Ashley Audrain is een Canadese schrijfster. Voordat ze ging schrijven werkte ze als publiciteitsmanager bij Penguin Books Canada. Toen haar jongste kind in 2015 ernstig ziek werd stopte ze met dit werk en ging ze schrijven, mede omdat ze dit vanuit huis kon doen.
De duw is haar debuut en werd voor astronomische bedragen verkocht aan Amerika en Engeland. Het boek zal in meer dan dertig landen verschijnen.
De duw draait om Blythe Connor. Ze heeft zich voorgenomen om de best mogelijke moeder te zijn voor haar dochter Violet. Niet zoals haar eigen moeder, die haar op jonge leeftijd in de steek heeft gelaten. Maar Violet is geen gemakkelijk kind: ze lacht nooit en is veeleisend en onrustig. Al snel heeft Blythe het gevoel dat ze niks goed kan doen en dat er iets heel erg mis is met haar dochter. Volgens haar man Fox zit het allemaal in haar hoofd, maar Blythe kan het gevoel niet van zich afschudden. Moeder en dochter, engel of monster? Helaas kunnen we niet kiezen wie onze kinderen zijn…
De duw heeft een interessante vertelvorm: het boek is geschreven vanuit de ik-persoon, maar Blythe kijkt als het ware terug op de gebeurtenissen. Het boek is dan ook geschreven in de verleden tijd. Ook bijzonder is het dat ze haar man Fox, altijd jou of jij noemt maar hem bijna nooit bij zijn naam noemt. Op deze manier creëert ze afstand tot de dingen die haar overkomen zijn.
Blythe vertelt gedurende het boek ook over haar jeugd en vooral over haar moeder, Cecilia, en over hoe zij haar dochter behandelt heeft: Blythe heeft zeker geen makkelijke jeugd gehad. Tevens zijn er een aantal schuingedrukte hoofdstukjes en die gaan over Cecilia en háár moeder, Etta. Hieruit blijkt dat de geschiedenis in deze familie zich constant herhaalt. Aan de lezer om te oordelen of Blythe geschikt is als moeder of dat Violet echt iets kwaadaardigs in zich heeft. Kunnen kinderen daadwerkelijk slecht geboren worden…?
De duw gaat over de relatie tussen moeder en kind en de ervaringen die Blythe deelt van vlak na de geboorte van Violet zal voor veel moeders herkenbaar zijn. Het boek bestaat uit vele korte hoofdstukjes van vaak maar anderhalve bladzijde, en daardoor leest het als een trein. Het is een beklemmend boek, intens, emotioneel en prachtig geschreven. De lezer moet zich voorbereiden op een aantal schokkende gebeurtenissen en misschien zal niet iedere lezer hier even goed tegen kunnen… Het boek heeft een open einde en dit einde zal de lezer nog lang blijven achtervolgen.
Kortom, De duw is een prachtig geschreven roman met een duistere ondertoon en wij begrijpen wel waarom dit boek voor zulke hoge bedragen is verkocht. Lezen dus!
De duw draait om Blythe Connor. Ze heeft zich voorgenomen om de best mogelijke moeder te zijn voor haar dochter Violet. Niet zoals haar eigen moeder, die haar op jonge leeftijd in de steek heeft gelaten. Maar Violet is geen gemakkelijk kind: ze lacht nooit en is veeleisend en onrustig. Al snel heeft Blythe het gevoel dat ze niks goed kan doen en dat er iets heel erg mis is met haar dochter. Volgens haar man Fox zit het allemaal in haar hoofd, maar Blythe kan het gevoel niet van zich afschudden. Moeder en dochter, engel of monster? Helaas kunnen we niet kiezen wie onze kinderen zijn…
De duw heeft een interessante vertelvorm: het boek is geschreven vanuit de ik-persoon, maar Blythe kijkt als het ware terug op de gebeurtenissen. Het boek is dan ook geschreven in de verleden tijd. Ook bijzonder is het dat ze haar man Fox, altijd jou of jij noemt maar hem bijna nooit bij zijn naam noemt. Op deze manier creëert ze afstand tot de dingen die haar overkomen zijn.
