Commissaris Jari Paloviita is geschokt als hij beseft dat het slachtoffer van een moord Rami Nieminen is. Het is zijn vroegere kwelgeest, die hem op school meedogenloos pestte. De moord lijkt een uitgemaakte zaak en dat maakt het voor Paloviita nog erger. De dader is namelijk zijn vroegere boezemvriend; Antti.

Arttu Tuominen is een Finse milieu-inspecteur en misdaadauteur. Zijn boeken spelen zich af in de stad waar hij woont: Poli. Bloedbroeders is het eerste deel van de Rivierdelta-reeks.

Bloedbroeders is een fijne thriller met een interessant verhaal. Want wat doe je als waarnemend commissaris als je beste vriend verdacht wordt van moord? Zeker als je bedenkt dat de beste mensen op het onderzoek staan en het klip en klaar lijkt wie de dader is. Paloviita raakt verscheurd in een tweestrijd, laten zien dat hij de rol van commissaris uitstekend kan vervullen en opkomen voor zijn voormalig beste vriend.

Paloviita heeft geen fijne jeugd gehad, zwaar gepest door Nieminen op school is daar misschien nog wel het minst erge van, want Paloviita had een zusje. Een zusje die verstandelijk beperkt was. Een enorme uitdaging in de opvoeding natuurlijk, maar dat is niet het erge. Paloviita's zusje komt om het leven. Een trauma voor het gehele gezin en specifiek voor Paloviita zelf, die erbij is wanneer het gebeurd.

Tuominen schrijft op een fijne manier. Je wordt het verhaal snel ingezogen en de afwisseling tussen het heden en verleden is goed geplaatst. Je komt zo achter steeds meer zaken en kunt ook beter begrijpen waarom Paloviita zich zo met de zaak gaat bemoeien. Daar ligt alleen wel het grootste kritiekpunt. Paloviita is een kundige politieman die de kans krijgt commissaris te worden. Het gemak waarmee Paloviita kiest om Antti te helpen strookt niet met zijn rol als agent. Als hij zo beïnvloedbaar is, dan zou je ook mogen verwachten dat hij niet de kans krijgt om commissaris te worden. Op deze punten rammelt het verder sterke verhaal dan ook echt. Het is weinig geloofwaardig hoe ver Paloviita gaat. En wellicht had Tuominen daar dan toch meer aandacht aan kunnen besteden. De tweestrijd is logisch, Antti en Paloviita zijn bloedbroeders, maar hebben elkaar al jaren niet gezien. Het is allemaal net iets te broos om te geloven dat een commissaris zo ver gaat. Aan de andere kant is dat wel wat het verhaal meer schwung geeft. Het kan ook goed zijn dat diepere gedachtegangen in de volgende delen duidelijker worden, maar voor nu is dat het grootste kritiekpunt.

We lezen in Nederland een hoop Scandinavische thrillers, maar de Finse lijken daar een klein beetje in onder te sneeuwen. Tuominen heeft nu voet aan de bodem gekregen in Nederland. Zijn Rivierdelta-serie begint met Bloedbroeders en is de moeite van het lezen zeker waard. Het slot doet je ook uitkijken naar de volgende delen, gelukkig staat het volgende deel al snel op de rol.