ligt ook haar hoofd op het spreekwoordelijke hakblok. De gesloten rechercheur hanteert haar eigen werkwijze en heeft een lichte afkeer van autoriteit. Het is dan ook niet gek dat enkele prominente figuren binnen het corps haar graag zien falen. Ook buiten het corps groeit het aantal tegenstanders en met name Tracy Frost lijkt nog een persoonlijke vete met haar te willen uitvechten.

Uit bewakingsbeelden van het sport- en recreatiecentrum blijkt dat Inga Bauer, de nanny van Amy, is betrokken bij de ontvoering. Dit spoor loopt echter dood als haar levenloze en ernstig toegetakelde lichaam wordt aangetroffen. Omdat er weinig aanknopingspunten zijn om de verblijfplaats van de meisjes of de identiteit van de ontvoerders te achterhalen duiken Kim Stone en haar team eerst in het onderzoek van de eerdere ontvoeringszaak, maar het dossier levert de nodige vraagtekens op. De collega’s van Kim Stone hebben verzuimt enkele sporen na te gaan en er ontbreekt belangrijk bewijsmateriaal. De ontvoerders zijn Kim Stone steeds een stap voor, maar waar halen zij hun informatie vandaan?

"Voor een bungeejump voelde je angst in combinatie met opwinding en adrenaline, maar echte angst liet geen ruimte over voor andere emoties. Echte angst sijpelde door je huid heen en groef zich in tot hij in je botten zat. Zulke angst maakt niet zozeer deel van je uit, je werd er simpelweg door verteerd. Iedere ademteug, iedere blik, iedere beweging was vervuld van angst."

Met de proloog is de toon direct gezet. Angela Marsons heeft nog geen volle bladzijde nodig om de lezer het boek in te trekken en vervolgens kun je Verloren meisjes ook niet meer wegleggen. Marsons heeft het talent om ieder hoofdstuk te voorzien van een goede balans tussen spanning, verbeelding en verrassing. Daarnaast zorgt de samenwerking tussen Kim Stone en de andere leden van haar team ook voor een vleugje humor. In combinatie met relatief korte hoofdstukken vliegt de lezer van de proloog naar het laatste hoofdstuk.

Ondanks dat Verloren meisjes ook goed als standalone boek gelezen kan worden is het voor de volgers van de serie prettig dat het duistere verleden van Kim Stone weer een beetje wordt opgehelderd. Uit de eerdere delen weten we inmiddels dat Kim Stone niet bepaald een prettige en veilige jeugd heeft gekend. Zij heeft meer pleeggezinnen gezien dan er afleveringen zijn gemaakt van de The Bold and The Beautiful. Toch heeft Kim Stone nog de nodige geheimen voor de lezer en met het onthullen van deze geheimen groeit de liefde voor dit krachtig personage. Langzaam ontdooit Kim Stone en inmiddels staat de deur tot haar hart op een piepklein kiertje. Wij zijn benieuwd of ze in de komende delen naast haar hond Barney ook ruimte kan vinden voor een menselijke levenspartner.

Angela Marsons heeft inmiddels een prominente plaats ingenomen in de Nederlandse boekenkasten en dat is verdiend. Het wordt wel tijd om ruimte te maken, want in Engeland staat de teller inmiddels op veertien! Eén ding mag duidelijk zijn: met Kim Stone heeft Angela Marsons de route naar succes gevonden. Een route langer en spannender dan Route 66!