Blythe vertelt gedurende het boek ook over haar jeugd en vooral over haar moeder, Cecilia, en over hoe zij haar dochter behandelt heeft: Blythe heeft zeker geen makkelijke jeugd gehad. Tevens zijn er een aantal schuingedrukte hoofdstukjes en die gaan over Cecilia en háár moeder, Etta. Hieruit blijkt dat de geschiedenis in deze familie zich constant herhaalt. Aan de lezer om te oordelen of Blythe geschikt is als moeder of dat Violet echt iets kwaadaardigs in zich heeft. Kunnen kinderen daadwerkelijk slecht geboren worden…?
De duw gaat over de relatie tussen moeder en kind en de ervaringen die Blythe deelt van vlak na de geboorte van Violet zal voor veel moeders herkenbaar zijn. Het boek bestaat uit vele korte hoofdstukjes van vaak maar anderhalve bladzijde, en daardoor leest het als een trein. Het is een beklemmend boek, intens, emotioneel en prachtig geschreven. De lezer moet zich voorbereiden op een aantal schokkende gebeurtenissen en misschien zal niet iedere lezer hier even goed tegen kunnen… Het boek heeft een open einde en dit einde zal de lezer nog lang blijven achtervolgen.
Kortom, De duw is een prachtig geschreven roman met een duistere ondertoon en wij begrijpen wel waarom dit boek voor zulke hoge bedragen is verkocht. Lezen dus!
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
De duw draait om Blythe Connor. Ze heeft zich voorgenomen om de best mogelijke moeder te zijn voor haar dochter Violet. Niet zoals haar eigen moeder, die haar op jonge leeftijd in de steek heeft gelaten. Maar Violet is geen gemakkelijk kind: ze lacht nooit en is veeleisend en onrustig. Al snel heeft Blythe het gevoel dat ze niks goed kan doen en dat er iets heel erg mis is met haar dochter. Volgens haar man Fox zit het allemaal in haar hoofd, maar Blythe kan het gevoel niet van zich afschudden. Moeder en dochter, engel of monster? Helaas kunnen we niet kiezen wie onze kinderen zijn…
De duw heeft een interessante vertelvorm: het boek is geschreven vanuit de ik-persoon, maar Blythe kijkt als het ware terug op de gebeurtenissen. Het boek is dan ook geschreven in de verleden tijd. Ook bijzonder is het dat ze haar man Fox, altijd jou of jij noemt maar hem bijna nooit bij zijn naam noemt. Op deze manier creëert ze afstand tot de dingen die haar overkomen zijn.
Blythe vertelt gedurende het boek ook over haar jeugd en vooral over haar moeder, Cecilia, en over hoe zij haar dochter behandelt heeft: Blythe heeft zeker geen makkelijke jeugd gehad. Tevens zijn er een aantal schuingedrukte hoofdstukjes en die gaan over Cecilia en háár moeder, Etta. Hieruit blijkt dat de geschiedenis in deze familie zich constant herhaalt. Aan de lezer om te oordelen of Blythe geschikt is als moeder of dat Violet echt iets kwaadaardigs in zich heeft. Kunnen kinderen daadwerkelijk slecht geboren worden…?
De duw gaat over de relatie tussen moeder en kind en de ervaringen die Blythe deelt van vlak na de geboorte van Violet zal voor veel moeders herkenbaar zijn. Het boek bestaat uit vele korte hoofdstukjes van vaak maar anderhalve bladzijde, en daardoor leest het als een trein. Het is een beklemmend boek, intens, emotioneel en prachtig geschreven. De lezer moet zich voorbereiden op een aantal schokkende gebeurtenissen en misschien zal niet iedere lezer hier even goed tegen kunnen… Het boek heeft een open einde en dit einde zal de lezer nog lang blijven achtervolgen.
Kortom, De duw is een prachtig geschreven roman met een duistere ondertoon en wij begrijpen wel waarom dit boek voor zulke hoge bedragen is verkocht. Lezen dus!