Alma….Alma…….Alma……..

Sommige verhalen beginnen met namen, omdat deze leidend zijn.

Anthonie Holslag is geen auteur die ieder jaar een nieuwe titel aan zijn oeuvre toe zal toevoegen. Dat is ook niet te doen met de manier van schrijven en het research wat hij aan zijn verhalen besteedt. En daarbij komt dat verhalen van Holslag bijna altijd diep persoonlijk zijn en daardoor nog meer dan voor andere auteurs aan hem vast lijken geklonken.

Holslag is een geboren Amsterdammer, maar op jonge leeftijd verhuisd naar de Verenigde Staten. Daar heeft hij zijn tienerjaren doorgebracht en geïnspireerd geraakt door schrijvers als Stephen King. Ook schreef hij in the land of the free zijn eerste korte verhalen. Hij keerde terug naar Amsterdam om te studeren.

In de periode van 2012 tot 2016 verschenen er drie bundels met korte verhalen. Deze verhalen waren opgetekend via nachtmerries die Anthonie had nadat hij slachtoffer was geweest van zware mishandeling. Deze drie bundels, Zwarte muren, Een bloedovergoten dageraad en In het koele ochtendlicht, typeren de manier waarop Anthonie Holslag zijn verhalen vormgeeft.

In 2023 verscheen Vergruisde stemmen. Dit boek is een voorzetting van deze vormgeving. Holslag geeft veel diepgang in dit verhaal mee en weet daarbij als geen ander een horrorverhaal persoonlijkheid te geven.

Een literatuurwetenschapper doet onderzoek naar de schrijver Bram Stoker en diens klassieke roman Dracula. In de archieven van de bibliotheek vindt hij een oud, handgeschreven manuscript, met als titel ‘de Vampier’ 

Hij wordt ondergedompeld in een vertelling over sterfelijkheid, onsterfelijkheid, het menselijke, het onmenselijke en hun geliefden. Hoe meer hij leest des te meer hij beseft dat het verhaal hem op een noodlottig pad probeert te brengen.

Het verhaal draait om een groep bloeddorstige vampiers, die eeuwenlang op zoek zijn naar hun levenselixer. In deze club heeft Sascha de status als beschermeling van de leidster van de groep. Als de perversiteit van deze leidster Sascha te veel wordt, maakt hij zich met gevaar voor eigen leven los van haar.

In Parijs ontmoet hij Alma, een wonderschone jonge vrouw die na een gebroken relatie immens verdrietig is. Sascha die eigenlijk geen menselijkheid kan ervaren, wordt geraakt door haar schoonheid en verdriet. En langzaam maar zeker wordt hij steeds menselijker en haar beschermengel met de maximale liefde die hij als verschijning kan bieden.

Anthonie Holslag maakt in dit verhaal soms gebruik van vrij heftige scenes. Deze zijn nodig om de onmenselijkheid aan te tonen. Maar voor de hoofdrolspeler juist zijn menselijkheid aan te wakkeren. De personages die worden gebruikt in Vergruisde stemmen zijn prachtig beschreven. Vooral Sascha en Alma steken daar met kop en schouder bovenuit. 

Vergruisde stemmen is een verhaal van verlangen, van menselijkheid, maar ook van onverschilligheid en eenzaamheid. Met name de schijnbaar onmogelijke ‘relatie’ tussen Alma en haar beschermengel is de kern van dit verhaal. Holslag weet de wanhoop en eenzaamheid van haar zo treffend te beschrijven. Daarnaast staat de onmacht van Sascha met zijn gevoelens voor haar.

Vooral de eerste maal dat Sascha, Alma ziet lijkt het alsof de wereld in een grijze gloed verandert en alleen zij tweeën nog kleuren hebben. Niets lijkt voor Sascha nog van belang en juist dit is zo treffend beschreven.

Na Toevluchtsoord in 2017 is dit het tweede lange verhaal van Anthonie Holslag. Hij is een verhalenverteller bij uitstek, die met zijn manier van schrijven de lezer in zijn verhaal zuigt. Hem weet te shockeren en te ontroeren, maar ook aan het denken weet te zetten.

Vergruisde stemmen is niet een verhaal wat je tijdens de zomervakantie even langs het zwembad leest. Daarvoor vergt het te veel concentratie van de lezer. 

Het verdriet van Alma is eigenlijk heel mooi te omschrijven in een deel van een song van Pearl Jam.

All the love gone bad, turn my world to black  

En treffender gaat het niet worden.