De Finse stad Pori wordt opgeschrikt door een aanslag op een nachtclub van de LHBTQ+-gemeenschap. Al snel neemt een gemaskerd persoon online de verantwoordelijkheid voor deze aanslag op. Rechercheur Jari Paloviita en zijn team om op jacht te gaan naar deze man die de oorlog heeft verklaard aan de ‘ziekte’ homoseksualiteit. Henrik Osman is een van de teamleden van Paloviita, vlak voor de aanslag was hij nog in de nachtclub, verkleed als vrouw. Iets wat Osman vooral geheim zou willen houden.

Levensgevaar is het tweede deel in de Rivierdelta-serie. In Bloedbroeders (het eerste deel) maakten we voor het eerst kennis met Jari Paloviita en zijn team. Waar de aandacht toen vooral bij Paloviita zelf lag, verschuift die aandacht in dit tweede deel naar Henrik Osman. De agent met de weinig vleiende bijnaam De Stier wordt door zijn team gedoogd. Hij is een in zichzelf gekeerd persoon, die graag alles op orde heeft. Wat alleen niemand weet is dat hij walgt van zijn eigen figuur. Veel comfortabeler voelt hij zich als vrouw. In zijn vrije tijd gaat hij dan ook in het geheim naar nachtclubs, verkleed als vrouw. Zo ook de nacht van de aanslag. Hij vertrekt alleen voortijdig met een man, toch is het iets wat hij als agent zou moeten melden in belang van het onderzoek. Maar hoe zal iedereen reageren wanneer Osman voor zijn geheim uitkomt?

Arttu Tuominen is een Finse mileu-inspecteur en misdaadauteur. Hij schrijft graag actuele thrillers. Wat vooral opvalt is dat hij zijn personages flink laat worstelen met goed en kwaad. Paloviita moest in deel een worstelen met loyaliteit. Help je een jeugdvriend, of doe je stug je werk? In dit tweede deel komt de worsteling van Osman nog sterker naar voren. Het is een logisch dilemma en wordt ook uitstekend door Tuominen beschreven. Osman is travestiet, maar durft daar niet voor uit te komen. Logisch, zeker wanneer je de achtergrond van Osman kent. De passages waarin Osman naar zijn ouders gaat maken pijnlijk duidelijk waarom het zo’n worsteling voor Osman is.

Levensgevaar is een beter vervolg in de Rivierdelta-serie. Waar je na het lezen van Bloedbroeders met een wrange nasmaak achterblijft klopt alles aan Levensgevaar. Het zit bomvol spanning en actie en er gebeurt in 300 bladzijden enorm veel, maar niet teveel.

Want wat te denken van de gemaskerde online terrorist die heel Pori en andere delen van de wereld in zijn greep houdt? In video-boodschappen hitst hij het volk op. Hij is overtuigd dat homoseksualiteit een ziekte is die uitgeroeid moet worden en roept eenieder op hier gevolg aan te geven. En we leven helaas in een tijd dat er groeperingen genoeg zijn die maar wat graag zo’n oproep beantwoorden. Het maakt het werk voor Paloviita en zijn team niet makkelijker. Zeker niet als de rouwenden een stille tocht willen organiseren en er door andere groeperingen gedreigd wordt te demonstreren tegen die stille tocht.

Hoe tolerant is een land als Finland? Een terechte vraag die Tuominen in zijn boek opwerpt. En uiteraard een vraag die dichter bij huis ook maar al te actueel is. In Levensgevaar wordt letterlijk gesteld dat er totaal anders gereageerd zou worden als de aanslag 30 jaar eerder gepleegd zou zijn, toen Finland nog tolerant was. Nu iedereen (met behulp van social media) maar zijn mening ongenuanceerd spuit staan mensen meer en meer lijnrecht tegenover elkaar en lijkt een verschrikkelijke aanslag als die in de nachtclub in Pori uit te monden tot een burgeropstand die de politie maar niet onder controle lijkt te krijgen.

De Rivierdelta krijgt met Monddood nog een vervolg. Het is te hopen dat Tuominen het niveau van Levensgevaar volhoudt. Dan krijgt een matig begin toch een waardig midden en slot.