Bernice Berkleef heeft verschillende studies gevolgd, maar haar hart heeft altijd bij verhalen en schrijven gelegen. En dus ging ze aan de slag als freelance journalist en schreef ze ondertussen haar eerste boek, De missie van Kim Dakerveld, een young adult. Dit boek werd meteen genomineerd voor de Zoute Zoen, een prestigieuze prijs voor het beste kinderboek van Vlaanderen. Daarna bracht ze in eigen beheer nog een young adult uit, die ook gretig aftrek vond. In 2018 maakte ze de overstap naar thrillers voor volwassenen en met succes: Cody werd erg goed ontvangen door zowel lezers als pers. Nu is ze terug met Bloedsteen.

In Bloedsteen wordt Ella door de politie van haar bed gelicht. Haar vader zou illegaal juwelen vanuit Java naar Nederland hebben gesmokkeld en Ella wordt ervan verdacht hem daarbij geholpen te hebben. Als haar vader, die vroeger in een Jappenkamp heeft gezeten, in hechtenis overlijdt besluit Ella het heft in eigen handen te nemen. Ze reist af naar Java om in het familiehuis tot rust te komen. Daar ontdekt ze echter een geheim over haar vader dat hij zijn hele leven bij zich heeft gedragen. Maar ze is niet de enige die lucht krijgt van dit geheim…

Bloedsteen begint met een proloog waarin de vader van Ella terugdenkt aan zijn tijd in het Jappenkamp en de gruwelijkheden die hij daar heeft meegemaakt. Dit is een stukje Tweede Wereldoorlog waar we in thrillers niet zo vaak over lezen en hier had Berkleef dan ook wel iets meer aandacht aan mogen besteden. Door deze proloog komt de lezer bovendien meteen te weten wat het geheim is van Ella’s vader en met deze informatie duiken we verder het boek in.

Het boek begint in Amsterdam, maar als snel verplaatst de actie zich naar Jakarta waar de rest van het boek zich afspeelt. Het leven in deze stad wordt goed in beeld gebracht en vooral de grote tegenstelling tussen rijkdom en armoede wordt door Berkleef schrijnend duidelijk gemaakt. De lezer krijgt een goede voorstelling van de stad zodat het na het dichtslaan van het boek voelt alsof je zelf een reis naar Jakarta hebt gemaakt.

Het boek begint met veel vaart als Ella van haar bed wordt gelicht, wordt ondervraagd en uiteindelijk naar Jakarta vertrekt. Daarna zakt het verhaal een beetje in en kabbelt het als een rustig beekje voort. Gelukkig komt er tegen het einde weer meer vaart in het boek, alhoewel de plot uiteindelijk een tikkeltje vergezocht is. Desalniettemin leest deze thriller prettig weg en wordt het nergens saai of oninteressant. Dat dit boek net iets meer dan 250 pagina’s telt, draagt daar ook aan bij.

Bloedsteen is misschien nog niet meteen de beste thriller van Nederland, Berkleef bewijst met dit boek wel dat ze een veelzijdige schrijfster is. Bloedsteen is namelijk heel anders dan haar voorgaande boek Cody, dat handelde over de dood van een kindje. Het is een kwestie van tijd voordat Berkleef zich tussen de grote namen van de Nederlandse thrillerwereld mag scharen.