Angelique Haak (1978) heeft al sinds haar jeugd een passie voor lezen en schrijven. Na het winnen van een regionale schrijfwedstrijd, besloot zij haar liefde voor spannende verhalen te combineren met de liefde voor haar geboortestad Rotterdam. Daaruit kwam haar debuutthriller Een nieuw begin, die meteen werd genomineerd voor De Schaduwprijs. In 2018 volgde Uitgeschakeld, eveneens met de Rotterdamse rechercheur Jennifer Brugman in de hoofdrol. En in 2019 verscheen de derde titel in deze reeks: Zwarte ziel (lees hier onze recensies). Nooit meer alleen is de vierde thriller die op haar naam staat. 

In Nooit meer alleen wordt Emma’s leven in een klap overhoopgegooid als ze een overlijdensbericht onder ogen krijgt. Het bericht gaat over haar vroegere schoolvriendin Sara. Emma gaat op zoek naar de waarheid rondom Sara’s dood en zoekt contact met haar vroegere vrienden uit die tijd. Emma, Fleur, Sara, Lars, Sebastiaan en Michiel vormden in die tijd een hechte vriendengroep. Samen verbergen ze een groot geheim en hebben elkaar gezworen hier nooit meer over te praten en hun contact te verbreken. Tijdens Emma’s zoektocht komen er echter toch zaken aan het licht die beter voor altijd verborgen hadden kunnen blijven. Met Nooit meer alleen heeft Angelique Haak een spannende standalone geschreven. Haar schrijfstijl is prettig, korte pakkende hoofdstukken en een indrukwekkend verhaal, wat maakt dat het boek niet meer weg te leggen is. De auteur heeft ervoor gekozen om het verhaal vanuit verschillende perspectieven te belichten. Moeiteloos wisselen het heden en verleden zich af en komen de verschillende lijntjes bij elkaar. Elk personage wordt in ‘Nooit meer alleen’ uitvoerig beschreven. We gaan mee naar de middelbareschooltijd van Emma en haar vrienden. Een schooltijd die voor geen van hen gemakkelijk was. Elk personage kampt met zijn of haar eigen problemen. Angelique Haak weet dit zo goed neer te zetten dat het voelt alsof je zelf deel uitmaakt van de groep.

‘Het echte probleem is mijn moeder.’ Ik zuchtte en voor ik het wist vertelde ik hem over haar. In grote lijnen vanaf mijn jongste herinneringen aan haar depressies en woedeaanvallen tot aan onze laatste ruzie. Hij luisterde naar me zonder me te onderbreken en vroeg alleen iets als ik een stilte liet vallen. ‘Tering’, zei hij na mijn verhaal. ‘Dat is echt klote.’ ‘Meer klote dan jouw situatie?’ We grinnikten allebei waarna ik mijn schouders ophaalde. ‘Op een vreemde manier wen je eraan,’ zei ik. Hij knikte alsof hij precies wist wat ik bedoelde.

Tijdens het lezen heb je het gevoel dat de terugblikken geschreven zijn als een YA-boek en het heden voor volwassenen. Knap gedaan, zo kun je je nog meer inleven in het verhaal. De plot is goed opgebouwd met veel onderhuidse spanning, je wordt steeds op het verkeerde been gezet. De ontknoping is ook zeer verrassend; niets is wat het lijkt. Haak laat zien als auteur gegroeid te zijn en dat is een compliment aan haar adres waard. In het dankwoord verwoordt ze dat het schrijven van Nooit meer alleen een persoonlijk proces was. In gedachten kwam haar eigen middelbareschooltijd voorbij, met alles wat daarbij hoorde: de leuke én de minder leuke herinneringen. Dikke kudo's! 

Nooit meer alleen is een psychologische thriller vol met geheimen, mysterieus en heeft een goed uitgelicht thema namelijk het pesten. Hierdoor is het een aanrader voor zowel Young Adult als volwassenen lezers.