Lenoir

• 24 augustus 2021
• Nederlandstalig
• Richard de Vries

Lenoir

• Serie

  Lenoir

• Auteur(s)

  Bas Haan

• Uitgeverij(en)

  Ambo Anthos

• Jaar van uitgave

  2021

• Thrillzone score

  5
• Deel deze recensie

Als hoofdinspecteur Lenoir bij bewustzijn komt ligt hij met een pistool in zijn hand naast zijn zwager, topadvocaat Danny Vos. Vos heeft een kogelgat in zijn hoofd. Lenoir is dan wel bij bewustzijn gekomen, wat er gebeurd is kan hij zich niet herinneren.

Terwijl de Rotterdamse Lenoir normaal gesproken zelf achter de dader van een coldcase probeert te komen is hij nu natuurlijk de hoofdverdachte in de zaak Danny Vos. Terwijl het onheil nadert probeert hij zich vast te bijten in de cold case van Naima Farah, niet bepaald een standaard coldcase, want de vermoedelijke dader (haar broer) zit vanwege de moord al vast. Het zou om eerwraak gaan, maar daar heeft Lenoir flink wat bedenkingen bij.

Terwijl hij achter de waarheid komt en steeds dieper in de Rotterdamse misdaadscene verzeilt raakt, moet hij ook nog uitzoeken wat er nou precies met Danny Vos is gebeurd. Al wil hij misschien wel helemaal niet weten wat er echt is gebeurd. Zou hij echt zijn zwager hebben omgelegd? Zou hij echt in staat zijn tot moord? Veel andere opties zijn er eigenlijk niet.

Bas Haan is als rechtbankverslaggever begonnen. Daarnaast werkte hij voor telvisieprogramma’s als Netwerk en Nova. Nu werkt hij voor Nieuwsuur. Voor zijn werk won hij al drie maal De Tegel en in 2015 was hij zelfs Journalist van het Jaar. Ook als schrijver is hij al succesvol geweest. Zou is zijn truecrimebestseller De Deventer moordzaak inmiddels verfilmd als De Veroordeling. En hij won voor De rekening voor Rutte De Loep en de Brusseprijs. Hij debuteert nu als thrillerschrijver.

Om maar met de deur in huis te vallen, Bas Haan moet ruimte maken op zijn schoorsteenmantel voor meer prijzen. Is het niet voor Lenoir, dan wellicht wel voor toekomstig werk. Hij mag namelijk niet stoppen als thrillerschrijver. Lenoir knalt namelijk letterlijk en figuurlijk.

Uiterst beeldend weet Haan de sfeer van Rotterdam en de misschien niet bij iedereen even bekende onderwereld neer te zetten. In de stad van het niet lullen, maar poetsen geldt ook dat er in het Rotterdamse criminele circuit keihard gewerkt wordt. Waar de doorsnee Rotterdammer keihard werkt om zijn hoofd figuurlijk boven water te houden, doen de criminelen dat letterlijk.

Vanaf het begin word je door Lenoir gegrepen, het begint natuurlijk uiterst mysterieus met een dode, en Lenoir zelf die het vermoedelijke moordwapen vast heeft als hij bij bewustzijn komt. Daarna laat het boek je ook niet meer los. Haan schrijft puur, rauw maar vooral erg fijn. Hij weet zonder poespas snel een sfeer neer te zetten en beschrijft daarbij de omgeving op zo’n goede manier dat je er als het ware bent.

Met hoofdinspecteur Lenoir heeft hij bovendien een intrigerend persoon. De man lost cold cases op, maar torst uiteraard ook een verleden mee. Zijn zus is getrouwd met topadvocaat Danny Vos, deze topadvocaat is onder meer de advocaat van enkele zware criminelen. Die twee hebben samen een zoon, die voorzichtig ook stappen richting criminaliteit lijkt te gaan zetten. Bovendien is de broer van Danny Vos lijfwacht voor criminelen. Waar er ooit een vriendschap was tussen Danny, diens broer en Lenoir merk je al snel dat er iets gebeurd is. Wat dat is, houdt Bas Haan lang, maar niet te lang, geheim.

Om nog niet genoeg ingrediënten te hebben is daar ook nog de cold case die Lenoir probeert op te lossen. Een moord waarvoor al een dader is veroordeeld, daar wordt normaal gesproken geen nader onderzoek meer naar gedaan. Toch is Lenoir niet overtuigd dat de juiste dader vastzit. Is er sprake van corruptie en discriminatie binnen het Openbaar Ministerie? Waarom missen er bijvoorbeeld delen in het rapport. Waarom is er niet meer onderzoek gedaan toen de verdachte zijn bekentenis introk? Allemaal vragen waar Lenoir snel antwoord op moet zien te vinden. Snel omdat hij anders zelf vastzit als dader van de moord op Danny Vos. En vanuit het gevang zal hij niets meer kunnen doen voor de vermoedelijk onschuldig vastzittende broer van Naima Farah.

In alles werkt Lenoir toe naar een episch slot en ook daarin word je niet teleurgesteld. Wanneer alles op zijn plek valt, weet Haan toch nog een enkele keer te verrassen, zodat je na de laatste bladzijde vooral achter blijft met het gevoel van meer. Hier wil je als lezer veel meer van, vooral omdat het een parel is van Nederlandse bodem.