Ook dat nog
Ook dat nog
-
Serie
-
Auteur(s)
-
Uitgeverij(en)
-
Jaar van uitgave
-
Thrillzone score
-
Deel deze recensie
ThrillZone las al eerder de thrillers van Anya Niewierra en de fantasyroman van haar dochter Merel Godelieve. Dat maakte nieuwsgierig naar hun gezamenlijke project: de feelgoodroman Ook dat nog uit 2022.
Anya Niewierra (1964) groeide op in de streek rond Kerkrade. Ze voelt zich zeer verbonden met die streek; en werkte jarenlang in de toerismebranche. Na 32 jaar is ze gestopt met haar werk als directeur bij de VVV in Zuid-Limburg. Anya heeft 3 grote passies: reizen, schilderen en schrijven. Ze woont afwisselend in Zuid-Limburg en de Pyreneeën. Vanaf 2013 schreef ze 5 succesvolle thrillers: Vrij uitzicht, Het dossier, Het bloemenmeisje, de Camino en de Nomade. Haar boeken worden zeer gewaardeerd en prijken in de top van de bestseller-lijsten in Nederland. De Camino is vertaald in meerdere talen en wordt door NPO verfilmd tot een 5-delige serie.
Merel Godelieve is schrijfster en creatief ondernemer. Ze begon als jurist op de Zuid-as, maar dat paste niet goed bij haar. Vervolgens startte en leidde ze meerdere horecabedrijven. Tegenwoordig is schrijven haar beroep. In haar vrije tijd bakt en fermenteert ze en houdt van alles wat met fantasy te maken heeft. De laatste Ravendochter was haar solodebuut wat in 2025 uitkwam.
Ook dat nog, geschreven samen met haar moeder, was Merels schrijversdebuut.
De ondertitel van Ook dat nog dekt volledig de lading ‘Een vrolijke dagboekroman over drie generaties vrouwen.’ Tegelijk is het boek zoveel meer dan dat.
Ook dat nog is een ontspannend boek, vol herkenbare situaties voor moeders, dochters en iedereen die weleens met een van hen te maken heeft (gehad). De voorvallen worden vol humor beschreven, vanuit verschillende invalshoeken. Zo levendig, dat het is alsof de lezer af en toe om een hoekje gluurt en zo ziet wat er allemaal gaande is.
Ook dat nog is geschreven in dagboekvorm, met wisselend hoofdstukken geschreven vanuit de moeder, de 50-jarige Roos en haar dochter Maddy, die na een stukgelopen relatie weer tijdelijk bij haar moeder in komt wonen. Dit brengt nogal wat teweeg in hun beider levens. Op de achtergrond is daar dan ook nog oma Loes, die vroeger actievoerend de barricades opging en nog steeds van zich laat horen. Roos moet erg wennen aan het delen van haar leefruimte.
En natuurlijk weer ruzie gehad met Madelief. Dat was gisteren. Over de stank in de auto. De enige manier om die gore geur eruit te krijgen is door de stoel te vervangen. En dat zal wel moeten, want de Clio is pas twee jaar oud. Nog gloednieuw. En ik kan toch niet de komende tien jaar in die lucht rijden? Wat me nog het meest ergert is haar ongeïnteresseerde houding.
Het leuke is dat het ook echt twee verschillende schrijfstijlen zijn, doordat het ook door 2 mensen is geschreven. Dit maakt het heel realistisch. Omdat het dagboekschrijfsels zijn, biedt dat alle ruimte tot overdenking en bezinning, waardoor ieders gedachtesprongen, maar ook opspelende emoties de revue passeren. De hoofdpersonen komen tot leven en je maakt hun ontwikkeling bijna van binnenuit mee. Tegelijk zet het de lezer aan tot bezinning en reflectie op levensthema’s.
Maddy bloeit weer op, met hulp van oma Loes en een fijne Griekse vakantie.
Ik ga mijn leven omgooien. Ik wil geen ruzies en negativiteit. Geen contante damagecontrol. Ik wil gaan bouwen, niet afbreken. Dit slachtofferpak moet uit. Ik ga snuffelen aan wat mij energie geeft, zoals het pottenbakken. En wie weet, misschien is er iets waar ik van ga kwispelen…
Ook dat nog is daarnaast een bijzonder tijdsdocument omdat het zich afspeelt van voorjaar 2020 tot zomer 2021, waarin corona grote impact op het sociale en persoonlijke leven had.
Het enige minpuntje is, dat het verhaal ‘ineens’ stopt. Er wordt wel een eind aan gebreid, door een sprong van 8 maanden voorwaarts in de tijd worden losse eindjes afgewerkt en de nieuwsgierigheid van de lezer bevredigd die wil weten hoe die aflopen. Dat past eigenlijk niet bij het tempo van het boek, wat juist zo realistisch voortgaat.
Ook dat nog is een zeer geslaagde feelgoodroman over een bijzondere tijd. Het smaakt naar meer en een uitgebreider vervolg is welkom.
Sinds ik kon lezen, dook ik in een boek. Als kind las ik graag sprookjesboeken. Even een andere wereld instappen en daar dingen meebeleven die in het echt niet kunnen, vond ik prachtig. Het verplichte boeken lezen voor mijn schoolexamen vond ik geen straf en wellicht ben ik een van de weinige leerlingen die daadwerkelijk alle boeken van haar lijst helemaal heeft gelezen!
Ik geniet tegenwoordig ter ontspanning van spannende boeken, historische romans, fantasy en science fiction, maar uitstapjes naar andere genres maak ik ook wel. Belangrijk voor mij aan een boek is dat ik graag meegenomen word naar een andere wereld, een ander milieu of een andere cultuur. Bij een thriller vind ik het belangrijk dat het lang spannend blijft en dat ik nieuwsgierig word gemaakt naar de personen in het boek.
Schrijf jouw recensie!