Ava Glass liet ons in haar vorige thriller Alias Emma al kennismaken met spionne Emma Makepeace. De verrader is het tweede deel in de Emma Makepeace-serie. Dat Glass ook een alias is, is geen toeval. Christi Daugherty, zoals ze echt heet, houdt van de extra spanning die er van een alias uitgaat. Zelf heeft ze voorheen gewerkt voor de Britse overheid. Daar was ze geen spionne, maar werkte ze als communicatiemedewerker op de afdeling terrorisme van Buitenlandse Zaken. Naar eigen zeggen heeft ze daar vast gewerkt met spionnen, maar zoals het bij de geheime dienst ook hoort, blijft dat staatsgeheim.

In De verrader is duidelijk merkbaar dat Glass veel afweet van de wereld van de geheime dienst, want aan spannende input geen gebrek. Het boek opent met een zeer sterke proloog, waarin de opmaat naar een gruwelijke moord wordt beschreven. 

Vervolgens maken we kennis met Emma Makepeace, een nog jonge speciaal agent van de Britse overheid. Door haar achtergrond is zij gespecialiseerd in zaken omtrent Rusland. De moord die in de proloog gepleegd lijkt te gaan worden is er een op een MI6-agent, een collega van Emma. Hij wordt gevonden een koffer in zijn appartement. Een gruwelijke moord die alles te maken lijkt te hebben met hetgeen hij aan het onderzoeken was. Emma wordt onder een valse identiteit ingezet om dit zaakje te onderzoeken. Als Jessica Marshall gaat ze aan het werk op het jacht van een Russische oligarch die vermoedelijk betrokken is bij de door op haar collega van MI6. Ook al is ze kwetsbaar als eenling aan boord, ze is ook vastberaden en talentvol om zich uit alle situaties te kunnen redden. Tot er een verrader blijkt te zijn, die ervoor zorgt dat men haar steeds een stap voor is. Lukt het haar om deze verrader te ontmaskeren en het ware verhaal omtrent de dood van haar collega boven tafel te krijgen? 

De verrader is een zeer spannende spionagethriller met een hoog James Bond-gehalte. Voor elk probleem is een ingenieuze oplossing die vervolgens weer leidt tot een volgend probleem. De geloofwaardigheid is daarmee soms wel wat minder sterk, toch blijft het spannend en sterk geschreven tot het eind. 

Wat het boek ook erg aangenaam maakt, is de schrijfstijl van Ava Glass. Ieder hoofdstuk is even spannend en eindigt met een cliffhanger, waardoor je door wilt lezen. Ze schrijft filmisch en een zeer snelle schrijfstijl. Daarnaast worden de personages sterk neergezet, evenals hun relaties. 

De kennis en ervaringen van de schrijfster zijn te lezen in de relaties en oplossingen die ze beschrijft in het boek. Dat maakt het verhaal allemaal wat realistischer en maakt van Emma Makepeace een echte spionne.

Zo spannend als het boek is, zo verrassend is helaas niet wie de verrader is. Tijdens het lezen van dit boek lees je dit niet letterlijk, maar is het wel duidelijk op te maken uit het verhaal. Ondanks dat voorgevoel, wil je toch doorlezen om erachter te komen of het Emma lukt de zaak op te lossen en de verrader te ontmaskeren. 

Na De verrader kijken we zeker uit naar het volgende spannende avontuur van Emma Makepeace. Spionage met een heerlijk Bond-gevoel!