‘Zijn borst en buik waren ongedeerd, maar hoe zat het met zijn benen? Zonder goede benen kwam hij hier nooit weg. Het klamme zweet brak hem uit. Hij probeerde zijn benen te bewegen. Eerst zijn rechterbeen. Dat deed pijn, maar het bleef draaglijk. Daarna zijn linkerbeen. Dat ging niet!’Hij komt weer thuis, met een gevonden papyrusrol. Die lijkt geschreven in een hem bekende oude taal, Koiné, maar is niet te ontcijferen. Hij steekt er veel tijd in, maar komt niet tot een vertaling. Ondertussen krijgt hij een liefdesrelatie met Ester, een Joodse vrouw, die naast haar studie, ook oude talen, assistent van de professor is. Zij laat hem veel plekken uit de oudheid in Jeruzalem zien, die bewaard zijn gebleven. Ze genieten van de mooie dingen en elkaar. Als ze de papyrusrol ontdekt, gaan ze samen aan de slag. Ze proberen hem te vertalen en de boodschappen erin te achterhalen. Daarbij komen ze in conflicten. Met zichzelf, met elkaar en mogelijk met andere geïnteresseerden… Naast de spanning van het achterhalen van de betekenis van de tekst op de rol, wordt het hier ook spannend door.
‘ “Ik heb je wel gezien, kom tevoorschijn.” Erik stond een paar meter verderop en keek in de richting van waar ze gekomen waren. Haar maag draaide. In een tel stond ze naast hem en tuurde in dezelfde richting. Geen levende ziel te zien. Zenuwachtig vroeg ze aan hem wat hij gezien had.’De vraag is of hun liefde bestand is tegen de spanningen die de vertaling oproept. Hun achtergronden, zij Joodse en hij inmiddels ongelovige Nederlander, zijn erg verschillend. Kunnen zij elkaar vinden in de boodschap van de rol en hoe ze hiermee om zullen gaan? Die boodschap blijkt alles te maken te hebben met het ontstaan van het christendom, en daar nieuwe informatie over te geven.. Op een knappe manier weet Ariën dit zo te schrijven, dat ook dit deel van het verhaal spannend is. Als lezer word je flink aan het denken gezet! Op het eind van Het verzwegen verbond vindt een onverwachte gebeurtenis plaats, die alles weer omgooit.
Schrijf jouw recensie!